Rosja Południowa - Pustkowia
-
Jürgen Amirbek Holtzmann
Jürgen nie chce za bardzo przeciążać biodra ciągłym przeciskaniem się przez okna, więc tym razem wejdzie frontalnymi drzwiami - co o ile może być bardziej niebezpieczne niż okno, to przynajmniej nie poskutkuje bólem w biodrze. Zważywszy jednak na ostatnie reperkusje które wydarzyły się poprzez nieuważne otwarcie drzwi, Jürgen tym razem ostrożnie naciśnie na klamkę, powoli otwierając drzwi. O ile te nie będą zamknięte. -
Jürgen
Drzwi były już szeroko otwarte. Ktokolwiek tu mieszkał, uciekał w panice. Albo ktoś tu wszedł, i nie dbał o zamknięcie drzwi gdy wyszedł. Pewne jest jedno, tutaj nic nie ma, przynajmniej na pierwszy rzut oka. Wchodząc przez drzwi trafił do przedsionka, gdzie zauważył tylko dużo par butów i stare kurtki - Podarte, zagryzione. Innymi słowy, bezwartościowe. Przed sobą miał dwie pary drzwi, jedną na wprost, i jedną mniej więcej w środku przedsionka prowadzącą na lewo.
-
Jürgen Amirbek Holtzmann
Trzeba było ryzykować i zatrzymać się w Astrachaniu… - pomyślał Kazach, niezadowolony z tego, że na razie nie znalazł czegoś bardziej pożytecznego niż słoiki. Tym samym Amirbek poszedł w kierunku lewych drzwi, zachowując podobną ostrożność przy otwieraniu ich jak dotychczas. -
Wchodząc przez lewe drzwi, od razu rzuciła mu się w oczy zabrudzona kuchenka gazowa, co wskazywało na to, że trafił do kuchni. Bingo? Są to w końcu domy w których nikogo przez dłuższy czas nie było. Nawet jeśli jedzenie w zepsutej, pordzewiałej lodówce jest bezwartościowe, na pewno gdzieś w szafkach kryje się choć trochę zdatnego do spożycia jedzenia… Nie wspominając już o garnkach, nożach, pojemnikach, sztućcach, może nawet znajdzie coś wartościowego? Jeśli jednak zdecyduje że patrzenie martwym ludziom w szafki nie jest warte jego zainteresowania, prosto przed nim była kolejna para drzwi, tym razem zamknięta, ale bez wnęki na klucz.
-
Jürgen Amirbek Holtzmann
Jürgen dawno zatracił kontakt z wewnętrznym kompasem moralnym - plądrowanie i szabrownictwo nie jest niczym nowym dla Kazacha. Amirbek przeszukuje wszystkie szafki w kuchni a nawet lodówkę, choć tutaj są małe szanse, że będzie tam coś zdatnego do jedzenie. Dom jest opustoszały, a martwym już na tym świecie się już nic nie przyda.
-
Otwierając lodówkę uderzył go tępy zapach zatęchłego powietrza. Cokolwiek tam gniło uciekło przez nieszczelności w sypiącej się gumie, która poleciała wszędzie gdy Jurgen otworzył lodówkę. Nieokreślone plamy pleśni potwierdziły, że kiedyś coś tam było, ale jedyna rzecz jaka się zachowała to mleko w szklanej butli, wyglądające bardziej jak woda z twarogiem. Patrząc na stan reszty lodówki, jest raczej niejadalne. W szafkach zauważył dużo talerzy, sztućcy, garnków, otwierając jedną z nich zauważył jednak to czego szukał - Dwa opakowania makaronu penne, po 500g każde, kilogramowa paczka płatków owsianych, a także mały zapas konserw. Jedna puszka brzoskwini, trzy konserw wołowych. Brzoskwinie - Jurgen pewnie dobrze zdaje sobie sprawę, jak dużo mogą kosztować, jeśli uda mu się powstrzymać chęć zjedzenia czegoś słodkiego chociaż raz. Szukając dalej napotkał szufladę która rozpadła mu się w rękach - Gnijące warzywa zniszczyły drewno, oraz kolejną szufladę z konserwami. Dwie puszki kukurydzy i jedna czerwonej fasoli. Jeśli chciałby zabrać makaron i ugotować sobie pierwszy faktyczny posiłek od miesięcy, przydałby się jeden z mniejszych garnków których w tej kuchni jest bardzo dużo.
