WuIPe
Chińska Republika Ludowa
Piechota
Jednostki pancerne
W latach '70 Chiny jako MBT wykorzystywały Type 59, kopię T-54, który był przestarzały w porównaniu do kolejnych zachodnich i radzieckich konstrukcji. Oczywiście wyznawcy geniuszu maoistycznego nie mogli pozwolić na takie zacofanie, dlatego ChALW zażyczyło sobie stworzenia czołgu mogącego konkurować z czołgami innych państw. Tak powstał Type 69, który niestety nie spełniał wymagań, jakie podała chińska armia. No i w końcu po załzawionych kartkach, przelanym pocie i próbach z fabryki wyszedł nowy czołg - Type 80.
Type 80 odziedziczył po sześćdziesiątce dziewiątce,która łączyła sowieckie podwozie i wieżę z zachodnią technologią, wiele rzeczy. Między innymi wieża jest półkolista, podobna do tej z radzieckich MBT I generacji T-55, a kierowca siedział po lewej stronie w przedniej części kadłuba. Różni się przede wszystkim tym, że użyto w nim lokalnej kopii gwintowanej armaty Royal Ordnance L7 o kalibrze 105 mm, zamiast typowej dla innych maszyn sowieckiej armaty D-10, z systemem kierowania ogniem (z dalmierzem laserowym) wyciągnięty z Type 69. Wieża wykonana jest ze staliwa i oprócz armaty wyposażona jest też we współosiowy karabin maszynowy kalibru 7,62 mm oraz w karabin maszynowy obrony powietrznej o kalibrze 12,7 mm. Dodatkowo stalowy pancerz boczny osłania ważne górne elementy podwozia (podczas gdy w Type 69 były one odsłonięte). Napęd stanowi zaś silnik diesla, który pozwala na osiągnięcie maksymalnej prędkości ok. 57 km/h i działanie w zasięgu 400 km.
Type 63 to lekki czołg o zdolnościach amfibijnych na wyposażeniu chińskiej armii. Został stworzony w oparciu o sowiecki PT-76.
.
.
.
Marynarka Wojenna
Lotnictwo
Shenyang J-6 to wykonana przez Shenyang Aircraft Corporation chińska wersja sowieckiego naddźwiękowego myśliwca MiG-19. Kiedy wcześniej wspomniany samolot miał stosunkowo krótką służbę w lotnictwie sowieckim, tak Chińczycy docenili tę maszynę, podejmując decyzję o dalszej produkcji. Jednakże J-6 uznawany jest jednak za maszynę jednorazową, którą należy wykorzystywać przez ok. 100 godzin (lub też 100 lotów) przed remontem.
Jednostka sama w sobie osiąga maksymalną prędkość 1 540 km/h (Mach 1,45) i typowym pułapem jest wysokość 17 900 metrów i może bojowo działać w promieniu około 640 kilometrów. Napęd stanowią zaś dwa silniki Wopen WP-6A (chińska wersja Tumansky RD-9).
Co się tyczy uzbrojenia, to myśliwiec posiada 3 działka automatyczne NR-30 (2 na skrzydłach i 1 na kadłubie), a także niekierowane bomby, 55 mm rakiety lub też rakiety powietrze-powietrze PL-2/PL-5 (do 250 kg na czterech pylonach)
Nanchang Q-5 to kolejny chiński samolot wzorowany na sowieckim MiG-19, wykonana przez Nanchang Aircraft Manufacturing Corporation, jednakże w przeciwieństwie do starszego kuzyna J-6, ta wersja została zaprojektowana jako samolot szturmowy przeznaczony głównie do CAS.
ChRL była entuzjastycznym użytkownikiem MiG-19, który produkowano lokalnie jako Shenyang J-6 od 1958 r. W sierpniu 1958 r. Ludowa Armia Wyzwolenia zwróciła się jednak o opracowanie samolotu odrzutowego do roli wsparcia powietrznego. Zadania tego podjął się Lu Xiaopeng. Włączono nowe skrzydła o większej powierzchni i zmniejszonym przeciągnięciu. Naprawiono uzbrojenie Q-5 do dwóch dział Type 23-1 23 mm z 100 pociskami na działo, zamontowanych na skrzydłach. Oprócz wnęki na broń przewidziano dwa pylony pod każdym skrzydłem i dwie pary pylonów tandemowych pod silnikami. W sumie 1000 kg amunicji można przewieźć wewnętrznie, a dodatkowe 1000 kg na zewnątrz. Q-5 najczęściej wyposażany jest w rakiety niekierowane o kalibrach 57 mm, 90 mm i 130 mm, pociski PL-2, PL-5 lub PL-7 oraz pociski powietrze-powietrze. Jest też w stanie przenosić bomby kasetowe BL755 oraz bomby przeciw pasom startowym Matra Durandal
Co się tyczy osiągów. Jego maksymalna prędkość wynosi ok. 1 210 km/h (Mach 1,12). Może działać w zasięgu 2 000 km, ale praktyczny jest promień 400 km z maksymalnym załadunkiem i 600 km bez niego. Natomiast pułap działania to 16 500 metrów.
