Warszawa [Polska]
-
-- CO JEST KURWA – krzyknął wampir po oberwaniu. Skąd ten gościu ma srebro lub wodę święconą?! Skąd wiedział, że dziś będzie walczył z wampirem?!
Wiktor przyjął pozycję defensywną i szykował się na odpieranie kolejnych ataków mężczyzny. -
A ten nie miał zamiaru oddać ci inicjatywy, choć uśmiechnął się na twoje słowa i reakcję, jaką wywołał. Znowu wziął zamach, prawy sierpowy kierując w twój lewy policzek.
-
Wiktor szybko spróbował wykonać unik, a jeśli mu się to udało, to przystąpił do wykonania solidnego kopnięcia w lewe kolano przeciwnika, aby zwalić go na ziemię.
-
Tym razem udało ci się wykonać unik, ale za to twój atak nie zrobił większego wrażenia na przeciwniku. Wątpiłeś, żeby był aż tak wytrzymały, prędzej mógł nosić jakieś ochraniacze. Walka mogłaby toczyć się dalej, ale nie tłukliście się w jakimś zaułku, a w wagonie metra, które to dojechało na kolejną stację. Drzwi się otworzyły, a twój przeciwnik sięgnął dłonią pod prochowiec, jakby chcąc coś stamtąd wyciągnąć.
-
No jasna cholera. Zachciało mi się zjeść kolację z takiego chłopa pomyślał wąpierz. Trzeba było jednak zająć się tamtymi nastolatkami. Byłoby chyba znaczenie łatwiej.
-- No, wyciągaj co tam masz, kochanieńki – powiedział wampir i spróbował kolejny raz z pełnym impetem kopnąć przeciwnika w splot słoneczny. -
Mężczyzna uchylił się i wyszarpnął spod płaszcza dziwne urządzenie. Nie było duże, twoim pierwszym skojarzeniem był pistolet, było nawet do niego podobne, a fakt, że mierzył z niego prosto w ciebie nie nastrajał zbytnim optymizmem.
-
-- Panie, co to kurde jest?! – powiedział i szykował się do wykonania uników. Jakby to był faktycznie zwykły pistolet to pół biedy, ale skoro już wcześniej mężczyzna uderzył go srebrem (albo wodą święconą), to pewnie i ten dziwny pistolecik będzie wyposażony w jakiś anty-wampirzy sprzęt.
-
Nie odpowiedział, zamiast tego wystrzelił. Szczęśliwie uniknąłeś pocisku, który wbił się w ścianę metra obok ciebie, dzięki czemu mogłeś ocenić, że wygląda jak spory gwóźdź i pokryty jest srebrem. Mężczyzna zaklął pod nosem, gdy spudłował, ale ponownie wycelował w twoją stronę, dając ci dosłownie chwilę na wykonanie twojego ruchu, nim naciśnie spust.
-
-- Kurwa, skąd ty masz to srebro?! – krzyknął wampir. Wiedział już, że walka nie ma sensu. Nie ma do czynienia z żadnym byle chłopem, tylko ma przed sobą kogoś, kto pewnie już spotykał wampiry…
Wiktor wykorzystał jedyną chwilę, aby uciec przez otwarte drzwi wagonu. No musiał uciekać. Nie może walczyć w stanie głodu z owym jegomościem. Nie ma szans! -
@kubeł1001 napisał w Warszawa [Polska]:
Tym razem udało ci się wykonać unik, ale za to twój atak nie zrobił większego wrażenia na przeciwniku. Wątpiłeś, żeby był aż tak wytrzymały, prędzej mógł nosić jakieś ochraniacze. Walka mogłaby toczyć się dalej, ale nie tłukliście się w jakimś zaułku, a w wagonie metra, które to dojechało na kolejną stację. Drzwi się otworzyły, a twój przeciwnik sięgnął dłonią pod prochowiec, jakby chcąc coś stamtąd wyciągnąć.
