Pustynia Śmierci

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

— Mi to jedno, bo i tak nie śpiewam. Nie mam głosu. — I tak też było w rzeczywistości. Rana, którą Dice chował pod bandaną boleśnie przypominała o sobie, gdy tylko próbował być bardziej dźwięczny: — Chociaż mi, jako gitarzyście, pewnie też nie oszczędzą. — Stwierdził, po czym zadał pytanie: — Na czym grają pozostali muzycy? —

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Jakbym się na tym chociaż trochę znał, to bym Ci pewnie powiedział, ale jeden gra chyba na perkusji, a drugi na saksofonie czy innej trąbce, nie wiem. Wy i tak robicie tylko za tło dla śpiewaków.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

— Słuchaj, z muzyką jest jak z obrazem: Jak nie będzie tła, żeby walnąć na nim główny punkt, to nie będzie całego obrazu. Także nie “tylko tło”, ale “aż” tło. —

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wzruszył ramionami.
‐ Niech Ci będzie, panie tło. Bylebyś tylko rzeczywiście grał tak dobrze, jak mielisz ozorem.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐‐ To już zostawiam do własnej oceny. ‐‐ Odpowiedział spokojnie, odchylając się wygodnie na krześle.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//I masz tak zamiar siedzieć, aż spotka Cię coś ciekawego? Znaczy się tak, ja mam zamiar coś z tym zaraz zrobić, ale mogę to przeciągnąć, żebyś mógł pogadać jeszcze z barmanem, rozejrzeć się po Gnieździe Tułacza czy cokolwiek w tym guście.//

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

// Siedzę tutaj czekając na Johna, który w końcu sam miał tutaj po mnie przyjść, nie? //

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Zakładałem, że Twoja postać jest bardziej ciekawska i niezależna.//

[Kubeł1001]

Kuba1001

//No to prowadzimy za rączkę.//
Po chwili do baru wszedł szef ochrony Gniazda Tułacza, kręcąc bujnego wąsa.
‐ Nasz muzyk gotowy do wyjścia, czy zostało Wam coś jeszcze do obgadania?

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

//Dałbyś mi odpisać, narwańcu jeden. //

Dice odwrócił się od kontuaru i wstał.
– Możemy iść, załtwiłem co miałem. –

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Zwlekaj dłużej, nie pożałujesz.//
‐ Co chcesz zobaczyć najpierw? ‐ zagadnął Cię rewolwerowiec, gdy opuściliście lokal, żegnani przez barmana. ‐ Powiedziałbyś, co Cię interesuje, żebym wiedział, przez które miejsca tylko przejść, a gdzie zostać na dłużej.

[Kubeł1001]

Kuba1001

.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐‐ Macie tu elektryka? ‐‐ Zapytał bez większych ogródek, spoglądając na kowboja.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Mamy panele słoneczne, wiatraki i zużyte rowery, które też wytwarzają prąd, więc pewnie się jakiś znajdzie, który się na tym zna.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐‐ To dobre, dobre. Jak już mówisz o tych rowerach, to są do dowolnego użytku? W sensie, można se tak siąść i zacząć pedałować? ‐‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Mamy od tego ludzi, ale idzie się zmachać, więc pewnie żaden nie będzie miał nic przeciwko, jak go zastąpisz. A czemu pytasz?

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐‐ W zdrowym ciele zdrowy duch, bracie. Trzeba coś więcej mówić? ‐‐ Odpowiedział z miejsca, śmiejąc się.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Jak tam chcesz. ‐ odparł, wzruszając ramionami. ‐ Zaprowadzić Cię tam teraz?

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

— Ta, oszczędzisz mi później szukania. — Odpowiedział.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Pokiwał głową i ruszył do przysadzistego budynku umiejscowionego na uboczu, który wyróżniał się od reszty zamontowaniem na dachu baterii słonecznych, wiele z nich stało też na ziemi w pobliżu, podobnie jak mniejsze i większe wiatraki. Rowery, o których wspominał Ci rewolwerowiec, znajdowały się pewnie w środku.