Harbin H-5 to bombowiec taktyczny oparty na sowieckiej maszynie Ił-28. Różni się od sowieckiego sprzętu przede wszystkim wspólną konstrukcją, a także zmienioną strukturą ogona przez wykorzystaną na ogonie wieżyczkę opartą na wieżyczce z Xian H-6.
Dwa silniki Wopen WP-5 pozwalają mu na osiągnięcie prędkości maksymalnej 902 km/h. Może działać w promieniu 2 180 kilometrów. Wyposażony jest w 4 działka NR-23, a w luku bombowym może przenieść do 3 000 kg bomb.
Chińska edycja sowieckiego helikoptera Mil Mi-4.
Lekki i zwinny helikopter transportowy o ładowności 1 200 kilogramów z silnikiem Dongan HS-7, który pozwala na osiągnięcie maksymalnej prędkości 210 km/h.
Tupolev Tu-14 to lekki bombowiec wykorzystywany przez pułki minowo-torpedowe radzieckiego lotnictwa morskiego jako bombowiec torpedowy. Zgodnie z tradycją Sowieci wyzbyli się go dość szybko, natomiast Chińczycy odgrzali kotleta, dzięki czemu Tu-14 wciąż u nich służy. Samolot wywodzi się z nieudanego konkurenta samolotu Ił-28 - Tupoleva ‘73’.
Wyposażony w dwa silniki Klimov VK-1 z przepływem odśrodkowym rozwija maksymalną prędkość 800 km/h. Może działać w zasięgu 2 870 km bez żadnych przeszkód. Maszyna uzbrojona jest w dwa działka NR-23 w przedniej części kadłuba i dwa wcześniej wspomniane działka w wieżyczce ogonowej. Może zabrać ze sobą do 3 000 kilogramów bomb, min wodnych lub też torped.
Posiada radar nawigacyjny PSBN-M.
Xian H-6 to produkowana na licencji chińska wersja sowieckiego dwusilnikowego odrzutowego bombowca strategicznego Tupolev Tu-16. Za jego produkcję odpowiedzialna jest firma Xi’an Aircraft Industrial Corporation.
Jednostka została zaprojektowana do podwójnego celu - bombardowania konwencjonalnego oraz do bombardowania nuklearnego. Bombowiec jest dużych rozmiarów, jak większość jednostek do bombardowania strategicznego. Waży 37 200 kg, a z maksymalnym załadunkiem - 76 000 kg, natomiast 2 silniki Xian WP-8 pozwalają mu na osiągnięcie prędkości 1 050 km/h (prędkość przelotowa - 768 km/h). Bojowo może działać w promieniu 1 800 kilometrów.
Co się tyczy uzbrojenia, to bombowiec wyposażony jest w łącznie 6 działek NR-23 (2 na zdalnej wieży grzbietowej, 2 na zdalnej wieży brzusznej i 2 w wieży załogowej). Jest również w stanie zabrać 9 000 kg niekierowanych bomb.
Łódź latająca Qing-6 to kolejna maszyna chińska oparta na sowieckich projektach, tym razem na łodzi latającej Beriev Be-6.
Jest zdolna do wykonywania różnorodnych misji, takich jak rozpoznanie morskie na dalekie odległości, patrole przybrzeżne, zabezpieczanie linii zaopatrzeniowych, ataki torpedowe i bombowe, układania min oraz operacji transportowych.
Napędzana przez dwa silniki Shvetsov ASh-73TK rozwija maksymalną prędkość 414 km/h na wysokości 1 800 metrów i 377 km/h na przy tafli morza. Wyposażona jest w 5 działek NR-23 w trzech zdalnych wieżyczkach. Może zabrać 2 jednotonowe torpedy lub 8 min morskich.
