Londyn

[Kubeł1001]

Kuba1001

Podczas skakania po dachach któryś z Rosjan Was zauważył i zaczął strzelać, w jego ślad poszli towarzysze. Szło szybko, od zmasowanego ostrzału z broni automatycznej padło już pięciu szeregowych trepów, komandosi odpowiedzieli ogniem, który był dość mizerny w porównaniu do fali uralskiej stali i ołowiu, podobnie jak ostrzał żołnierzy. Dopiero gdy łby żołnierzy Grigoriewicza zaczęli tracić głowy (dosłownie), tudzież wybuchały one po trafieniu pociskiem dużego kalibru, przerwali ostrzał i skryli się w zabudowie. Cóż, na snajpera to jednak zawsze można liczyć, prawda?

[Kubeł1001]

Vader0PL

Jeżeli miałby wybrać, czy chciałby zostać zrzucony z nożem w jedno z martwych miast z przywiązaną do pleców bombą czasową, a pojedynkiem snajperskim z tym kolesiem, to już by wybierał typ noża i miasto. Cholera jasna z tym kolesiem, za dobry jest.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Dlatego powinieneś cieszyć się, że jest po Waszej stronie. Niemniej, kupił Wam czas, wypada ruszać, bo Rosjanie w końcu powiadomią resztę bandytów o Waszej obecności, jeśli jeszcze tego nie zrobili.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Pora też ruszyć w pierwszym szeregu. Jak tam hełm i wspomaganie celowania?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wszystko sprawne, widzisz już swój cel, czyli więzienie, które jest nim tylko w teorii, bo zorganizowano je w jakimś zwykłym budynku. Cóż, Bandyci to Bandyci.

[Kubeł1001]

Vader0PL

I dobrze, że w zwykłym. Nie miał wystarczająco dużo mydła, by ich załatwić w prawdziwym.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Zło…//
Jak widać, zamknięta i zasłonięta kratą brama pilnowana przez dwóch oprychów, główna droga prowadząca do niej zastawiona jest barykadami, zasiekami, polami minowymi i wilczymi dołami, na dachu kręci się sześciu strażników uzbrojonych w pistolety maszynowe, przez pozbawione szyb okna dostrzegłeś co najmniej drugie tyle wewnątrz, ale znając życie będzie ich więcej.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Pi razy drzwi, najchętniej wysadziłby budynek w powietrze, lecz wiedział, że zginą jeńcy. Przy otwartej strzelaninie również zginą, więc…
‐Oddział. Najpierw trzeba się rozstawić i na dachach okrążyć budynek, by ich widzieć z każdej strony. Jeńcy zginą, jeżeli wkroczymy do otwartej walki, więc załatwmy to powoli.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Ja bym proponował szybko, bo jak my się będziemy pie**olić to ściągną posiłki i sami trafimy do tego ich pierdla albo prosto do piachu. ‐ zaoponował jeden z komandosów.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Ile mamy ładunków wybuchowych?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Kilogram C4 pod hełmem. A co?

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Za mało, nie zawalimy dróg, a mój kilof złamał się na diamentach. Czyli wchodzimy bez masła.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Jesteś je**ięty. ‐ powiedział i zaśmiał się, klepiąc Cię po plecach. ‐ No dobra, to jedziemy?

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Oddział, rozstawić się na czterech dachach budynku tak, żeby widzieć budynek z każdej strony. Komandosi i dwójka chętnych ruszy ze mną prosto do paszczy lwa.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Żołnierze wykonali polecenia, Ty zaś trafiłeś na tych samych ochotników, co wcześniej. No i oczywiście nieodzownych komandosów.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Poszukał drogi na dół, a jak ją znalazł, to z niej skorzystał. Oczywiście, bacznie oglądał teren w poszukiwaniu pułapek.
‐Snajper nie dostał rozkazów, bo ich kuwa nie potrzebuje. To cud, że to nie on ma pałeczkę dowódcy*

[Kubeł1001]

Kuba1001

Dostaliście się bezpiecznie na chodnik na dole, teraz trzeba postąpić o krok dalej albo coś.

[Kubeł1001]

Vader0PL

No tak, rozpocząć szukanie osłon, by jak najdłużej być w ukryciu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

No cóż, kilka metrów jakoś poszło, ale teraz czeka Was bieg przez otwartą przestrzeń do drzwi wejściowych, choć raczej to nie nimi chcecie wkroczyć do środka, prawda?

[Kubeł1001]

Vader0PL

A czemu niby nie?