Waszyngton
-
-
-
-
-
Kuba1001 O dziwo, najpierw pojawił się pan tej puszczy, czyli wilk, który najpewniej rozszarpałby uwięzione zwierzę (i być może Ciebie przy okazji) gdyby nie to, że czymś się spłoszył i uciekł. Po chwili zauważyłeś, co go tak przeraziło: Pół tuzina ludzi, wszyscy odziani w łachmany jakie pozostały im z ubrań sprzed apokalipsy lub ich odpowiedniki z wygarbowanej skóry zwierząt. Tylko jeden, najroślejszy mężczyzna z całej grupy, od pasa w górę nagi, więc widziałeś jego muskuły i blizny, miał broń palną, jakiś rewolwer, a reszta zadowalała się maczetami, włóczniami, oszczepami, nożami, strzałami i łukami. To właśnie taka strzała, najpewniej o grocie z kości, krzemienia lub złomu, przebiła szyję unieruchomionego zwierzęcia. Pozostali kanibale, wszyscy co do jednego brudni od czegoś, co mogło być dawno zakrzepłą krwią, zajęli się skórowaniem zdobyczy, narzekając przy okazji, że nie trafił im się człowiek. Najwidoczniej oni nie wiedzieli o Twojej eskapadzie i dybiących na ich życie najemnikach, co znacznie ułatwia sprawę. Niemniej, sam nie masz wielkich szans przeciwko całej szóstce, więc chyba lepiej będzie ich śledzić, może doprowadzą Cię do swojej kryjówki?
-
-
-
Kuba1001
Antek:
Jakimś cudem nie spostrzegli, że ich śledzisz, zajęci byli beztroską rozmową między sobą. Kilkanaście minut później trafiłeś do ich kryjówki, jaką była chata z ociosanych bali w środku lasu. Teraz najlepiej byłoby zapamiętać, którędy ta grupka się porusza, aby nie skończyć w takich samych sidłach, jak tamten jeleń.
Rafał:
Choć kiszki Ci marsza grały, to nie dane było Ci od razu zaspokoić głodu. Z‐Com, jak to wojsko, rządził się typowymi prawami i planem dnia, stąd od razu po opuszczeniu kwatery musiałeś udać się na ćwiczenia gimnastyczne, zbiórkę i pod prysznic, a dopiero potem na stołówkę, która powoli zapełniała się kolejnymi ludźmi. -
-
-
Kuba1001
Antek:
Nowina dobra, ale najwidoczniej niezbyt satysfakcjonująca, ponieważ kazali Ci wracać i szpiegować dalej albo przyprowadzić jakiegoś żywego kanibala, bo nie mieli wątpliwości, że to była tylko część całej grupy, w końcu dla sześciu osób nie wysyłaliby aż tylu najemników, hm?
Rafał:
//Pobudka, ćwiczenia gimnastyczne, prysznic i śniadanie, co w tym niby trudnego? Nie wiesz, że wojsko to nie samowolka i strzelanie?//
Nikt nie lgnął do Ciebie, tak jak i Ty nie lgnąłeś do innych, więc byłeś skazany na samotność, co raczej nie pomoże na ewentualnym polu bitwy, w końcu mruków, milczków i odszczepieńców lubi się najmniej, a na takich nikomu nie zależy tak, żeby ryzykować własnym życiem. Niemniej, uwinąłeś się z posiłkiem na tyle szybko, że miałeś jeszcze kwadrans czasu wolnego przed poranną zbiórką. -
-
-
Kuba1001
Antek:
Większość siedziała w chacie lub jej pobliżu, susząc czy przypiekając mięso zabitego jelenia nad małym ogniskiem, ale dwójka z nich, mężczyzna i kobieta, oddalili się wgłąb lasu, zapewne aby rozstawić kolejne wnyki i pułapki, których zabrali ze sobą dość sporo.
Rafał:
Teraz jest już na to ździebko za późno, pozostaje liczyć tylko na to, że ewentualna bitwa dostatecznie Was połączy jako członków oddziału. Niemniej, stawiliście się na zbiórkę, gdzie panowała typowa i nudna odprawa, dopóki nie pojawił się oficer łączności, który zameldował Wam, że na śródmieściu Wasz konwój wpadł w zasadzkę Bandytów i Fanatyków, toteż wszystkim Wam kazano przygotować się i stawić tu z powrotem za pięć minut. -
-
-
Kuba1001
Antek:
Nawet najlepszy plan bierze w łeb, gdy pada pierwszy strzał, a tak przynajmniej mówią wojskowi. W Twoim przypadku było podobnie, bo zanim coś wykombinowałeś, przez nieuwagę nadepnąłeś na suchą gałązkę, której trzask zaalarmował tamtą dwójkę. Odwrócili się od razu i dobyli broni. Na szczęście nie mieli żadnej broni palnej, ani nawet miotanej. Mężczyzna dysponował maczetą i ząbkowanym nożem, a kobieta włócznią. Ten pierwszy warknął ostrzegawczo, niczym dzikie zwierzę, szczerząc kły i od razu ruszył w Twoją stronę.
Rafał:
Tam bez pytania o specjalizację wydano Ci karabinek szturmowy M4 i dwa dodatkowe magazynki. Gdy zebrałeś się na miejsce, oficerowie kazali tak Tobie, jak i pozostałym, pakować się do transporterów opancerzonych, a Ty po drodze mogłeś nasłuchać się przypuszczeń innych, którzy zastanawiali się czy plotki na temat Fanatyków naprawdę się potwierdziły, a Bandytom aż tak urosły ręce, żeby próbować Was tu sięgnąć. -
-
-
Kuba1001
Rafał:
Kolejne rozmowy nie wnosiły nic więcej, to wciąż tylko domysły i spekulacje, prawdę poznacie dopiero na miejscu. Przez wszelkie posterunki mknęliście jak błyskawica, więc bez trudności znaleźliście się na obrzeżach miasta, z daleka słyszeliście odgłosy wymiany ognia i widzieliście dym. Po trafieniu na miejsce dostrzegliście rząd wraków, ciężarówek i samochodów opancerzonych, zniszczonych przez Bandytów, pośród nich było wiele ciał, ale też żywych. Jak się okazało, Fanatyków nie było tu wcale, ale Bandytów już pełno. Ustawiony na wzgórzu ponad drogą, wśród drzew, ciężki karabin maszynowy otworzył do Was ogień, gdy przejeżdżaliście, więc dowódca kazał Wam wychodzić i go uciszyć, zaś obsługujący broń maszynową żołnierze próbowali dać Wam niezbędną osłonę, żeby nie powystrzelali Was jak kaczki.
‐ A Wy co? Chcecie żyć wiecznie? ‐ zagrzmiał jeden z oficerów. ‐ Za mną, bandą leniwych pawianów! Skokami naprzód!
Antek:
Tylko jeden pocisk trafił, ale wystarczyło, aby go powalić. Kobieta wykazała więcej instynktu samozachowawczego niż mógłbyś się spodziewać i zamiast ratować rannego kompana, zaczęła uciekać.
