Good evening comrades.

//Wielka Kradzież Autyzm
Rohan
Nie czekając na to, że Rudzielec mu ucieknie rzucił się na niego mając nadzieję, że uda się mu pociągnąć do tyłu. By lepiej go chwycić aby nie zwiał zmienił swoje leciuchno kościste palce w grube ostre szpony. Przygotował się także gdyby jego plan się nie powiódł i w każdej chwili mógłby przejść na czworaka.

Rohan
Idealnie, cholernie idealnie. Postanowił wejść do najbliższego cienia i użyć swojej zdolności teleportacji by pojawić się w jak najbliższym miejscu, w którym mógłby dopaść rudzielca. Zapadać się lekko w cień z cichym odgłosem bulgotania jakiejś nieznanej cieczy, skrócić marszobiegiem potrzebną odległość, która dzieliła go od tego dzieciaka i zaatakować. Wtopić kły i pochłonąć go jeszcze żywego by przetrawić go. Przynajmniej tak sobie wyobrażał w głowie całą sytuację, którą chciałby wykonać.

Rohan
Mruknął z niezadowoleniem widząc te pustki na ulicach. To nie był Meksyk z jego Fawelach pełnymi bezdomnych ludzi tłoczących się na ulicach. To było ciche i spokojne Amerkańskie miasteczko… Nadal kryjąc się przed wszelkimi źródłami światła popędził w stronę, któregoś z domów.

Rohan
Tylko prychnął na myśl, że jakiś człowiek spojrzałby na niego krzywo a jeśli nawet… To tylko ułatwi zadanie Rohanowi. Dawno niczego nie jadł, więc dobrym pomysłem byłoby poszukanie kogoś samotnego na ulicach tego urokliwego i cichego miasteczka. Jeśli się to nie powiedzie to zawsze można łatwo dostać się do wnętrza, któregoś z domu. Jednakże dosyć gadania. Rohan ruszył przed siebie, kierując się ciągle chodnikiem i starając się jak najbardziej unikać światła latarni. Element zaskoczenia byłby daremno zmarnowany gdyby po prostu paradował w swojej “naturalnej” formie bez żadnego krycia się.

Trochę Pervitinu :v A tak po za tym to dzięki!

Myślę, że już skończyłem potwora

Karta Potwora

Imię: Na terenach Słowiańszczyzny nazywany jest Bezkostem, wśród arabskiej braci nosi mienie Dżina, u ludów Ameryki Południowej i środkowej a czasem także półwyspu iberyjskiego nazywany jest El Chupacabrą, u żydów jest po prostu golemem, na terenach zamieszkanych przez Germanów dumnie prezentuje się pod imieniem “Erlkönig” u Francuzów, Irlandczyków oraz ludów Brytanii najczęściej spotyka się pod imieniem Rohan co z celtyckiego oznacza “Pasterz Wilków” - To imię najbardziej mu się spodobało i pod takim zazwyczaj się prezentuje kiedy jest w “ludzkiej” formie. Kiedy jeszcze starał się choć odrobinkę być człowiekiem przybrał nazwisko “Von Lyons” jednakże zaniechał używania tego odkąd opuścił tereny starego kontynentu i Azji. Na nowym lądzie oprócz sławnego wysysacza kóz można go też spotkać po pseudonimem “Pana Przemiany”
Płeć: Został stworzony jako mężczyzna jednakże nic nie przeszkadza mu by zmienić swoją płeć kiedy mu się podoba
Pochodzenie: Pradawny - Tereny Asyrii obecnie Irak
Wiek: Jego stworzenie można datować na około Trzeci wiek przed naszą erą
Zdolności:
-Kulturalna bestia- Szybko znudziło mu się zwykłe próby bycia człowiekiem albo zwalczania tych “karaluchów”, więc postanowił, że zainteresuje się ich kulturą. Jest bestią renesansu zna się na wielu dziedzinach - malarstwie i rzeźbie, grze na instrumentach i pisaniu pieśni, poezji, epiki i teatrze. Prywatnie pisze dla siebie liczne opowiadania, które trzyma przy sobie oraz potrafi grać na instrumentach klawiszowych, smyczkowych oraz jego ulubionym akordeonie. Jest także poliglotą gdyż posługuje się Łaciną, językiem Jidisz, Angielskim, Rosyjskim, Hiszpańskim, Staro Greckim, Tureckim, językiem Aramejskim, Arabskim oraz Japońskim i Francuskim.
