Dallas

[Kubeł1001]

Zohan666

Szybko padł na ziemię i zaczął się czołgać do wyjścia.

[Kubeł1001]

Kuba1001

W takiej sytuacji najlepiej byłoby zostać w środku. Zresztą, pojedynczy Bandyta szybko przeliczył swoje szanse i rzucił się do ucieczki, wykazując typową dla przedstawicieli jego frakcji lojalność, zostawiając dwóch rannych kolegów tam, gdzie leżeli.

[Kubeł1001]

Zohan666

Idzie stąd zobaczyć czy ten rozrzutnik gnoju odjeżdża, lub czy szykuje się do kolejnego ataku?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Bandyci szybko wykalkulowali, że po wybiciu ich oddziału wysłanego do miasteczka, sami mogą niewiele zdziałać, zwłaszcza, że pewnie przy okazji wyolbrzymili Waszą liczbę i siłę ognia, więc owszem, uciekli i za ich samochodami się kurzyło.

[Kubeł1001]

Zohan666

– Ty idź do samochodu i podjedź nim do tych trupów bandytów. Ja zobaczę co z tymi dwoma. – wyszedł z budynku i udał się tam, gdzie leżą martwi i żywi bandyci. Oczywiście z rewolwerem w dłoni.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Twój kompan bez słowa wykonał polecenie. Jak zauważyłeś po zbliżeniu się, jeden z Bandytów był nieprzytomny, ale oddychał. Drugi był o wiele ciężej ranny, ale jeszcze żył i gdy tylko wszedłeś w zasięg jego wzroku, wypalił do Ciebie dwa razy z pistoletu, podwójnie pudłując. Potem opuścił broń, zapewne z braku amunicji, bo jeszcze naciskał spust. Pewnie nie był aż tak słabym strzelcem, ale jakiś uraz głowy, z której lała się krew, musiał zrobić swoje.

[Kubeł1001]

Zohan666

Wycelował w niego, a potem wyrwał pistolet temu, który do niego strzelał, aby przypadkiem nie przeładował i znowu nie strzelił. Poszedł do tego, który leżał przykryty gruzem i zdjął z jego ręki zegarek, a potem wrócił do trupów.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Martwemu zegarek się nie przyda, Ty zaś zyskałeś ładną i praktyczną ozdobę bądź przyzwoity towar na handel. Jeśli chodzi o trupy, to były martwe tak jak do tej pory i nie zamierzały wstawać. Jix podjechał już samochodem, zauważyłeś też zbliżającego się pickupa pozostałych ocalałych, z którymi wyruszyliście na tę wyprawę.

[Kubeł1001]

Zohan666

– Ciekawe co oni powiedzą, jak to wszystko zobaczą. – powiedział sam do siebie i poczekał, aż podjadą.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Zawsze mogło być gorzej… Ale dobra robota. Pakujcie to, co ma jakąkolwiek wartość do samochodu i jedźmy stąd, nim tamci Bandyci wrócą z kolegami. Dla nas to miasteczko i tak jest już stracone.

[Kubeł1001]

Zohan666

Zabrał się szybko za przeszukiwanie bandytów i wszystko, co może mieć jakąś wartość, zabierał. Oczywiście broń, amunicję i broń białą również im odbierał.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Skonfiskowałeś wiele noży, pałek, kastetów i tym podobnych, nie zabrakło też pistoletów i rewolwerów pamiętających o wiele lepsze czasy, trafiły się również dwa obrzyny oraz sporo różnej amunicji. Zabrawszy łup, wszyscy oddaliliście się pospieszenie z miasteczka i już tylko w czwórkę wróciliście na rancho.

[Kubeł1001]

Zohan666

Obrzyna sobie przywłaszczył wraz z amunicją do niego (o ile nikt mu nie będzie o to robić pretensji) i poszedł do kwatermistrza, aby mu opowiedzieć wszystko, co go spotkało w miasteczku.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Mężczyzna zajęty był czyszczeniem i konserwacją jakiejś broni, ale zapewne z chęcią oderwie się od pracy, aby posłuchać Twojej opowieści.

[Kubeł1001]

Zohan666

– Można pogadać? – zapytał

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Zależy o czym. ‐ odparł tamten, odkładając broń, nad którą pracował. Z bliska poznałeś w tym jakiś karabin myśliwski czy sportowy, raczej powszechny na rynku cywilnym przed apokalipsą.

[Kubeł1001]

Zohan666

Usiadł na jakimś krześle lub oparł się o ścianę.
– Chyba będę musiał sobie znaleźć kogoś nowego, kto mnie weźmie do swojej grupy na wypady, bo… tamten z którym byłem już nie żyje.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Który? ‐ zapytał nieco zdezorientowany, ale chyba niezbyt przejęty. Wyruszyło Was w końcu, łącznie z Tobą, sześciu.

[Kubeł1001]

Zohan666

– Ten, z którym wyruszyliśmy. Kapelusz, złoty zegarek. – pokazał mu go. – Tylko ja i Jax przeżyliśmy z tej szóstki, która wyruszyła dzisiaj.

[Kubeł1001]

Pokiwał głową, choć bez przesadnego smutku na twarzy. Może to dlatego, że obcował już ze śmiercią, tą zwykłą i gnijącą, chodzącą oraz łaknącą ludzkiego mięsa, na tyle długo, aby nie przejmować się stratą kolejnego kompana. Mogli też nie być mu zbyt bliscy. Albo podejrzewał, że robisz go w jajo.