Londyn

[Kubeł1001]

Kuba1001

Strzelali wszędzie wokół, więc są spore szanse, że któryś trafi. Niemniej, w komplecie wróciliście do reszty, która to czekała na wieści i rozkazy.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Bandyci, albo nawet Ruskie na drodze. Nakładali pułapki na drodze, lecz zabiliśmy saperów.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Ruscy…? Świetnieee… ‐ westchnął medyk.
‐ Ludzie Grigoriewicza. ‐ wyjaśnił snajper, choć z drugiej strony sprawił, że w Twojej głowie zaroiło się od jeszcze większej ilości pytań, i odszedł gdzieś na bok, być może szukając wyjścia na wyższe kondygnacje lub dogodnego punktu strzeleckiego.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Chyba oczywiste, że ruszamy dalej.
Spojrzał się po żołnierzach, szukając jakiegoś sprzeciwu. Albo strachu, gdyż wątpił, że tylko on obawiał się snajpera.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Widać, że nie wiesz kim jest Grigoriewicz, skoro chcesz się tam pchać. ‐ powiedział tylko medyk, ale nie wyraził żadnych obiekcji, podobnie jak reszta, więc chyba możecie się zbierać.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Możesz opowiadać, jednakże ja już z góry wiem, że są gorsi od niego.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Może i tak, ale ci gorsi na pewno nie mają na swoje zawołanie kilkunastu pojazdów, w tym kilku czołgów, i kilku tysięcy rosyjskiego żołnierza, co nie? Na całe szczęście, tutaj ma tylko część, reszta rozlazła się po całej Wielkiej Brytanii, czort wie czemu.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Jedno jest pewne.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Niby co?

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Są gorsi.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Medyk już miał kontynuować swój wywód o gorszych bez armii, ale powstrzymał go jeden z żołnierzy.
‐ To idziemy dalej… Czy co? Sir?

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Ochotnicy zostają z rannymi i medykiem, lecz wolę, żeby się wycofali poza obszar zagrożenia. Reszta za mną.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Czekali aż gdzieś się ruszysz, niepewni czy kontynuują rajd po dachach, idą ulicą czy jaka cholera.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Ruszył po dachach, po prostu chciał się upewnić, żę ta część, która zgłosiła się na ochotników, zrozumiała.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Podczas skakania po dachach któryś z Rosjan Was zauważył i zaczął strzelać, w jego ślad poszli towarzysze. Szło szybko, od zmasowanego ostrzału z broni automatycznej padło już pięciu szeregowych trepów, komandosi odpowiedzieli ogniem, który był dość mizerny w porównaniu do fali uralskiej stali i ołowiu, podobnie jak ostrzał żołnierzy. Dopiero gdy łby żołnierzy Grigoriewicza zaczęli tracić głowy (dosłownie), tudzież wybuchały one po trafieniu pociskiem dużego kalibru, przerwali ostrzał i skryli się w zabudowie. Cóż, na snajpera to jednak zawsze można liczyć, prawda?

[Kubeł1001]

Vader0PL

Jeżeli miałby wybrać, czy chciałby zostać zrzucony z nożem w jedno z martwych miast z przywiązaną do pleców bombą czasową, a pojedynkiem snajperskim z tym kolesiem, to już by wybierał typ noża i miasto. Cholera jasna z tym kolesiem, za dobry jest.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Dlatego powinieneś cieszyć się, że jest po Waszej stronie. Niemniej, kupił Wam czas, wypada ruszać, bo Rosjanie w końcu powiadomią resztę bandytów o Waszej obecności, jeśli jeszcze tego nie zrobili.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Pora też ruszyć w pierwszym szeregu. Jak tam hełm i wspomaganie celowania?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wszystko sprawne, widzisz już swój cel, czyli więzienie, które jest nim tylko w teorii, bo zorganizowano je w jakimś zwykłym budynku. Cóż, Bandyci to Bandyci.

[Kubeł1001]

Vader0PL

I dobrze, że w zwykłym. Nie miał wystarczająco dużo mydła, by ich załatwić w prawdziwym.