-Regeneracja- Po posileniu się esencją życiową swej ofiary Rohan potrafi wykorzystać ją do zasklepienia swoich ran szybciej. Bez posiłku także odrasta mu uszkodzona kończyna jednakże robi to o wiele wolniej. Porównać to można do lekko szybszego procesu zasklepienia się rany ciętej u człowieka
-Wybitne zmysły- Jego wzrok, węch, smak, dotyk i słuch są o wiele, ale to wiele lepsze od zmysłów zwykłego człowieka. Jego wzrok jest nieskrępowany w nocy, uszy mogą wykryć szmer a węch wyczuć nutkę strachu wiszącą w powietrzu.
-Cieniostwór- Przez to, że Rohan jest stworzony z cienia może manipulować pobliskimi cieniami, utwardzać je oraz modelować je według swojej woli. Cień drzewa może zachowywać się jak rzeczywista roślina a jego gałęzie mogą przebić kogoś na wylot. Oczywiście tak jak zwykły cień takie konstrukcje nie mogą być efektywne będąc wystawione na słońce bądź latarkę.
-Pan Przemiany- Jego zdolność metarmofozy jest jedną z silniejszych jego umiejętności. Podczas zmiany w kogoś innego nadal ograniczają go jego wady ciała + wady ciała, którego przybrał. Postać ptaka na pewno będzie miała słabe kości a dodatkowo próba wydostania się z cienia skończy się jego zagładą. Postać otyłego człowieka jest na pewno mniej wygimnastykowana a latarka UV zrobi z niego żywą pochodnię. Warto także dodać, że ta umiejętność pozwala mu także stać się zwykłym cieniem i vice versa co umożliwia ukrycie się
-Teleportacja- Schowanie się w cieniu umożliwia mu także przenoszenie się do dowolnego miejsca, w którym także panuje mrok i cień. Wadą jest to, że musi mieć pewność, że tamto miejsce jest w cieniu gdyż inaczej nie jest zdolny do skorzystania z tej umiejętności
Słabości:
-Religijność- Wszelkie, ale to wszelkie oznaki religijności od zwykłej formy modlitwy po wielkie budowle powodują u niego ból jeżeli postara się zaatakować kogoś kiedy się modli, jest w poświęconym budynku lub dzierży poświęcony znak. Nie ma ograniczeń co do jakiej religii. Tak samo szkodzą mu śpiewy prawosławne i tak samo szkodzi mu okrzyk Allah Akbar. Można nawet spekulować, że wiara w najbardziej bezsensowną rzecz, którą wymyśli się na poczekaniu spowoduje odstraszenie tego golema
-Światło UV- Światło słoneczne oraz lampy jarzeniowe i inne źródła światła korzystające z Ultrafioletu szkodzą mu w wysokim stopniu i mogą go bardzo szybko zabić kiedy nie znajdzie w porę ukrycia. Dlatego kiedy wychodzi w dzień ubiera się w grubsze ubrania, które pokryją jego ciało w jak największym stopniu, wychodzi polować zazwyczaj w nocy bo nie ma tych grubych łachmanów, które mogłyby mu utrudnić to zadanie
-Głód- Nawet jeśli kiedyś nie chciał polować na ludzi to był do tego zmuszony gdyż przez dłuższy brak pożywiania się mięsem człowieczym tracił nad sobą kontrolę i mimowolnie szukał najbliższej ofiary. W praktyce GM przejmuje kontrolę nad postacią aż nie stwierdzi, że zdążył znaleźć ofiarę. Częściowo można także nakarmić go zwierzętami takimi jak kozy czy owce. Tyczy się to także ich odmian oraz innych zwierząt, które są do nich podobne.
