Mam taką propozycję do rozważenia, która będzie tylko zyskiwać z czasem. Chodzi mi o jakiś rodzaj selekcji pbfów na na przykład “Fantasy”, “Postapo”, “Strategiczne” etc.
Po prostu byłoby to bardziej czytelne i intuicyjne niż ściana pbfów gdzie przed pbfem o szkole znajduje się strateg zaś tuż za nim pbf osadzony w uniwersum fantasy.

Wielkie Imperium Macedońskie

• Zorganizować oddział ochotników o względnie nienagannej przeszłości (czyli żadnych złodziei, gwałcicieli, morderców, bądź skonfliktowanych ze społeczeństwem) oraz dobrej aparycji fizycznej, przydzielić im wsparcie w postaci obeznanych z inżynierią, mechaniką oraz saperstwem po czym wysłać do zwalczania szkód powstałych na skutek działań wojennych. A no i oczywiście przydzielić im odpowiedni sprzęt w postaci narzędzi, ekwipunku oraz pojazdów - samochodów ciężarowych oraz starych Shermanów w wersjach specjalistycznych - wozów zabezpieczenia technicznego (czyli pozbawionych uzbrojenia ale przystosowanych do prac budowlanych/ziemnych) oraz wozów przeciwminowych (tu chyba tłumaczenie jest zbędne). To wszystko by zapewnić odbudowę ludności oraz zwalczyć największą zgrozę jaka potrafi nawet na dekady skutecznie uprzykrzyć życie, czyli pozostawione pola minowe oraz niewybuchy.

• Rozpocząć formowanie jednolitych strukturalnie Sił Zbrojnych Wielkiego Imperium Macedońskiego aby uniknąć chaosu, nieładu oraz problemów podczas prowadzenia zarówno działań zbrojnych jak i operowania podczas pokoju. Potrzebujemy armii mogącej walczyć w imię pokoju państwa z najeźdźcami, a nie z toczącą ją wewnętrznie biurokracją i nieładem.

Nazwa: Iskandarczycy
Pełna Nazwa: Wielkie Imperium Macedońskie
Stosunek do państwa jugosłowiańskiego: Jest tylko jedno państwo, które zjednoczy pod sobą wszystkie ludy ziemi. Tej ziemi.
Ustrój: Imperialny, bezwzględny i niepodważalny autorytet Wielkiego Imperatora stojącego na czele państwa.
Deklarowane nastawienie zagraniczne: Takie, by nikt się nie wtrącał w nasze wewnętrzne sprawy ani nie stawał na drodze realizacji spraw zewnętrznych.
Narodowość: Macedończycy
Przywódca: Archealos Sipivin noszący oficjalny tytuł Iskandara II.
Symbole:

