Grymuar czarów, zaklęć, klątw i uroków wszelakich, przez maga Zefira Trójpioruna skompletowany i spisany

[Bzdurek]

Wstęp

Magia jest niebezpieczna. I zawsze ma swoją cenę. Gdybyś, drogi czytelniku, z tego dzieła miał zapamiętać tylko jedno, to niech będzie to właśnie to. Mam jednak nadzieję, że pomimo tego niebezpieczeństwa postanowisz ruszyć ze mną dalej. Zanim opowiem ci jednak o czarach i zaklęciach, kilka słów wstępu by właściwie rozpocząć naszą podróż.

Jeśli trzymasz tą księgę, oznacza to prawdopodobnie, że inny mag, twój mistrz, albo sama magia zauważyli w tobie potencjał do czarostwa i przekazali ci ją, byś mógł talent swój kształtować. Nie każdy bowiem użyć magii, jedynie nieliczni z nas zostali obdarzeni tą mocą. Nikt nie wie, z czego wynika ten talent, bo nie jest on ani przekazywany z urodzeniem, ani z krwią ani z siłą ducha czy inteligencją. Nikt też nie wie dokładnie, czym tak naprawdę jest magia, choć wielu sądzi że jest to siła stworzona na początku świata jak woda czy ciążenie, a którą wykorzystywać pierwszych śmiertelnych nauczył sam potężny Weles, pan magii i wiedzy tajemnej. Z tego też powodu czary i zaklęcia tracą moc gdy przekroczyć mają bieżącą wodę, Weles bowiem, będąc również panem wód, nie nauczył nas wszystkiego by magowie nigdy nie wystąpili przeciw niemu. Siła magii jest bowiem tak potężna, że nawet wielcy bogowie obawiają się jej, a w niewłaściwych rękach uczynić może ona bardzo wiele zła.

Rodzaje magii

Magia dziedziną jest niezwykle skomplikowaną i holistyczną, dlatego też wiele różnych powstało podejść do nich, a magowie różnią się między sobą jak różnią się drzewa w lesie, można ich jednak podzielić, jak drzewa, na kilka kategorii, które nazwałbym tak:

• Czarodzieje i czarodziejki, czyli ci magowie, dla których w głównej mierze przeznaczona jest ta księga. Moc ich opiera się na wyuczonych formułach, gestach i mechanizmach, zwanych czarami, które przywołują otaczającą maga moc, by uformowała się w określony efekt. Magia jest dla nich jak skrzynka narzędzi, które dzięki przeszkoleniu i wprawie służą precyzyjnie ich celom. Taki rodzaj magii najciężej jest opanować, zazwyczaj zajmuje to długie lata i wiele cierpliwości, jednak jest najpewniejszy i najbezpieczniejszy, można go też dokładnie opisać, bo opiera się nie o uczucia a o przepisy zachowań. Aby użyć magii czarodziej musi jednak znać odpowiedni czar i mieć czas i warunki rzucić go. W księdze tej opiszę wszystkie znane mi czary, zaś następni którzy dzierżyć ją będą niech dodają następne, gdyż czarodziej by być naprawdę potężny musi mieć czar przygotowany na każdą okazję.

• Czarownice i czarownicy, czyli ci magowie, którzy od swojego mistrza lub z innego źródła w spadku otrzymali cząstkę żywej magii. Ich moc opiera się do nagięcia woli magii do swojej woli, wydanie jej jasnego rozkazu, który ona wykona. Magia ich jest jak dziki rumak bez siodła lub tratwa na Starej Złośnicy, nieprzewidywalne i ciężkie do kontroli, jeśli nie ma się wystarczająco dużo sił. Niektórzy uważają że jest to najsilniejszy rodzaj magii, gdyż do używania go wystarczy myśl i w ułamek sekundy można czynić wszelkie cuda, prawda jednak jest taka, że w rzeczywistości jest ona najniebezpieczniejsza. Dzika i kapryśna zawsze próbuje osiągnąć własne cele, walcząc z czarownikami i wypaczając przy tym ich umysł i ciało, aż nie zostaną z nich jedynie puste, bezwolne skorupy. Żeby temu zapobiec istnieje reguła, która pomaga się przeciwstawić magii i zachować siebie. Wielu uważa że brzmi ona: magii nie można używać w służbie samemu sobie. Tak naprawdę jednak brzmi: magii nie powinno używać się w służbie samemu sobie. A to olbrzymia różnica.
  Nie wiadomo skąd ludzie wzięli pierwsze cząstki czystej magii, tak materialnej, że można je schować w garncu lub trzymać jak tatuaż na ręce. Wiadomo, że wiele jej fragmentów uzyskano podczas powstania Smutnego Lasu, z odłamków zniszczonego Głazu. Jako jednak że nieznane jest również pochodzenie samych głazów, nie wiadomo w dalszym ciągu jak tak naprawdę powstały te fragmenty.