Historia:
A na początku była ciemność a z ciemności wyłoniła się kreatura - Stary mędrzec wiedział, że to było dobre. Żydowskie golemy zazwyczaj były budowane z kamienia i ziemi lub lekko trochę mniej popularnych budulców takich jak płomień, woda bądź wiatr. Nawet starano się łączyć żywioły w celu wyeksploatowania cechów golemów jak najlepiej. Jeden robił za źródło ognia, inny był tragarzem a jeszcze inny pilnował trzody. To były dobre czasy dla narodu wybranego. Jednakże był jeden mędrzec, stary i samotny. Zawsze pragnął mieć towarzysza na stare lata jednakże wszyscy uważali go za dziwaka, więc ni czeladnika ni żony nie mógł znaleźć. Pewnego uroczego wieczoru wpadł na pomysł - stworzyć dla siebie golema, który byłby oparciem na stare lata, ale natrafił na problem. Był biedny. Nie stać go było na monstrualny stos kamieni, dużo rozpałki by stworzyć płomień, nie mógł zakupić poświęconej wody ani także nie stać go było na zaklinacza wiatru, który ujarzmiłby przestworza… Natomiast miał mrok i światło. Nigdy wcześniej nikt nie wpadł na to by wykorzystać te dwa źródła. Postanowił, że zrobi dwa golemy, którzy będą jak bracia. Jeden uczyć się od drugiego i vice versa. Jeden ten mroczniejszy będzie twardszy na znoje życia a drugi będzie pomagał potrzebującym. Starzec wiedział, że ta myśl była dobra i zaczął pracę. Najpierw lepił z cienia golema, który miał rządzić ciemnymi kątami jego domostwa, nauczyłby go pewnych zasad i byłby idealnym synem. Utłukł swoją jedyną owcę i złapał cień. Wrzucił krew baranka i pochwycony cień do kotła, wymówił kilka tajemniczych sentencji, których natura na pewno nie była święta i nic. Zawiedziony starzec chciał wylać tą mieszaninę czerwieni i czerni, ale zaczęło to wszystko bulgotać i powoli się formować. Pierwszy dzień został spędzony nad kreację szkieletu, drugi nad mózgiem i sercem, trzeci nad tworzeniem żołądku i płuc, czwarty nad resztą mięsiwa, piąty nad skórą, szósty nad zmysłami węchu, wzroku, smaku, dotyku i słuchu, siódmy nad końcowymi dodatkami takimi jak włosy. Starzec zmęczony pilnowaniem kotła położył się spać a w nocy obudziło go stukotanie o kamienną posadzkę, zdziwiony podszedł do kotła i wyszedł z niego golem. Przestraszony staruszek dostał palipitacji serca przez tą niespodziankę i upadł na podłogę nie odzywając się już nigdy więcej. Golem nigdy nie był zdolny do nauki praw moralnych i został sam. Posiadał podstawową wiedzę i umiejętności by przetrwać, wziął ubrania starca i pochował go koło domu bo tak mu podpowiedziało sumienie… Starzec nie mógł powiedzieć czy było to dobre, że jego syn nie zdobył nauki o dobroci. Golem wyruszył w świat na początku starał się pomagać ludziom tak jak najlepiej potrafił gdyż podpowiadało mu to sumienie jednakowoż ludzie rzadko kiedy mu się odwdzięczali bo bali się go, najczęściej wypędzali i przepędzali go z różnych miejsc, oraz terroryzowali. Sumienie zaczęło milknąć przez lata a głód się natężał. Nie mógł już dłużej tak żyć bez strawy i popędził do najbliższego pastwiska gdzie owce biegały po wzgórzu. Pożarł je jak wygłodniały wilk czyhający na zdobycz. jedną po drugiej. Zaniepokojony gospodarz podbiegł by ukarać krnąbnego golema. Cienisty stwór jeszcze nie najedzony do syta przegryzł tchawicę żyda i pożarł go tak samo jak owce po tym wyczuwając strach popędził do domu gospodarza i pożarł całą jego rodzinę. Dzieci, kobiety i starców. Nie oszczędzał nikogo a