Rumuńska Republika Ludowa

Liliana spojrzała na rozemocjonowanego partyjniaka jak na wariata. Nie tyle ze względu na nagłość i bezpardonowość wtargnięcia ale na słowa jakie wykrzykiwał. W pierwszej chwili chciała się na niego wydrzeć wylewając nieco momentalnie nazbieranej żółci jednakże wytrwała niewzruszona. Na razie byłoby wysoce nierozsądne postępować w tak nieostrożny sposób.
- Towarzyszu. - Lekko westchnęła. - Odnoszę nieodparte wrażenie, iż obecnie mamy na głowie znacznie poważniejszy problem niż nowy rząd. - Podeszła powoli do biurka by wyciągnąć spod niego dwa kieliszki oraz ozdobną flaszkę Ţuicy. Zdążyła się już nauczyć jak najlepiej rozmawiać z ludźmi takiego pokroju. - Oczywiście nie uważam tego za zbędną kwestię. Jednakże obecnie państwo jest w zbyt opłakanym stanie… - Delikatnym, wprawnym ruchem rozlała idealnie równe porcje szlachetnego płynu. - Obywatelom potrzeba w tej chwili niezwłocznej pomocy a nie oznajmień kto będzie rządził. Żywności, ciepła i leków a nie nazwisk nowych ministrów. - Schowawszy uprzednio flaszkę schwyciła oba kieliszki po czym jeden podała gościowi idealnie wyczuwając moment gdy próbował się wtrącić. Fakt, że jest młoda nie znaczy, iż nie może kiwać starych lisów.
- Ogłaszając nowy rząd teraz mało kto przejąłby się tym faktem. Jeśli walczy się o przeżycie do następnego dnia tak niedostępne dla nas rzeczy intuicyjnie są pomijane. Liczy się przetrwanie. - Mimo niezmąconego wyrazu twarzy panią sekretarz zdradzał mocny chwyt szklanego naczynia. Taki, że aż zbielały jej palce. - Ale wystarczy zapewnić każdemu chociaż tyle by mógł bez obaw usiąść i odpocząć słuchając wieści o swoim kraju. A wtedy bez wątpienia wyłapie padające nazwiska nowo powołanych ministrów. - Na chwilę zamilkła rozluźniając powoli ściśniętą dłoń. Oczywiście nie na tyle by upuścić trzymaną zawartość.
- Także zdrowie Ojczyzny, Towarzyszu. - Stuknęła lekko jego kieliszek po czym duszkiem pochłonęła zawartość. Cholera, na starość będzie żałować. Najważniejsze, że cały zabieg zakończył się całkowitym powodzeniem. Przynajmniej chwilowym.

Spoiler

***

Ociężale sięgnęła po leżący na biurku raport. Zakończona zaledwie minutę temu rozmowa nie trwała długo, a jednak mocno wymęczyła ją psychicznie. Przeleciała lekko mętnym wzrokiem przez tekst ozdobiony wymownymi pieczątkami bezpieki. O ile jeszcze początek był zrozumiały to im dalej czytała tym mocniej podnosiła się jej prawa brew.
- Chyba są niespełni rozumu jak myślą, że wyślę ich do ZSRR. - Syknęła rozjątrzona. Nie no, na trzeźwo tego nie przetrawi. Sięgnęła ponownie po flaszkę narodowego trunku, a łyknięty duszkiem kieliszek przywrócił jasność umysłu.
- No nie mogę wrzucać wszystkich do jednego worka. - Powiedziała do siebie przeciągając się na fotelu. - Sukinsynów od współpracy z nazistami odnośnie prześladowań na pewno się rozstrzela. Tych od Antonescu tak samo. A może lepiej powiesić? Po co marnować kule.
- Zostają płotki i stare królewskie wygi. One raczej znalazły się na tej liście bo są niewygodni dla czerwonych. - Pomyślała przeglądając wnikliwiej raport. - Nie warto ich zabijać. Ani tym bardziej wysyłać wgłąb ZSRR. Przydadzą się do odbudowy.

Spoiler

***

- Najpierw mówią o obawie ucieczek do Jugosławii po czym sami proponują deportację. Co za kretyni. - Schowała twarz w dłoniach. Jak Rumunia ma się podnieść po wojnie skoro w jej szeregach są tacy ludzie… Normalnie tylko wziąć Ţuicę, wypić do ostatniej kropli, zwalić się pod biurko i pójść spać. A i tak zostanie wtedy człowiekowi więcej rozumu niż niektórym urzędasom.
- Zostaną po prostu na miejscu. Jeśli będą chcieli uciec to uciekną sami więc obejdzie się bez deportacji. Jeśli uda się polepszyć warunki w kraju to żywię szczerą nadzieję, że zostaną. W końcu kto nie chciałby żyć w wolnej od głodu, wyzysku i wojny ojczyźnie…

Spoiler

Postulaty wymagane do niezbędnego wdrożenia:

§ Powołanie komisji mającej na celu zbadać proceder wywozu dóbr z kraju po wkroczeniu Armii Czerwonej oraz istnienie tzw. “spółek tranzytowych” będących de facto miejscami nieoficjalnego przerzutu rumuńskich towarów wgłąb ZSRR. Sprawą mają się zająć ludzie stosunkowo jak najbardziej bezstronni czyli zdecydowanie nie głębocy czerwoni.
20 000 ₽