• Wiedźmy i czarnoksiężnicy, czyli ci spośród czarowników, którzy nie byli dość silni, by panować nad magią i dali się jej wypaczyć. Magia dla nich to jak obroża lub uprząż, która steruje nimi, odbierając im ich wolę. Są oni niezwykle niebezpieczni i pozbawieni resztek swojego człowieczeństwa, przemieniając się w groźna potwory. Ich ciała są zdeformowane i zmutowane, a resztki umysłu zupełnie oszalałe. Istoty takie można jedynie uwolnić od ich ponurego losu przez zabicie, chroniąc przy tym innych, gdyż z drogi tej nie ma odwrotu. Kończy tak większość czarownic i czarowników, którzy nie zdążyli oddać swej mocy na czas.

• Zaklinacze i zaklinaczki, czyli magowie, którzy w darze od bogów czy poprzez uważne studiowanie natury poznali słowo lub słowa z Języka Ptaków, mowy, której ponoć użyto by stworzyć świat, zwane zaklęciami lub słowami mocy. Słowa takie mają niezwykłą moc, gdyż są prawdziwymi imionami rzeczy, a osoby które umieją je wymówić mogą zaklinać rzeczywistość, za pomocą słowa zyskując kontrolę nad daną rzeczą. Magia jest dla nich jak śpiew, który zależnie od słów i melodii na którą się ich użyje może oczarować, zasmucić lub rozbawić słuchaczy. Korzystanie z zaklęć jest trudne i wymaga dużej wprawy, gdyż na przykład słowo “Ogień” może zarówno spalić wrogów jak i podgrzać strawę w kociołku. Z tego względu, oraz przez trudność z poznaniem danego słowa wielu zaklinaczy opanowuje korzystanie tylko z jednego zaklęcia, zaś najwięksi mistrzowie tej ścieżki opanowali ich około dziesięciu i stawali się dzięki temu prawdziwymi legendami.
  Choć nie można tak po prostu nauczyć kogoś zaklęcia, trzeba najpierw zrozumieć prawdziwą naturę rzeczy, którą się zaklina, znany jest sposób na zapisanie słowa mocy, za pomocą tajemnego pisma zwanego runami, by nadać przedmiotowi obłożonemu runą magicznych właściwości. W ten sposób produkuje się właśnie magiczne bronie i przedmioty, które spotkać można na terenie naszej wspaniałej ziemi. W Grzmigrodzie, w Szkole Czterech Wież, istnieje ogromna biblioteka ze wszystkimi znanymi runami, z której każdy za opłatą może skorzystać, by nauczyć się zaklinania przedmiotów

• Guślarze i guślarki, czyli magowie, którzy moc swą czerpią od duchów i bóstw poprzez tajemne rytuały i obrzędy. Moc dla nich jest jak łaska władcy, którego proszą o pomoc. Guślarze służą jednemu, konkretnemu bóstwu a moc ich nie należy do nich, tak, że dostęp do niej mają jedynie gdy wykonują wolę swego patrona, ich magia zaś związana jest ściśle z jego dziedziną. W księdze tej, wyraźnie odznaczone, jest też zawarte nieco guślarskich obrzędów, nie są to jednak ścisłe przepisy jak w wypadku czarów, a raczej ścieżki postępowania, zaś guślarze dostęp do mocy uzyskać mogą również przez spontaniczną modlitwę

(…)

Na koniec tego długiego wstępu mam do ciebie jedno zadanie. Otrzymałeś tę księgę jako dar i jako dar przekaż jej kopię wraz ze swoją wiedzą następnej godnej osobie. Czarodzieje tacy jak my ostatecznie nie są członkami żadnego bractwa, a moc nasza opiera się o wiedzę tych, którzy byli przed nami. Pilnuj więc, by i następne pokolenia mogły dzięki niej lepiej zgłębić tą tajemną wiedzę. I pamiętaj. Magia jest niebezpieczna i zawsze ma swoją cenę.