nawet jeśli chciał to nie był w stanie kontrolować swych rząd. W pewnym momencie przestał i pierwsze co zrobił to ukląkł i rozpłakał się widząc co uczynił. Nadal starał się być dobry jak potrafił, ale ta chęć słabła w nim z kolejnymi latami… Dotarł do półwyspu Anatolijskiego gdzie spotkał wędrującego młodego Greka, golem poczuł pewien przypływ uczucia, które było mu obce. Zaprzyjaźnił się z tym Grekiem, nauczył golema pisać, mówić i liczyć w językach, które znał, nauczył go też miłować teatr, sztukę i inne dzieła kulturalne. Przyjaźń przerodziła się w głębsze uczucie, ale to nie trwało zbyt długo. Grek został ukamienowany przez gromadę sekciarzy żydowskich, którzy wierzyli w jakiegoś “Króla Żydowskiego”. Golem był zdruzgotany śmiercią najbliższej mu osoby, popadł w melancholię i by trochę się rozweselić napisał kilka dzieł, które miał zamiar wydać w Rzymie po tym jak sobie poukłada życie i pozbiera się. Udał się do wiecznego miasta Roma. Wiersze, sztuki oraz inne teksty literackie w mieście przybrały na popularności a on został zaproszony na dwór Cesarza Nerona. Wiersze Miedzianobrodemu bardzo się spodobały, sztuki były wystawiane przed gośćmi i golem był częstym wizytatorem tych uczt. Wszyscy go znali i wszyscy go lubili, poczuł się wreszcie ważny. Kiedy przebywał w Achai w Rzymie rozległ się ogromny pożar, żałował losu tamtym ludziom, ale sam nie miał zbyt dużo funduszy, które mógłby poświęcić. Kiedy wrócił razem z Cesarzem do Rzymu niezadowolenie wśród plebejuszy wzrastało, Nero był tego świadomy i doskonale wiedział, że pożar rozpalili patrycjusze jednakże ukaranie ich byłoby zgubne dla niego bo byli lubiani przez lud. Golem wpadł na myśl i doradził ją zastanawiającemu Cesarzowi - “Winą obarcz Chrześcijan, wdawali się w zatarczki z żydami i naszymi obywatelami. Ich cele ukryte oraz zawiłe i niewiadome, może uda nam się przeciwdziałać większym klęskom”. Rzekł tak gdyż to oni zabili jego bliskiego sercu a ich symbole sprawiały mu wielki ból może nawet większy niż symbole bogów Rzymskich. Miedzianobrody posłuchał się go i wydał rozkaz tępienia chrześcijan. Golemowi spodobało się to i zawsze był na arenie gdy rzucali Chrześcijan na pożarcie zwierzętom bądź rzucali ich przeciwko wielkim gladiatorom. Tak spędził życie aż do czasów Konstantyna I, który zakazał dyskryminacji chrześcijan. To rozzłościło golema, który udał się do Galii gdzie pomagał Celtom gdyż jego człowieczeństwo nadal istniało chociaż nikłe. Przybrał wtedy imię Rohan co z Celtyckiego oznaczało “Pasterz Wilków”. Wszystko by było dobrze gdyby nie to, że dowiedział się o misjonarzach chrześcijańskich w Galii. Rozsierdziło go tylko bardziej to kiedy dowiedział się, że Chrześcijaństwo, którego nie cierpiał rozrosło się tylko jeszcze bardziej pochłaniając prawie całą Europę. Dużą część siedział w dawnej Galii, ale znudziło go to. Zmęczony monotonnością zaczął wędrować na wschód aż dotarł do Cesarstwa Bizantyjskiego. Akurat trafił w momencie wojen z ludami Tureckimi. Dzikość serc tureckich najeźdźców spodobała mu się i dołączył do wojska tureckiego, ale nie był tam długo bo przez swoje paranormalne moce był obiektem zainteresowania dynastii Osmanów, którzy uczynili go swoim doradcom. Doradzał Osmanom przez bardzo długi czas aż do momentu bitwy pod Wiedniem. Wtedy jego losy odłączyły się od losów narodu Tureckiego. Przez długi czas był wędrownym kupcem-bardem, który jeździł po