§ Rozwój sektora rolnictwa (oraz przemysłu z nim powiązanego), bowiem Rumunia potrzebuje wydajnej, nowatorskiej kultury rolnej.
120 000 ₽

• Stworzenie specjalistycznego Wydziału Badań Rolniczych, gdzie odpowiedni naukowcy będą mogli skupić się na unowocześnianiu tejże gałęzi gospodarki.
• Opracowanie rodzime bądź w razie niemożliwości pozyskanie z zagranicy (ale najlepiej jednak jakby mógł to ogarnąć własny przemysł) niezawodnych, solidnych, prostych w produkcji, obsłudze i utrzymaniu maszyn rolniczych, a także materiałów dydaktycznych z nimi powiązanych (niezwykle przydatnych chociażby do nauki posługiwania się nimi bądź ich konserwacji). Nie wolno zapomnieć o równorzędnym systemie zapewniającym im żywotność tj. produkcję i dystrybucję części bądź konstrukcję otwartą na modyfikacje w przyszłości.
• Opracowanie nowatorskich metod organizacji pracy oraz wykorzystywania nowych technologii w celu zwiększenia stopnia efektywności oraz mechanizacji rolnictwa.
• Utworzenie specjalnych szkół wyższych mających profil rolniczy, gdzie powyższa wiedza mogłaby być przekazywana ludziom.

§ Rozwój sektora medycznego (oraz przemysłu z nim powiązanego):
120 000 ₽

• Stworzenie specjalistycznego Wydziału Badań Medycznych, gdzie odpowiedni naukowcy będą mogli skupić się na tworzeniu nowych lekarstw, metod leczenia oraz zwiększania efektywności działania służby zdrowia.
• Modernizację przemysłu leczniczego w celu pokrycia zapotrzebowania kraju na środki medyczne, lekarstwa i tym podobne.
• Opracowanie nowatorskich metod organizacji pracy oraz wykorzystywania nowych technologii w celu zwiększenia stopnia efektywności oraz skuteczności pomocy medycznej.
• Utworzenie specjalnych szkół wyższych mających profil medyczny, gdzie powyższa wiedza mogłaby być przekazywana ludziom.

Suma wydatków: 260 000 ₽ (120 000 ₽ + 120 000 ₽ + 20 000 ₽) + koszta za sprawę nr 2 z RWO

~ Imię i nazwisko ~

Liliana Sasic

~ Państwo ~

Rumuńska Republika Ludowa

~ Wiek ~

27 lat

~ Krótki życiorys ~

Urodzona w 1924 roku w mieszczańskiej rodzinie gdzie można było zapomnieć o luksusach i dostatku ale z drugiej strony miało się dach na głową oraz ciepły posiłek. Ojciec pracował jako lekarz w pobliskim szpitalu, zaś matka łączyła zajmowanie się domem z dorabianiem jako szwaczka. Życie Liliany nie obfitowało w żadne niesamowite bądź nadzwyczajne wydarzenia, a wręcz przeciwnie - było do bólu tradycyjne. Spokojne dzieciństwo, potem szkoła i stopniowe przejmowanie obowiązków domowych. Zapewne dorosłaby, wyszła za mąż, założyła rodzinę jak tradycja nakazuje lecz świat zadecydował inaczej. Ciemne chmury globalnego konfliktu już od dłuższego czasu zbierające się nad Rumunią ostatecznie zakryły niebo. Jednakże najgorsze przyszło nie z zewnątrz, a od środka. Generał Antonescu prowadzący brutalny terror wobec Żydów oraz Romów budził szczerą nienawiść ojca Liniany jaki zdołał heroiczną pracą wraz z kilkoma znajomymi stworzyć siatkę konspiratorów pomagającym wyznawcom Judaizmu co przyczyniło się do uratowania od kilkunastu do kilkudziesięciu osób do poczatku 1944 roku. Wtedy to do drzwi domu Sasiców zapukała rumuńska żandarmeria i wymierzyła stosowną karę. Jako że dziewczyny cudownym zbiegiem okoliczności akurat w nim nie było (matka wysłała ją do klienta z gotowym ubraniem) ominął ją brutalny gwałt ze strony bestialskich członków Jandarmeria Română. Rodzicielka nie miała tego szczęścia, zdążyła tylko zobaczyć się z wracającą córką, powiedzieć o zabraniu pobitego do nieprzytomności ojca przez żandarmów i powiedzieć że ją kocha. Po tym wszystkim wyzionęła ducha na jej rękach.