-
Jürgen Amirbek Holtzmann
Jürgen - tak jak się spodziewał - w lodówce nie znalazł niczego zdatnego, więc w chwilę po otwarciu zamknął ją z powrotem. Szafki i szuflady natomiast okazały się złotym strzałem. Kazach zabiera opakowania makaronów oraz wszystkie puszki z konserwami. Brzoskwinie mogą być bardzo cenne, szczególnie jeśli napotka grupę dorosłych z dziećmi, które nigdy nie poznały nawet ich smaku. Garnek również się przyda, więc Amirbek szuka najlepiej teflonowego z pokrywą. -
W czasie gdy Jurgen szukał garnka teflonowego, (Znalazł tylko ze stali nierdzewnej), zaczęło mu burczeć w brzuchu. Jeśli jest jakiś dobry moment na jedzenie, to mógłby pierwszy raz od wieków zjeść przy stole. Co prawda kuchenka sądząc po jej stanie nie działa, ale może to dobry moment na puszkę mielonki i kukurydzy? Jakieś warzywa pierwszy raz od wieków by się przydały. A może nawet te brzoskwinie… Oczywiście mógł też stwierdzić że nie zje dopóki nie zweryfikuje że w domu można siedzieć bezpiecznie, albo w ogóle opuścić wioseczkę i iść dalej. Szczury ewidentnie tu nie zawitały, nie było widać nigdzie zadrapań na szafkach z jedzeniem, a wszystko było pokryte grubym kurzem, ale to nieuważnych Pustkowia zabierają do grobu najszybciej…
-
Jürgen Amirbek Holtzmann
Lepiej być przezornym niż martwym. Jürgen ustawia jedno krzesło do stołu i czyści je wraz z stołem z kurzu a kolejnymi dwoma rygluje drzwi - zarówno te z których wszedł do tego pomieszczenia jak i te które prowadzą do kolejnego. O ile krzesła z pewnością nie zablokują do końca drzwi, tak na pewno dadzą na tyle czasu, by Amirbek mógł zareagować w razie zagrożenia. Po zaryglowaniu drzwi Amirbek bierze sztućce z kuchni i otwiera nożem konserwę wołową i puszkę kukurydzy, zagryzając je od czasu do czasu płatkami owsianymi. Przed zaczęciem jedzenia kładzie na stół pistolet, żeby być przygotowany w razie niebezpieczeństwa. -
Po zastawieniu drzwi, Jurgen mógł czuć się bezpiecznie, że nawet jeśli coś go zaatakuje, będzie miał czas zareagować. To pierwszy raz od dawna gdy mógł zjeść nie dość że przy stole, to coś z większymi walorami smakowymi od samej mielonki lub suszonego mięsa. Co prawda suchość płatków owsianych trochę zrujnowała jego przeżycia z jedzenia, przez co zachciało mu się pić, ale samo jedzenie nie dość że nasyci go do końca dnia, to jeszcze dodało mu energii do poszukiwań, przez co będzie miał większe szanse na zauważenie czegoś co mógłby inaczej pominąć. Po jedzeniu, nieprzerwanym niczym niespodziewanym, został on z dwiema brudnymi, ale pustymi puszkami. Owe zawsze mogłyby się przydać, a wyczyścić może je w rzece jeśli jakąś napotka.
-
Jürgen Amirbek Holtzmann
Jürgen zabiera brudne puszki ze sobą, podobnie jak resztę płatków owsianych, po czym wyjmuje jedną z butelek wody i bierze kilka łyków. Następnie Kazach odstawia krzesło przy drzwiach bez wnęki na bok i sprawdza czy będzie mógł przejść dalej do kolejnego pomieszczenia bez użycia siły żeby wyważyć drzwi. -
Zgodnie z przewidywaniami, drzwi poddały się bez walki, głośno skrzypiąc gdy pordzewiałe zawiasy zostały ruszone pierwszy raz od ponad dekady. Trafił on chyba do pokoju dziennego, na co wskazywał stary, zakurzony i popsuty telewizor, sofa, stół i krzesła oraz kredens z potłuczonymi talerzami. To czy cokolwiek wartościowego tu znajdzie jest wątpliwe, ale zawsze warto zerknąć do szafek.
-
Jürgen Amirbek Holtzmann
W pokojach dziennych często chowano biżuterię i inne drogocenne błyskotki, więc być może na takie miejsce natrafił Jürgen, chociaż stan domów wokół nie wskazuje na bogatych mieszkańców. Kazach otwiera po kolei szafki przeszukując wszystkie uważnie. -
Jurgen miał rację. No, rację w tym że mieszkańcy nie byli bogaci. Znalazł szafkę z talerzami, ale większość była potłuczona, oraz chyba najlepszą rzecz jaką mógł - Bimber. Etykiety były wyblakłe, ale ewidentnie robione własnoręcznie, więc mogło być niebezpieczne. Nie wie na jakiej podstawie był robiony, ani jak skoncentrowany jest, ale bimbru znalazł dwie całe litrowe szklane butelki. Było ich pięć, ale pozostałe dawno temu się rozbiły. Poza tym, po prawo od drzwi do kuchni, znajdowały się kolejne drzwi, uchylone. Było za nimi widać duże, stare łóżko.
-
Jürgen Amirbek Holtzmann
Jürgen bierze dwie butelki bimbru ze sobą. Nie jest on wielkim smakoszem wyborów alkoholowych, a poza tym ma do nich słabą głowę, nie zapominając też o fakcie, że może być nieoczyszczony z metanolu, a więc i trujący, ale z pewnością w wypadku barteru te dwie butelki mogą mieć wysoką cenę. Uchylone drzwi wzbudziły ostrożność w Kazachu, który ruszył w kierunku pokoju trzymając w jednej dłoni broń, a w drugiej kastet, uprzednio zostawiając plecak i torbę w pokoju dziennym. -
Ostrożność to cnota w tym świecie, ale często jest po prostu zbędna, Tych drzwi zwyczajnie nie zamknięto, a Jurgen trafił do pokoju gościnnego. Po pierwsze widział łóżko, teraz bardziej z bliska, a w pokoju znajdowały się jeszcze dwie szafki nocne i jedna komoda.