Hiszpanii, Francji, Anglii, Italii oraz innych krajach Europejskich. Po tejże długiej wędrówce dotarł do Niemiec, które powoli się jednoczyły. Poznał tam urodziwą Niemkę z rodu Von Lyons. Warto wspomnieć o tym, że Niemka była masonką i to upodobał sobie Rohan. Ożenił się i razem zamieszkali w willi w Meklemburgii, wtedy także kiedy dołączył do Masonów jego uśpione sumienie obudziło się, pomagał ludziom jak mógł, utrzymywał dobre stosunki z innymi szlachcicami i rodziną, nie gardził chłopami. Żyło mu się dobrze aż do czasu kiedy jego współmałżonka umarła ze starości. Rohan nie załamał się aż tak jak poprzednim razem, był smutny i opłakiwał śmierć żony, ale szybko poukładał sobie życie. Przypisał majątek rodzinie i wyruszył do Cesarstwa Rosyjskiego gdzie był redaktorem gazety w Gruzji. I Wojna światowa, Rohan migał się jak mógł - to udając chorobę lub kalectwo i wtedy wydarzyła się Rewolucja Październikowa. Nadal będąc natchniony ideami Masońskimi dołączył do rewolucjonistów. Został zrekrutowany do Czeki a następnie do NKWD. Na początku wierzył w światłe idee komunistyczne oraz socjalistyczne, ale z biegiem lat dostrzegał monotonność, brud i prawdziwe oblicze tej pracy. Tak samo jak Turcy Osmański zobaczyli jego talent to i władze Sowieckie zobaczyły jego zdolności. Został wrzucony do specjalnej dywizji G.R.U, która miała być odpowiedzią na zastosowania paranormalne przez wrogów rewolucji. Prowadził kontrwywiad przeciw Finom i Niemcom. Przechwycał artefakty oraz inne okultystyczne pierdoły. Robił to także po wojnie aż do czasu kiedy Chruszczow stwierdził, że jest zbyt niebezpieczny i próbował go zabić przez przyznaczanie mu najniebezpieczniejszych zadań. Rohan von Lyons widząc co się święci uciekł z frontu Koreańskiego i popłynął do Japonii. Tam nie był zbyt długo, ale zdążył zarobić trochę pieniędzy i nauczyć się japońskiego. Jego głównym celem było przedostanie się przez Ocean Spokojny do Ojczyzny Wolności - USA. Dotarł tam i osiadł na granicy Meksykańsko-Amerykańskiej. Spotkał tam kolejną miłość - Rudowłosną kurtyzanę. Zakochali się w sobie i planowali małżeństwo, ale to także nie trwało zbyt długo jak większość rzeczy, które dotykały Rohana. Kurtyzana została bestialsko zamordowana przez kartel Meksykański. Kiedy jeszcze po ucieczce z Związku Radzieckiego sumienie naszego bohatera był słabe niczym przypięty do aparatury podtrzymującej życie staruszek to wydarzenie wreszcie odpięło wtyczkę od systemu i sumienie umarło. Rohan stwierdził, że ludzie są okropni a on jest najwyższym stadium rozwoju człowieka - Übermenschem, któremu pisane jest królowanie nad niższymi formami ewolucyjnymi. Nie miał już przeciwwskazań przed wyrządzaniem zła a słysząc pogłoski o anormalności miasta Vasira Lake oraz wyspie Keniah przybył na miejsce gdzie wtopił się w tłum i postanowił, że jak zamieszka w mieście to będzie miał wygodną bazę wypadową na swoje “polowania”
Wygląd:
Trudno opisać coś co może zmieniać kształt, wygląd oraz prawie wszystkie aspekty swojego ciała dlatego po prostu umieszczę niżej jego ilustrację w “pierwotnej” formie, którą najczęściej przybiera kiedy jest sam bądź na “łowach”

[Imię i nazwisko:] - Rohan von Lyons/Xezus
[Wiek:] - 25 lat
[Płeć:] - Mężczyzna
[Orientacja seksualna:] - Rohaniczna strona osobistości jest heteroseksualna natomiast Xezus nie przejawia tego, że ktoś go nie podnieca, więc najprawdopodobniej jest bisksualny.
