U mnie tak samo

Imię i Nazwisko: Zyumbyul Radomirov Deliivanov
Państwo: Bułgaria
Wiek: 39 lat
Krótki życiorys: Urodzony w 1911 jako syn średnio zamożnej Bułgarskiej rodziny wojskowych i rolników z poglądami Narodowo-Agrarystycznymi i prawosławnej wiary. Miał jedną siostrę i dwóch starszych braci, którzy jednak pomarli podczas drugiej wojny światowej. Siostra zmarła na cholerę. Matka pracowała na roli a Ojciec żołnierz brał udział w pierwszej wojnie światowej po stronie Carstwa Bułgarii gdzie kiedy to wrócił stwierdził następującą kwestię “Car nas zgubił” i wpajał to dzieciom. Dwa lata po zakończeniu wielkiej wojny ojciec kupił sobie i rodzinie “Manifest Komunistyczny” i nauczał swoje dzieci. W Wieku 16 lat uczestniczył w działaniach Bułgarskiej Robotniczej Partii Socjaldemokratycznej a dwa lata później zrezygnował z uczestnictwa w tej partii i został wojskowym. Wiele lat walki dla Cara i Bułgarii się opłaciło jednakże Zjumbjul nigdy nie zapomniał o swoich poglądach politycznych i często kontaktował się z Jozefem Brosem Tito oraz Józefem Stalinem. Po wojnie jednakże zrezygnował ze współpracą z Jozefem i wybrał wujka Joe jako swojego przewodnika. Wujek Joe oraz Zjumbjul zaprzyjaźnili się jednakże nie oznacza to, że Stalin nie strąci go ze stanowiska. W 42 był w Moskwie jako emisariusz Frontu Patriotycznego by dowiedzieć się o planach Stalina wobec jego ojczyzny oraz. Wtedy także zaprzyjaźnił się z Józkiem oraz jego paczką i ustalili wspólne plany dotyczące Bułgarii. We wrześniu 44 zmienił strony niczym włochy kiedy to Armia Radziecka wkroczyła na ziemie Bułgarskie wtedy też dostał się do zgromadzenia Narodowego gdzie stał po stronie Frontu Patriotycznego. Co można dodać do jego życiorysu to nauka na Sofijskim Uniwersytecie im. św. Klemensa z Ochrydy. Na koniec można rzec, że Radomirow nigdy nie wyzbył się swojej wiary i czasem można go zobaczyć z popami prawosławnymi.
Zawód/Wykształcenie: Generał w Bułgarskich Siłach Zbrojnych (spiskujący przeciw Carowi i współpracujący z komunistami i socjalistami) podczas Tysiącletniej Rzeszy, aktualnie członek Bułgarskiej Partii Komunistycznej
Zdjęcie:

Kárpátia - Horthy Miklos katonaja vagyok – 03:42
— Kárpátia Zenekar

Przydali by się jeszcze komuniści

Nazwa: LH/HL/ŻH/HK/Horthysi
Pełna Nazwa: Legion Horthyego/Horthy Legionja/Żołnierze Horthyego/Horthy Katonái
Stosunek do państwa jugosłowiańskiego:
-Wojwodina do Węgier! Reszta bez znaczenia
Ustrój:
-Faszyzm
Deklarowane nastawienie zagraniczne:
-Pro Rosyjskie
-Pro Węgierskie
-Pro Bułgarskie
-Pro Macedońskie
Narodowość: Węgrzy
Przywódca: Borbély Krisztofer

Symbole:


I am a soldier of Miklos Horthy / Horthy Miklós katonája vagyok – 03:12
— Mantis God

Mogę jeszcze zmienić kartę?