-
Jürgen Amirbek Holtzmann
Mieszkańcy tego domu musieli naprawdę uciekać w popłochu. Jürgen przetrzepuje całe łóżko i odsuwa je od ściany, być może znajdzie za łóżkiem coś co mogło spaść za nie, a następnie otwiera szafki nocne i komodę. -
Niestety, jedyne co osiągnął przez przetrzepywanie łóżka to atak kataru od kurzu. W szafkach nie znalazł nic, jedynie stare ubrania, które mógłby dokładniej przejrzeć i zobaczyć czy jakiekolwiek nadają się do noszenia i mieszczą na Jurgena. Dodatkowo, w szafce nocnej poza mało wartościowymi rzeczami i zepsutym zegarkiem z pozłacanego aluminium znalazł jakiś notes, na pierwsze oko używany.
-
Jürgen Amirbek Holtzmann
Ubrania za chwilę sprawdzi, ale przeczytanie notesu jest ciekawsze a w dodatku może rozjaśnić historię tego miejsca. Jürgen siada na łóżku i otwiera notes, szukając zapisków poprzedniego właściciela. -
Cóż… Otwierając notes, rozpoczął od parunastu stron bardzo nudnych monologów o życiu które Jurgen nie dość że stracił - to stracił dawno przed apokalipsą. Nudne wywody nastolatka z miasta, problemy 21 wieku. Te strony Jurgen raczej przewracał czekając na daty bliżej wybuchu wojny i nie wczytywał się w nie głęboko (Nie żeby coś na tym stracił.) Notes był prowadzony już po rozpoczęciu wojny. Luther dowiedział się że nastolatek, wtedy siedemnastoletni Misha, został wysłany przez rodziców do tej zabitej wiochy po wybuchu wojny, żeby nie dopadł go Rosyjski przemysł wojskowy, co ewidentnie się udało. Wojna wywarła duży wpływ na Mishy podczas gdy widział jak inni młodzi ludzie z wioski specjalnie jadą do najbliższego miasta w którym mogli zapisać się do armii, ale on jako jedyny został. Los młodziaków z wioski Jurgenowi był pewnie bardzo dobrze znany. W jego czasie we Władywostoku, średnio co pięć minut mijał ciało młodego obrońcy miasta w szaleńczej walce przeciwko zorganizowanym wojskom USA. Przewracając strony dalej, gdyż te wypełnione były zmartwieniami Mishy o tym, czy jego ojciec jeszcze żyje (Co też było mało prawdopodobne), oraz czy nie przyjdzie po niego oddział zmuszając go do pójścia na front. Tak to trwało do opisu rozbłysku nuklearnego nad Astrachaniem, który rozjaśnił wieczorne niebo nawet tutaj. O ile pierwsze tygodnie trwały spokojnie, z racji na to że większość ludzi którzy zostali w wiosce mieli swoje pola i mogli utrzymać wioskę przy życiu, a Misha podjął pracę na polu żeby zarobić na swoje dalsze przeżycie, niedługo po apokalipsie wioskę napadli bandyci, mutanty, albo coś innego znienacka dopadło lub zmusiło mieszkańców do opuszczenia wioski. Co dokładnie się stało? Jurgen nie miał zielonego pojęcia. Ostatni wpis, datowany na popołudnie 13 września 2022 stwierdził jedynie że musi opuścić wioskę jak najszybciej i nie ma pojęcia, czy zdąży zabrać wszystko i o wszystkim zapamięta. Zero wiadomości o tym co do tego doprowadziło, ale brak szkieletów w tym ani poprzednim domu raczej wskazuje na to że mieszkańcom udało się uciec? Chociaż dziury po kulach w domach też nie wskazują na to, że opuścili swoje domy dobrowolnie… Poza wiedzą kiedy ostatnio ktoś tu na pewno był, Jurgen nie jest w stanie dowiedzieć się z notatnika nic więcej. Nie pisze tam nic o ukrytych schowkach, kodach do drzwi, są to tylko opisy powolnych i ponurych dni po apokalipsie o którą młody chłopak który stracił praktycznie całą swoją rodzinę nie prosił. No cóż, kończąc lekturę, Jurgen zauważył że się ściemnia. Mógłby zasnąć w łóżku tutaj - Szczury Cliftona raczej nie buszują w bezpośredniej okolicy swojego gniazda, a inne mutanty rzadko kiedy wchodzą na ich tereny, no i wioska ewidentnie nie jest wielu ludziom po drodze, w końcu nie może wykluczyć że jest tu pierwszą osobą od 13 lat. Zawsze jednak może zamknąć drzwi i zastawić je krzesłami z kuchni, oraz rozstawić parę śmieci które mogą służyć za pułapki dźwiękowe, na wszelki wypadek.