[Gatunek:] - Człowiek-Cyborg
[Motyw piosenki:] -
Jekyll & Hyde - 34. Confrontation – 04:27
— TeoTorriate

[Osobowość:] - Przed rozpoczęciem całej osobowości oraz wypisaniem i negatywnych i pozytywnych cech warto wspomnieć o tym, że obie strony jego osobowości uwielbiają pewien specyfik chociaż powinienem nazwać to wprost narkotyk, który pozwala jednej stronie przejąć władzę nad ciałem do czasu gdy znów nie zażyje tej substancji. Nasz bądź nasi bohaterowie uzależnili się od tego proszku, ale wracajmy do głównego tematu… Rohan jest uprzejmym człowiekiem znający savoir vivre na pamięc i jest w sile wieku ubiera się dandystycznie i lubuje się rozrywkach wyższych sfer, mimo snobistycznego stylu życia (i dosyć dużym dorobku zarobionym na pracy naukowej oraz kryminałach swojego autorstwa) stara się żyć skromnie pomagając w najbliższym otoczeniu tyle ile potrafi. Jego książki zyskują dosyć dużą popularność jakoby autor sam był mordercą… To można wyjaśnić przez drugą stronę jego osobistości. “Xezus” jak jego alterego siebie nazywa wyraża dużą dozę cech, które społecznie są nie akceptowalne. Jak jego pierwsza strona lubi oglądać wyścigi koni to on preferuje albo uczestniczyć w samym środku tego widowiska lub wypuścić konie na wolność by wywołały mały chaos na mieście. Oprócz niewinnych psot, Xezus często posuwa się do o wiele ostrzejszych i o wiele brutalniejszych zagrywek, których raczej nie można tutaj opisać ze względu na zwykłą etykę. Złoczyńca w ciele Rohana mimo, że nie dogaduje się w kwestiach moralnych i rozrywkowych to oboje mają podobny gust w ubiorze. Podobny gdyż jak skromny naukowiec woli ubierać się w cieplejsze i cięższe łachmany typu garniutra i staroświeckiego kapelusza to morderca preferuje nosić lekkie koszule i spodnie dżinsowe. Mimo pozornej uprzejmości antagonista tej powieści jest dosyć złośliwy i okrutny w swoim zachowaniu oraz chamski w wypowiedziach co pokazuje na każdym kroku udając nadmierny optymizm a równocześnie będąc do bólu sarkastyczny w stronę rozmówcy kiedy to Rohan jest trochę nieśmiały w rozmowach i czasem bywa (po długim zmęczeniu) dosyć mechaniczny i spazmatyczny jednakowoż zawsze stara się nie urazić rozmówcy.
[Nawyki:] - Nawykiem u Rohana jest pisanie powieści i opowiadań przeplatane z lekkim wręcz pracoholizmem związanym z zawodem chemika. Często zarywa noce by dokończyć jakiś projekt bądź spróbować zanalizować jakąś nową substancję, która się pojawiła. Xezus kiedy nie jest na krwiożerczym szale zazwyczaj zadowala się zwykłymi niewinnymi psikusami bądź także byciem złośliwym dla swojego nosiciela. Oboje starają się wytępić nałóg na narkotyk i ścigają się by znaleźć odpowiedni zamiennik, który pozwoli im odłożyć substancję i wyeliminować drugą połówkę z gry. Kofeina, tytoń, czekolada, alkohol… Xezus sięga także po ostrzejsze używki i nieczyste zagrania w tym nierównym wyścigu.
[Słabości:] -
-Najważniejszą i najdotkliwszą wadą jest to, że jest uzależniony od narkotyku, który sam wymyślił. Ma przy sobie kilka fiolek tego proszku, który miesza się z wodą i taki eliksir wypija. Taka chęć wypicia napoju przychodzi często w najmniej upragnionym dla obecnego nosiciela momencie.
-Podczas przemiany czasem druga strona jest nieświadoma co robi pierwsza i vice versa, więc Rohan może się obudzić równie dobrze w swoim łóżku jak i w miejscu zbrodni obtoczony białymi konturami
-Rohan uważa się za 100% pacyfistę, więc niemożny jest do zaatakowania bądź nawet samoobrony. Zazwyczaj nie staje w takich sytuacjach, które wymagałyby użycia przemocy, więc po prostu jest zazwyczaj spokojny i ma uśpioną czujność skupiając się głównie na Xezusie by ten niczego nie zmajstrował dlatego też jest dosyć podatny na ataki.