Kurde. Gdyby wiedział, że tyle będzie monarchii to zagrałbym faszolkami bądź komuchami

TWARDOWSKI FURRY

BOTTOM TEXT

Imię: Jan
Nazwisko: Twardowski
Rasa: Khajii/Chochlik
Wiek:
-Z uśpieniem ma 500 wiosen
-Wiosen przeżytych bez uśpienia - 30
Charakter: Jest zawadiacki i kobieciarzem. Zachowuje się często arogancko i bywa gniewny i mściwy. Wyjątkiem są kobiety i księża katoliccy. Pała niechęcią do osób pochodzenia Niemieckiego, Rosyjskiego oraz tak samo jest nienawistny wobec Altmerów jak oni wobec jego rasy. Wypowiada się o Litwinach pozytywnie. Jest także trochę do tyłu z obecnymi wydarzeniami i dopiero się uczy o tym co się działo pod jego “nieobecność”. Często wyraża się staropolskimi wyrażeniami mimo, że potrafi w miarę w nowo-polski. Nie przepada za Angielskim i woli używać łaciny. Mimo swoich wad to generalnie jest dobrym, sprawiedliwym i porządnym chłopem co trochę bardziej lubi kobiety.
Historia: Wiele wieków temu w Krakowie żył pewien khajiit-szlachcic. Nie był prześladowany ze względu na swój wygląd gdyż Rzeczpospolita była krajem tolerancyjnym… Chyba, że byłeś szlachtą zagrodową bądź chłopem. Nazywał się ów Khajit - Jan Twardowski. Był on khajiitem wykształconym, kochał księgi, kochał naukę. Interesowała go magia i alchemia, jednak po wielu latach badań uznał, iż czary nie są możliwe bez udziału sił nadprzyrodzonych. Odnalazł więc Twardowski w swoich księgozbiorach tomy traktujące o przywoływaniu diabłów i zastosował znajdujące się w nich wskazówki. Po odprawieniu rytuałów świece w komnacie w której przebywał uczony przygasły, a oczom Twardowskiego ukazał się wysoki, szczupły i ubrany na czarno diabeł. Na głowie miał małe czarne różki, palce rąk zakończone ostrymi szponami, kopyta zamiast stóp i kosmaty ogon wiszący z tyłu. Czart spojrzał na człowieka i uśmiechnął się przebiegle odsłaniając swoje ostre zęby. Odczytał myśli uczonego i wiedział, że zyskał właśnie kolejną duszyczkę do swoich piekielnych kotłów. Zapytał więc:

- Czym mogę służyć panie Twardowski?

Twardowski opowiedział krótko o swoich badaniach nad magią i pragnieniu czynienia prawdziwych czarów. Czart zapewnił, iż marzenia człowieka już niedługo się spełnią. Wystarczy tylko podpisać piekielny cyrograf na mocy którego Twardowski miał oddać swoją duszę czartowi. Szlachcic przejrzał zamiary biesa i tak rzekł;

- Oferta twoja diable jest wielce szczodra. Pozwól, że skrócę twoje oczekiwania na moją dusze i dodam do cyrografu zapis, iż będziesz mógł mnie zabrać jak tylko zjawię się w Rzymie. Długo nie będziesz czekał, bo za kilka tygodni planuję odbyć pielgrzymkę do tego miasta.

Demon wielce się ucieszył z dodatkowego zapisu i z tego, że już niedługo zdobędzie nową duszę. Nie wiedział jednak, że Twardowski wcale nie ma zamiaru odwiedzania Rzymu. Chwilę później cyrograf został podpisany przez obie strony. Diabeł miał służyć khajitowi w czynieniu każdej magii jaką ten tylko sobie wyduma. Zacierał ręce bo zadanie powinno być niezwykle proste i przyjemne. Dusze ludzkie są przecież krnąbrne, chciwe i złe, a szlachcic na pewno wykorzysta diabelską magię do niecnych celów. Twardowski z nowymi mocami ruszył w podróż po Rzeczpospolitej. Magią stworzył ogromnego koguta, którego dosiadał jak rumaka i odwiedzał polskie wioski i miasta. Jakież było zdziwienie diabła kiedy czarownik zaczął używać diabelskich mocy do czynienia dobra. Mistrz w magiczny sposób ludzi leczył, zwierzęta uzdrawiał. Raz nawet zjawy z domu burmistrza Bydgoszczy przepędził, a samego włodarza cudownie odmłodził. Rosły więc bogactwo i sława Twardowskiego w Rzeczypospolitej. Pewnego dnia sam król Zygmunt August wezwał go do siebie i poprosił go o pomoc w przywołaniu ducha zmarłej królowej. Czarnoksiężnik oczywiście zadaniu podołał przywołując obraz kobiety na jednym z pałacowych luster, czym ogromną łaskę u króla uzyskał. Złościł się diabeł bo minęły już nie tylko tygodnie od dnia podpisania umowy, ale i miesiące, i lata. Twardowski zaś, ani myślał do Rzymu się udać. Myślał więc czart i myślał, aż wpadł na pomysł. Przemienił się w chłopa i przyszedł do Twardowskiego z prośbą o pomoc w uzdrowieniu niby to chorej matki. Czarnoksiężnik oczywiście zgodził się pójść z wieśniakiem do pobliskiej gospody, gdzie miała leżeć chora kobieta. Kiedy tylko przekroczyli próg karczmy diabeł przybrał swoją prawdziwą postać, zaczął się głośno śmiać i rzekł:

