Los Angeles

[Kubeł1001]

Zohan666

‐ Zawsze się przydaje ktoś taki. Ma ktoś może zegarek? ‐ Zwrócił się do całej grupy.

[Kubeł1001]

Reichtangle

// Wydawało mi się, że ustaliliśmy, że Roger został w szpitalu? Jeśli nie to niech wszystko leci dalej, jeśli nie uznajmy że Tom rozwalił drzwi//
Nie miał co krzyczeć rozkazów, bo jego ludzie i tak pewnie wiedzą co robić dalej, więc po prostu zaczął szybko kierować się pod wejście do domu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zohan:
Ktoś wskazał CI pozycję Słońca na niebie, niezawodny zegar w tych trudnych czasach, acz rzeczywiście, Twój niedawny rozmówca podwinął rękaw i odczytał godzinę z tarczy zegarka. Była obecnie osiemnasta czterdzieści siedem.
Reich:
Gdy tam dotarłeś, było po imprezie, pozostali, poza trupem, weszli do środka i zaczęli przeszukiwać każdy kąt na parterze, aby wywlec tę kanalię za fraki żywą lub martwą.

[Kubeł1001]

Reichtangle

Przyklęknął przy Charliem i sprawdził puls.

[Kubeł1001]

Zohan666

‐ No to chyba zostajemy, bo nie zamierzam szukać kolejnej miejscówki przed zmrokiem. ‐ Przerwał i beknął. ‐ Prawda?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Reich:
Brak, jak na zwłoki przystało. Pozostali sprawni i żywi, przynajmniej na razie.
Zohan:
‐ Wałęsanie się po nocy gdziekolwiek to proszenie się o śmierć, niekoniecznie szybką czy bezbolesną.

[Kubeł1001]

Reichtangle

Ktoś dzisiaj zginie ‐ pomyślał. Wyciągnął pistolet i z tikiem nerwowym w lewym oku, wszedł do domu.

[Kubeł1001]

Zohan666

‐ Ja mogę pierwszy stanąć na warcie… ‐ Przypomniało mu się co widział poprzedniego dnia. ‐ Bo i tak pewnie nie uda mi się zasnąć tej nocy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Reich:
Parter sprawdzony i zabezpieczony, tu go nie ma, więc siłą rzeczy musiał ukryć się na piętrze.
Zohan:
‐ Jedna osoba na warcie to słaby pomysł, zwłaszcza jeśli zaśnie albo da się zaskoczyć. Też zostanę. ‐ powiedział Twój dotychczasowy rozmówca, którego argumenty Cię przekonały, acz poza tym nie mogłeś pozbyć się wrażenia, że chce po prostu mieć na Ciebie oko i nie dopuścić do tego, żebyś ich okradł lub poderżnął im gardła, gdy będą spać.

[Kubeł1001]

Reichtangle

Wyobraził sobie jak, przyczajony wróg po raz kolejny zastrzeli, któregoś z jego przyjaciół , gdy ci będą wchodzić po schodach, więc postanowił nie ryzykować.
‐ Wszyscy na zewnątrz i obstawić wszelkie drzwi i okna, gdy tylko coś zobaczyć od razu strzelać! ‐ zatrzymał Lawrenca ‐ Ty podpal schody.

[Kubeł1001]

Zohan666

//Ile ten budynek ma pięter?

‐ Przydałoby się pozasłaniać czymś okna oraz zabarykadować drzwi, żeby żadne chore sku*wysyny nas nie zobaczyły. Macie jakieś pomysły, co pomogłoby nam się lepiej zabezpieczyć?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Reich:
Uśmiechnął się tak, jak uśmiechać mógłby się tylko prawdziwy Fanatyk i z rozkoszą zaczął wypełniać Twój rozkaz, podczas gdy pozostali ewakuowali się na zewnątrz, nim zrobi się tu gorąco, dosłownie i w przenośni.
Zohan:
//Parter, na którym się obecnie znajdujecie, i pierwsze piętro.//
‐ Niewiele tu mebli, ale niech inni się tu rozejrzą. Ty idziesz ze mną na piętro, młody. Broń w łapę, oczy szeroko otwarte, uszy też. Ja idę na szpicy. ‐ powiedział, wyciągając pistolet z kabury i idąc na górę.

[Kubeł1001]

Zohan666

Dobył Glocka w prawą dłoń, siekierę w lewą i ruszył za nim.

[Kubeł1001]

Reichtangle

‐ O tak! Niech zajmą się ściany i podłoga. Niech nie będzie stąd ucieczki! … Dobra, wystarczy, wynośmy się stąd. ‐ skierował się do wyjścia.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zohan:
Przeszukaliście całe piętro i nie znaleźliście nic. Niby dobrze, bo oznacza to brak Zombie i innych niespodzianek, ale też źle, bo nie macie nic przydatnego, może poza meblami, które mogą posłużyć do zabarykadowania drzwi i okien na parterze.
Reich:
Najpewniej jeszcze by tu trochę zabawił, ale wykonał rozkaz bez szemrania. Ogień szybko zaczął pochłaniać kolejne partie domu, więc teraz pozostaje tylko czekać, aż komandos zginie w płomieniach, udusi się lub wyskoczy z płonącego budynku ku Wam, przeznaczeniu i swojemu marnemu końcowi.

[Kubeł1001]

Zohan666

Zaczął znosić meble z innymi, bo pewnie też zaczną to robić, i ustawiać je pod oknami oraz drzwiami.

[Kubeł1001]

Reichtangle

Wciąż z pistoletem z dłoni, krążył wokół domu i obserwował okna.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zohan:
A i owszem, a wspólnymi siłami, po jakiejś godzinie, zabezpieczyliście ten dom tak dobrze, jak tylko się dało.
Reich:
Nic się w nich nie pojawiło, nic też nie wyskoczyło, a budynek zajął się ogniem w całości.

[Kubeł1001]

Reichtangle

Nadal czekał i obserwował, aby mieć pewność, że nikt tam nie przeżył.

[Kubeł1001]

Zohan666

Teraz czas na wartę! Wziął sobie jakieś krzesło, ustawił je przy jakimś oknie, aby jak najlepiej słyszeć co się dzieje na zewnątrz, i usiadł na nim.