-Xezus natomiast jest z zamiłowania Jingoistą i zagorzałym militarystą. Agresywny i brutalny w swoich poczynaniach nie zostawia ze swoich wrogów ani trochę okrucha życia. Lubuje się w korzystaniu z przeróżnych broni. Białej, palnej… W dużej różnicy to nie ma dla niego znaczenia. Byle zabiło.
-Xezus. Po prostu. Chęć zabijania i morderstw oraz innych czynów złych może się kiedyś wydać a wtedy zapewne będzie to dosyć negatywne w skutkach.
-Oprócz takich filozoficznych i wielce wyniosłych rzeczy warto wspomnieć o zwykłej przyziemnej sprawie… Waga oraz metaliczne ciało Rohana i Xezusa. Problem z wykrywaczem metalu czy także jazdą pojazdami przez jego dużą wagę często musiał być wypraszany z komunikacji miejskiej w pierwszych miesiącach po pozyskania nowego ciała. Większość czasu musi chodzić z przysłowiowego buta.
[Silne strony:] -
-Mechaniczne ciało, które na pewno jest wytrzymalsze, sprawniejsze oraz o większej sile niżli zwykłe mięso. Zwykły płomień czy chłód także go nie zmrozi/przypali tak łatwo. Pozwala także zamontować Rohanowi bądź Xezusowi dodatki do swojego ciała. Latarkę? Proszę bardzo! Mały komputer, który pozwala mu pracować wszędzie? Jasne, czemu nie? Zestaw noży i wmontowane strzelby? Taaak
-Dosyć łatwo mu się uczyć czegokolwiek i szybko się adaptuje do obecnego środowiska. Jest to spowodowane zapewne mechanicznym ciałem oraz umysłem Rohana. Jego głowa to istny komputer, który szybko i sprawnie wykonuje rozmaite obliczenia
-Rozległa wiedza na wszelakie tematy filozoficzne, psychologiczne, polityczne, naukowe, kulturowe i artystyczne. Dzięki tej wiedzy pisze dobrej jakości książki i badania, które przynoszą mu kapitał
-Dobra opinia wśród społeczeństwa ze względu na bycie miłym sąsiadem, dobroczyńcom oraz działaczem społecznym.
-Dosyć duże zaplecze finansowe oraz duża sława w sferze naukowej. Potencjalny laureat nobla za swoje działania na rzecz chemii i literatury.
[Zdolności:] -
-Obsługa broni palnej i białej. Umiejętność jednak zarezerwowana tylko dla Xezusa.
-Duża znajomość chemii oraz biologii. Przynajmniej w wypadku Rohana.
-Tak po za nauką Rohan zajmuje się malarstwem, pisaniem prozy i komponowaniem oraz graniem muzyki na instrumentach klawiszowych, smyczkowych oraz wszelkiej maści gitarach. Nie zapominajmy o starym poczciwym akordeonie
-Posługuje się łaciną, językiem Jidisz, Angielskim, Rosyjskim, Gruzińskim, Staro Greckim, Niemieckim, Arabskim oraz Japońskim i trochę beknie z Chińskiego
[Stabilność psychiczna:] - Dosyć słaba. Ciągłe przebywanie z osobą, która jest tobą a zarazem jej nienawidzisz jest okropne. Teraz tylko obie cechy tych postaci się coraz bardziej eksponują i jedna jest do zdolna zdominowania drugiej. Tylko teraz pytanie która koniec końców odniesie zwycięstwo?
[Ulubione rzeczy:] - Rohan ubóstwia dobrą intelektualną rozrywkę w gronie zaufanych przyjaciół, lubi wszelakie style artystyczne a przede wszystkim futuryzm i kubizm, w muzyce lubuje się muzyką klasyczną i rockową. Stary pop także nie jest mu nie w smak. Interesuje się także nowinkami technologicznymi. Xezus to przeciwieństwo. Sprawia mu przyjemność dreszcz adrenaliny i najzwyklejsze łamanie prawa oraz zwykłe złośliwostki, Lubi być sam na sam ze swoimi myślami jednakże nie przeznacza ich na dywagacje filozoficzne tak jak Rohan a raczej myśli co zjeść i co zrobić teraz by napsuć krwi innym.