//Ekhem.//
-
//Wybacz. Myślałem, że już odjechaliśmy. W każdym razie post edytowany.//
-
Mężczyzna strzelił jeszcze raz, tym razem nieco celniej: pocisk z dziwnej broni otarł ci się o rękę, przebijając skórę na przedramieniu. Kilka centymetrów w lewo i utkwiłby ci dokładnie w środku kończyny, miałeś więc sporo szczęścia, że tylko się otarł i przeciął skórę. Uciekając, dostrzegłeś kątem oka jak mężczyzna chowa broń do kieszeni płaszcza i biegnie za tobą, po drodze rozmawiając z kimś przez telefon. Tymczasem na tej stacji metra nie było żadnych ludzi, żadnych świadków, nikogo, kogo mógłbyś wyssać, aby odzyskać siły, ani też nikogo, kto mógłby ci pomóc czy chociaż odwrócić uwagę tamtego.
-
Cholera, cholera, cholera myślał wampir, biegnąc po schodach w górę, aby jak najszybciej opuścić stację metra. Warszawa nie jest może Nowym Jorkiem, ale i tu w nocy po mieście kręci się sporo ludzi. Spróbuje jakkolwiek zgubić tajemniczego mężczyznę pośród tłumu.
-
Kierując się do wyjścia, zauważyłeś rzeczywiście niewielki tłum, w który mógłbyś się wtopić. Ale przeczucie mówiło ci, że coś jest nie tak… Po kilku chwilach obserwacji dostrzegłeś dwóch mężczyzn w podobnych płaszczach, trzymających dłonie w głębokich kieszeniach i rozglądających się wokół. Mógł to być tylko przypadek, że wyglądali podobnie, ale równie dobrze mogły to być wezwane przez niego posiłki i pójście tam to jak pchanie się w pułapkę.
-
Błagam, aby to był tylko przypadek pomyślał wampir. Z jednej strony faktem jest, iż pchanie się tam to pchanie się w pułapkę. Ale jak nie wtopi się w ten niewielki tłumek, to gdzie indziej może się udać? Wrócić na stację metra? Do tego gościa?
Ale z drugiej strony tu jest dwójki podobnie ubranych mężczyzn. Jeszcze się okaże, że to faktycznie jest pułapka zrobiona przez posiłki tamtego jegomościa… Ale co innego może zrobić?
Ruszył w tłumek, aby spróbować się w nim ukryć. -
Jeden z rozglądających się wokół mężczyzn zauważył cię i lekko szturchnął swojego kompana. Obaj schowali ręce do kieszeni płaszczy i również ruszyli w tłum. Najwidoczniej tylko jego obecność ratowała cię przed zastrzeleniem na miejscu, jak jakieś zwierzę. Niestety, zbawczy tłum nie będzie towarzyszyć ci wiecznie, spora część osób rozeszła się, a pozostali czekają przy przejściu dla pieszych. Gdy przejdą na drugą stronę, rozejdą się w różnych kierunkach, a im mniej liczny tłum, tym większe dla ciebie zagrożenie, zwłaszcza gdy masz tych dwóch na ogonie.
-
Gdy przejdą przez pasy, jedyne co mu pozostaje to szukanie kolejnego tłumu.
Poszedł więc razem z resztą na przejście dla pieszych, wbijając się w środek, aby być jak najbardziej chroniony przed tamtą dwójką. -
Tak jak mogłeś się spodziewać, ludzie rozeszli się w różnych kierunkach, rozbili się na małe grupki, pary czy pojedyncze osoby. Dwaj mężczyźni również pokonali przejście, choć w ostatniej chwili, i ruszyli w twoją stronę.
-
Kurwa, kurwa, kurwa myślał Wiktor. Rozglądał się za najbliższymi… No właśnie czym? Autobus, żeby jakoś spierdolić? To nie ma sensu… No chyba, że trafi na jakiegoś chamskiego kierowcę, który ucieknie jak tylko Wiktor wsiądzie. Chociaż… Postarał się rozeznać w okolicy, aby określić, jak daleko ma do Wisły. Chociaż nie tyle do samej Wisły, co do jakiegoś mostu na niej.
-
Najbliższy był Most Śląsko-Dąbrowski, nieco ponad kilometr od stacji metra, którą opuściłeś. Taką odległość ludzie pokonują w kwadrans, ty powinieneś szybciej, zwłaszcza przy odpowiedniej motywacji, jaką są psychopaci z pistoletami na gwoździe, którzy siedzą ci na karku.
