Dallas
-
-
-
-
-
Kuba1001 I bardzo dobrze, bo kiedy wraz ze swoim kompanem wyszedłeś z budynku, w ten coś uderzyło, czemu towarzyszyło zawalenie przynajmniej połowy i konkretna eksplozja oraz huk.
‐ Miotacz min! Chłopaki, kryć się! ‐ krzyknął jeden z osiłków, wybiegając z tym drugim ze swojej kryjówki i gnając na drugi kraniec miasteczka. -
-
Kuba1001
‐ Co to, do jasnej cholery, miało być? ‐ zapytał ich Jax, gdy wszyscy znaleźliście się w bezpiecznej, jak dotąd, kryjówce, czyli kolejnym budynku, tym razem na przeciwnym skraju miasteczka.
‐ Miotacz min. ‐ powtórzył jeden z tamtych. ‐ Prosta broń, ale o konkretnej sile rażenia. W porównaniu do prawdziwych dział to jest jednak ścierwo, ale zwykle sprawdza się przeciwko tak nielicznym, słabszym lub gorzej wyposażonym wrogom jak my. Wykorzystują je głównie Bandyci, Szarańcza i lepiej zorganizowani ocaleli. Całość przypomina katapultę na kółkach, do której ładuje się wszystko, co popadnie, czyli te całe miny, będące w rzeczywistości prostymi materiałami wybuchowymi wykorzystującymi porzucone przez wojsko pociski artyleryjskie lub ich niewypały, ale jak ich zabraknie, to potrafią walić gruzem i innymi tego typu atrakcjami. Kiedyś słyszałem nawet, że Bandyci oblegali jedną taką osadę ocalałych, i z pomocą tej broni wrzucali im tam trupy albo Zombie. -
-
-
-
Kuba1001
‐ A pomiędzy tym spuścimy im łomot. ‐ potwierdził osiłek.
Po kilku kolejnych salwach z miotacza min jeden ze stojących niedaleko budynków częściowo wybuchł, a Wy zauważyliście, że z gruzowiska wystaje ręka, na której nadgarstku znajduje się niewielki zegarek… Dopiero po chwili zdaliście sobie sprawę, że siedzicie tu tylko we trzech, a dowódcy, jego kompana obwieszonego bronią i drugiego kabana nie widać, więc wnioski nasunęły się same, zwłaszcza gdy przypomniałeś sobie, że właśnie ten ostatni nosił podobny zegarek… -
-
Kuba1001
O ile Ty ledwo posmutniałeś, bo w gruncie rzeczy nie znałeś tamtego osiłka, nie wiedziałeś nawet, jak mu na imię, to jego kompan znał go pewnie od wielu lat, może i jeszcze sprzed apokalipsy, więc nic dziwnego, że przeżył jego śmierć bardziej. Z tego powodu nie odpowiedział nawet na Twoje pytanie, a zamiast tego wybiegł bez słowa z bezpiecznej kryjówki i zaczął odgarniać gruz, licząc na to, że zasypany kolega wciąż żyje. Po kilku chwilach tej mozolnej pracy rozległy się strzały, a on padł na gruzowisko, co znaczy, że Bandyci są już bardzo blisko, słyszysz nawet ich nawoływania.
-
-
-
-
Kuba1001
‐ Ja Ciebie też… Chyba. Ale też jako kumpel. ‐ odparł szybko i również przygotował broń.
Miałeś w magazynku jeszcze sześć naboi, a licząc je, dostrzegłeś pierwszego z Bandytów. Jax, choć miał go na muszce, nie strzelał. Chciał pewnie zaczekać, aż pojawi się ich więcej, bo zabicie jednego nic nie da, co najwyżej to, że to tutaj zaczną od nowa walić z tego Miotacza Min czy jak to się tam nazywało. -
-
-