[Historia] - Urodzony jako potomek starej arystokratycznej Poludniowo-Niemieckiej rodziny, która wyjechała do Ameryki w XVII wieku po narodzinach Chrystusa. Ród dawno się wyzbył fortuny i żył normalnym średniozamożnym życiem jak normalna rodzina niewyróżniająca się niczym. Ojciec Rohana pracował jako Chemik a matka była popularną pisarką. Oboje zarazili swojego syna pasją do tych dwóch rzeczy. Kultury i nauki. Rohan w szybkim tempie ukończył szkołę podstawową i średnią ze względu na to, że przykładał dużą wagę do wykształcenia i był mocno wytrwały w swoich postanowieniach. Nauczyciele mieli dobrą opinię o nim prócz kilku incydentów gdy odwdzięczył się szkolnym chuliganom po stokroć w sposób lekko niepokojący. Sielanka trwała w najlepsze. Dostał się na uniwersytet Harvard gdzie studiował Chemię. Jako swoją pracę doktorancką wybrał temat wytworzenia nowego specyfiku, który wymyślił. Substancja ta miała pozwolić na lepszą kontrolę swojego ciała i rozwinięcie możliwości mózgu by móc wykorzystać 100% jego potencjału. Wykonanie specyfiku powiodło się. Zostało tylko znalezienie królika doświadczalnego. Jako, że nie chciał nikomu sprawiać niebezpieczeństwa postanowił, że przetestuje go na sobie. Wsypał proszek do wody, wymieszał go i wypił. Piekielnie go bolała ta przemiana w Xezusa czyli jego uśpioną brutalniejszą stronę. Rohan był oszołomiony tym co się stało i był ledwo obecny. Widział ruchy swego alterego jakoby przez mgłę. Nie wiedział ile czasu minęło. Minuty? Godziny? Dni? A może miesiące? Jednakże w pewnym momencie Xezus postanowił się ponownie zmienić w Rohana. Zwierzęcy i prymitywny instynkt nie był obeznany z nawet elementarną wiedzą chemiczną przez co udało mu się odtworzyć recepturę aczkolwiek wywołał także eksplozję i pożar. Przemienił się z powrotem w swoją podstawową wersję, lecz ciało było w złym stanie. Jedyną możliwością było zamienienie zniszczonych części ciała mechanicznymi. Kruczoczarne włosy Rohana stały się białe jak papier a on obudził się jeszcze raz tylko, że z metalowymi dłońmi i mechanicznymi nogami. Wiedząc, że nie może pozwolić by narkotyk się rozprzestrzenił napisał pracę doktorancką na inny temat a recepturę zachował tylko dla siebie. Jednak dla niego było za późno. Uzależnił się i wypijał mieszaninę, którą pieszczotliwie nazywał “kleikiem”. Na początku trudno było mu kontrolować Xezusa jednak stara się opanować go co skutkuje większą świadomością podczas tego co czyni jego zła strona. Czy jednakże to plus, że jest świadomy tego co robi kiedy jest nieobecny w swoim ciele i jakich zbrodni dokonuje? Nie wiem. Historia nadal się toczy a Rohan po ukończeniu studiów zaczął pracować na kontrakty u wielu spółek. Napisał kilkadziesiąt dobrych kryminałów oraz innych książek o różnej treści. Aktualnie Mieszka na odludziu w Stanie Nowy Meksyk. Praktykuje do pobliskiego Katolickiego Kościoła i prowadzi dziwaczne acz w miarę szczęśliwe życie przeplatane wieściami o brutalnych czynach i tajemniczych porwaniach, które jeżą mu włos na karku…
[Wygląd] -
Wygląd Rohana podczas bycia normalnym

Wygląd Rohana po przemianie w Xezusa

//Siedź cicho xD. Może wycofa wojska z naszych frontów

Horthysi
Teraz mówicie jak ludzie anie lalusie z salonów. Umowa stoi.