Halo, halo, jak mnie słychać?

- Odpoczywać, wrócić do sił… Nie chcę, żebyś zemdlał podczas uczty, a i tak nie zostało do niej aż tak wiele czasu.

Stalowy uścisk tej wielkiej kupy mięcha wystarczyłby aż nadto, ale nie mógł trzymać Cię cały czas, więc pozostali skrępowali Ci ręce za plecami, a także nogi, wiążąc solidne marynarskie supły, przez które nie zdołasz wyślizgnąć się łatwo z lin. Potem postawili Cię na krześle w kapitańskiej kajucie i wszyscy odeszli, zostawiając Was samych, a kapitan usiadł naprzeciwko Ciebie.
- Nie masz już jak uciec, więc może wreszcie zaczniesz mówić prawdę?
//Ogółem to polecimy tu z kilkoma postami i przewijam akcję do następnego dnia, żeby dać nieco akcji pozostałym, a potem już prosto do Archipelagu.//

Skinął głową, nie miał więc nic do dodania i mogłaś się swobodnie oddalić.

Klepnął ją i pokiwał głową z uznaniem.
- Noo, łup ładny. Ale co za rycerzyki? I powiedz no, że wszystkich żeście tam utłukli? Bo utłukliście, nie?

Również Krasnolud Was poparł, więc tamci dwaj zostali w mniejszości i nawet nie próbowali się spierać. Orkowie nie prowadzili pościgu, przynajmniej do czasu. Dopiero po jakiejś godzinie, gdy uciekliście daleko od wieży, dostrzegliście na horyzoncie kilka sylwetek jeźdźców na Wargach i jednego na Wielkim Wkurwie, gnających w Waszą stronę. Obiecane przez strażników miasto również było widoczne, ale nie macie co liczyć, że zdążycie do niego dobiec, nim tamci Was dopadną. Jesteście też w szczerym stepie, nie ma gdzie się ukryć, pozostaje tylko walka.

- Nigdy nie miałem tyle odwagi, aby przyjrzeć się jego paskudom z bliska, ale uwierz, że to nic urokliwego ani przyjemnego.

- Zawsze można jakoś pomóc szczęściu i zadbać o to, żeby żaden inny łowca jej nie odnalazł. - odparł, doskonale zdając sobie sprawę, że nie wzięłabyś takiego zlecenia, na co on tym bardziej nie miał ochoty.

Udało Ci się zabić lub chociaż ciężko zranić, a przez to wyeliminować z dalszej walki, kolejnych przeciwników i otworzyć sobie drogę ucieczki, jednak Koboldów było wiele, za wiele, do tego zdawały się otaczać Cię z każdej strony i teraz przystanięcie choćby na chwilę to wyrok śmierci, musisz jak najszybciej uciekać, jeśli chcesz przeżyć to spotkanie i ewentualnie tu powrócić, aby dokonać zemsty.

Taczka:
Po trwającej jakiś czas podróży, która nie była krótka czy przyjemna, ale jakoś obyła się bez pościgu Goblinów, zdołałaś wraz z przedziwnym psem powrócić do swojego nowego domu, do Łaków i do ich pana, Maga, który zlecił Ci to zadanie.

- Ale… To nie będzie nic złego, prawda?

Byli to Czerwoni, na pewno, aż obnosili się z typowymi dla Was emblematami, ale za cholerę nie wiedziałeś, skąd ich wytrzasnęli. Wszyscy byli postawni, doskonale zbudowani, po ich samej postawie wiedziałeś, że od dawna wąchali proch i byli weteranami walk z Zombie, a może i starć z innymi ludźmi. Na dodatek posiadali rozmaite, choć bardzo dobrej jakości, wyposażenie po rosyjskiej armii, od pistoletów, przez broń automatyczną wszelkiej maści, na kamizelkach, hełmach i bagnetach skończywszy. Mieli też elementy pancerzy, chroniące głównie nogi i ręce, czasem też karki i szyje, miejsca najbardziej narażone na pogryzienie.