- Mam Cię teraz panie Twardowski. Dusza twa do mnie należy. Warunków umowy w końcuś dotrzymał. Karczma ta Rzym się nazywa!

Czarnoksiężnik zbladł i zaczął przeklinać swoją nieuwagę. Jednak działać trzeba szybko, bo diabeł już go porwał w górę i wysoko nad ziemią do piekła niesie.Sprawa poważna, z diabłem nie ma już żartów, postanowił więc Twardowski modlitwę do Matki Świętej odmówić przeplataną razem z czarami białej magii, które demony miały odpędzić. Już po pierwszych słowach czart widocznie osłabł. Kiedy modlitwa bądź ostatni czar dobiegała końca diabeł cierpiał już takie katusze, że krzyknął i upuścił swoją zdobycz, a potem do piekła uciekł. Nie wiadomo do dziś co wypędziło złego ducha.

Tak się stało, że w tym momencie akurat przelatywali nad magicznym kręgiem na wyspie Sachalin, który zniewolił Twardowskiego prawie, że po wsze czasy gdyby nie to, że w obecnym roku pańskim grupa magów-archeologów odnalazła go gdy pobliscy wieśniacy zgłosili wzmożoną aktywność magii w swoim pobliskim rejonie. Dotarli do ruin budowli na wzór świątyni, która nie była strzeżona zaklęciami, ale była złupiona. Nie ostał się żaden wartościowy po za jednym. Magicznym kręgiem, w którym znajdowała się rzeźba przedstawiającego Chochlika ubranego w strój magnacki. Na posadce kręgu był wyrysowany księżyc a krąg otaczała bariera założona przez niedoświadczonego maga, który najprawdopodobniej się przestraszył kiedy z nieba spadł szlachcic. Magowie odkryli także, że wśród posągu wyrósł mały kult, który jednak wymarł i został zniszczony. Badania nad nim trwają dalej. Magowie w ostatnim ruchu uwolnili Khajita, który był wyraźnie im wdzięczny. Ale żeby usłyszeć jego podziękowania musieli wezwać Polskiego maga, który i tak miał problem by się z nim porozumieć gdyż mówił tak archaicznie, że prawie nie do zrozumienia dla obecnych ludzi. Twardowski został przetransportowany do Akademii w celu kolejnych badań na temat przywoływań demonów i innych piekielnych czartów.
Umiejętności magiczne:
Odnawianie - Podstawowe
Zniszczenie - Zaawansowane
Przyzywanie - Arcymistrzowskie
Iluzja - Mistrzowskie
Przemiana - Brak
Alchemia - Wysoce Zaawansowane
Zaklinanie - Brak
Wyposażenie:
-Różaniec katolicki oraz modlitewnik także katolicki
-Szabla Szlachecka, która zachowała się w fantastycznym stanie przez zaklęcie, które wywarło wpływ także na dobytek Twardowskiego
-Długie bogato zdobione szaty Magnackie Z kutasami na wierzchu
-Sakiewka z niestety przestarzałym pieniądzem, który jest bezużyteczny
-Posiada także fajkę oraz tytoń do niej.
-Jedno jeno pudełko tabaki
Wygląd