Do końca wojny Liliana wiodła żywot wyjątkowo nędzny, jako że dom był spalony, rodzina martwa lub zaginiona, a przyjaciele w takich chwilach zazwyczaj udają całkowicie nieznane osoby. Rzadko kiedy spała pod dachem, nie wspominając o ciepłym kącie. Zazwyczaj brudne szmaty bądź przeżarte przez mole koce musiały wystarczać jako cała pościel. Na szczęście po wieńczącym światowy konflikt traktakcie w Paryżu w 1947 udało jej się wyjść na prostą. Co prawda nie było co marzyć o dawnym poziomie życia sprzed wojny ale to niewielka strata w porównaniu z ostatnimi latami.

Niemniej dziewczyna nijak nie spodziewała co szykuje dla niej los. Gdy była mniejsza wiedziała o działaniach ojca jednakże nie spodziewała się, iż ktokolwiek będzie o nich w przyszłości głośno mówił. Tymczasem jako, że po wojnie rozpoczęto szerokie prześwietlanie działalności reżimu Antonescu natrafiono na ślady wyczynów Pana Sasica. A te wyjątkowo spodobały się pewnym jegomościom ze Związku Radzieckiego. Państwo Rumuńskie nadal było rozdarte między nowymi, komunistycznymi władzami, a dawnym królem. Trzeba było kogoś o chwytliwej dla ludu historii. Takiej by sama z siebie napędziła solidarność narodu. A córka zmarłego bohatera ratującego mniejszości narodowe przed złowrogim nazistowskim terrorem, dobrego obywatela, była idealnym materiałem. Że za młoda? Cóż, zawsze można w razie niepowodzenia zastąpić ją kimś innym albo podeprzeć bardziej doświadczonymi doradcami. Że kobieta? Ludzie są bardziej tolerancyjni w stosunku do płci pięknej. Przynajmniej tak sądziło pewnego grono osób w ZSRR.

~ Zawód/Wykształcenie ~

Średnie, silnie interesuje się historią oraz militariami.

~ Zdjęcie ~

1951 rok, koloryzowane

Haaaalooo

@Rafael-Rexwent napisał w Badania [Sezon Alfa]:

@Vader Oczywiście akceptuję.

@Vader Oczywiście akceptuję.

Badanie “Chwała Epione”
Kategoria: Piechota/Inne (?)
Przeznaczone środki: 5 000 złota.
Opis: Prywatnie.

Popieram pierwsze pytanie jednakże linijki 3-5 to bezsens. Żadnego ograniczania w taki sposób.
Jak już tu ograniczyć zasięg naturą jednostek - kawaleria więcej, piechota mniej, machiny zależnie od trakcji.

Jednocześnie zapytanie mam - co z terenem? Cały świat to płaska równina czy jak to działa?

@Vader napisał w Badania [Sezon Alfa]:

1 Haczyk:
Po pierwszej turze, w której użyjecie tejże jednostki, pojawi się ona w spisie jednostek. Po co? Wyścig zbrojeń i wymuszenie hazar… używania systemu losowego w grze.

To znaczy że będzie w spisie, że inni będą wiedzieć czym jest czy, że będzie w spisie, że każdy inny też będzie ją otrzymywał/mógł zakupić?