Halo, halo, jak mnie słychać?

- Odpoczywać, wrócić do sił… Nie chcę, żebyś zemdlał podczas uczty, a i tak nie zostało do niej aż tak wiele czasu.

- A można wiedzieć kim wy właściwie, do kurwy nędzy, jesteście? - tym razem grając na zwłokę postanowił również zaspokoić nieco ciekawość i liczyć na to, że będzie wiedział, z kim wyrównać w przyszłości rachunki.

- Z tego co wiem, to nie miewają tu wielu gości, więc możemy liczyć na miłe powitanie. Albo na odwrót, więc bądźcie czujni.
Kierując statek w stronę lądowiska, pożałował, że dał się namówić na opowiadanie kosmicznych legend. Ta o planetoidzie pełnej zmutowanych kanibali wciąż siedziała mu z tyłu głowy i dziwnym trafem nie chciała się z niej wynieść, zwłaszcza teraz.

Skoro tak to zakończył sprawy, którymi się zajmował i ubrał się w swój przygotowany zawczasu na tę okazję strój. Wziął ze sobą również maskę, laskę i pistolet, ale ten ostatni zostawił w swojej kajucie na statku. Gdy upewnił się, że na pokładzie jest jego doradca, najemnicy i żołnierze-klony polecił pilotom ruszać w stronę Nowego Konssos.

Jednak plany mi się dość gwałtownie zmieniły i w sierpniu jednak będą odpisy, choć zrobię sobie większe przerwy od 16 do 18 i od 27 do 30, ale poza tym będę w miarę dostępny. A wrzesień to dalej niewiadoma.

Lubił się takim, jakim był, czemu dał wyraz, topiąc małą fortunę w odpowiednim zreperowaniu swojej formy, a nie przeniesieniu jaźni do innej, co byłoby znacznie tańsze i prostsze. To więc sobie odpuścił i rzucił się w wir pracy, ale nie przesadzał, rezerwując odpowiednią ilość czasu na odpoczynek, posiłki i tym podobne, aby być w pełni sił na przyjęciu.
//Ja nic konkretnego nie planuję, więc jeśli ty też nie, to możesz śmiało przewijać akcję do przodu.//

- Jesteśmy obecnie w trasie z Atlasa na Oberon, ale załodze doskwiera długi lot, więc chcemy wpaść na chwilę i chociaż rozprostować nogi przed dalszą podróżą.
//Mam nadzieję, że nic nie palnąłem, a jeśli tak, to mnie popraw zanim zaczną do mnie przez to strzelać.//

- Gwarantujecie nam stary, dobry, uczciwy proces, tak? - zapytał, wciąż usiłując grać na zwłokę. Mówiąc to, spojrzał jednocześnie na swojego oficera i bez słowa wskazał mu na komunikator, chcąc dać mu znać, że czas się kończy i wypada pogonić tych, którzy poszli do zbrojowni. Od tego, jak szybcy w nogach są ci piraci, zależy najpewniej los całej załogi.

Chociaż nie gram w wielu PBF’ach i ostatnio niewiele osób gra w moich to jednak uprzedzam, że cały sierpień nie będę nawet wchodzić na Wieloświat, a tym bardziej odpisywać gdziekolwiek. Nie jestem pewien jak będzie wyglądać też sytuacja we wrześniu, ale tu postaram się dam znać, gdy będę już coś wiedział na ten temat.

– Mamy się poddać? Na jakich warunkach? - zapytał Kyllan. Oczywiście, nie miał zamiaru się poddać, bo aż za dobrze wiedział, że nawet gdyby proces rzeczywiście był sprawiedliwy, to i tak nie wyszedłby z tego z życiem. Ale obawiał się też, że natychmiastowe odmówienie skończy się wznowieniem szturmu przez tamtych, więc postanowił grać na zwłokę, cicho uprzedzając swoich załogantów, że o żadnym poddaniu w rzeczywistości nie ma mowy, bo przecież to wygrają.

Rozważając przez chwilę wszystkie za i przeciw, uznał w końcu, że dobrze będzie wylądować. Dobrze przede wszystkim dla Młodego, ale i dowiedzenie się, co w gwiezdnej trawie piszczy również mogło się przydać, zostało im jeszcze trochę drogi do przebycia, a Zavir wolał ominąć wszelkie nieprzyjemne niespodzianki, jeśli tylko mógł. Dlatego skierował statek na lądowisko w jakimś większym porcie.