Waszyngton

[Kubeł1001]

Kuba1001

Antek:
‐ Mamy czołg, transportery opancerzone z ciężkimi i wielkokalibrowymi karabinami maszynowymi, granatniki, karabinki, strzelby, pistolety maszynowe i broń krótką. Musiałoby być ich więcej niż my mamy amunicji, żebyś mógł się nam przydać. I tak zrobiłeś sporo. A pomyśleć, że moi chłopcy chcieli Cię kropnąć, co nie?
Rafał:
I w ten sposób zaprzepaściłeś okazję do ataku z flanki czy od tyłu, ale szczęśliwie atak powiódł się bez tego, na dodatek bez strat własnych, więc dowódca zostawił kilku żołnierzy do obstawienia CKM’u na wzgórzu, a resztę poprowadził dalej, bo to dopiero początek bitwy.

[Kubeł1001]

antekk5

‐ Ta, w sumie każdy w tych czasach by to zrobił. Jeśli można, to chciałbym porozmawiać z waszym szefem o możliwej dalszej współpracy. ‐ powiedział.

[Kubeł1001]

konrafal12

Podążał więc za dowódcą.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Antek:
Pokiwał głową i doprowadził Cię do jednego z licznych namiotów, pilnowanych przez dwóch wartowników. Gdy usłyszałeś odpowiednią komendę, Twój kompan oddalił się, a Ty mogłeś wejść do środka. W międzyczasie usłyszałeś pierwsze salwy z broni maszynowej i huk czołgowej armaty, które masakrowały nadchodzących kanibali.
Rafał:
Przedzierając się gęstym lasem, niemalże wpadliście na grupę Bandytów, około tuzina osób. Po pierwszym zdziwieniu doszło do krótkiej wymiany ognia, po obu stronach padli zabici i ranni, część Bandytów uciekła na lepsze pozycje do prowadzenia ognia, a kilku rzuciło się do walki wręcz z siekierami, nożami czy skleconymi z drewna i złomu maczugami, jak ten, który rzucił się na Ciebie.

[Kubeł1001]

antekk5

Wszedł do środka, i chcąc zrobić dobre wrażenie na dowódcy najemników, ukłonił się i przedstawił.
‐ Graham Pomeroy, zgodnie z umową miałem schwytać jednego żywego kanibala. Melduję, że udało mi się tego dokonać.

[Kubeł1001]

Kuba1001

W środku zastałeś przenośne biurko, dwa składne krzesła i to właściwie wszystko. Na jednym z krzeseł siedział mężczyzna w mundurze armii amerykańskiej, z dystynkcjami majora, dość postawnego mężczyznę, widać, że żołnierza od wielu lat, który niejedno pole bitwy widział, choć włosy zaczynały mu już siwieć. W ustach miał zapalone cygaro, na biurku stos papierzysk, długopisy i butelkę whiskey, a za pasem parę rewolwerów oraz nóż bojowy.
‐ Tak, porucznik Davids mówił mi o Tobie. ‐ odparł tamten. ‐ Ja jestem major Ryan i dowodzę tym burdelem na kółkach. Siadaj, nie jesteś moim żołnierzem, nie stój wyprężony jak ten cieć przed komisją wojskową.

[Kubeł1001]

konrafal12

Karabin był już odbezpieczony, więc wycelował we wroga i wystrzelił serię. Następnie spróbował wyeliminować resztę Bandytów z bronią białą.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Niegłupim pomysłem byłby też unik, nie jesteś ze stali, o czym boleśnie przekonałeś się, gdy maczuga Bandyty uderzyła Cię w lewy bark, którego może i nie strzaskała, ale i tak boli jak cholera i utrudnia walkę. Owszem, z tej odległości nie mogłeś nie trafić, ale wróg brał już zamach, to czy był martwy, gdy maczuga Cię sięgnęła, czy żywy, nie robiło większej różnicy. Ze stratą dwóch kolejnych ludzi zdołaliście pozbyć się tych Bandytów, którzy postanowili z Wami walczyć, zostali więc tylko tamci, którzy wcześniej uciekli.

[Kubeł1001]

antekk5

Posłuchał rozkazu majora i usiadł.
‐ Zastanawiałem się nad dalszą współpracą z pańskimi ludźmi. Czy jest taka możliwość? ‐ zapytał.

[Kubeł1001]

konrafal12

Skrył się za drzewem i położył na ziemi karabin. Następnie wyjął pistolet i trzymając go w prawej ręce wychylił się zza osłony, oddając kilka strzałów we wroga, którego zauważył jako pierwszego.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Antek:
‐ Jesteśmy Ci wdzięczni, ale dobrze widzisz, jak zarabiamy na jedzenie, schronienie czy medykamenty. Niepotrzebna nam kolejna gęba do wykarmienia, musisz sprawdzać się w walce.
Rafał:
Trafiłeś go, a on osunął się z jękiem za skałę, za którą się krył. Pozostali zaczęli do Ciebie strzelać, co z kolei pozwoliło pozostałym żołnierzom obrzucić ich granatami i wystrzelać.

[Kubeł1001]

konrafal12

Jeśli było już czysto, schował pistolet z powrotem do kabury i wziął do prawej ręki karabin. Pierwszą jego myślą było, by spróbować przesłuchać Bandytę, jednak zrezygnował z tego pomysłu, bo wiedział z doświadczenia i opowieści innych, że i tak nigdy nic nie mówią. Czekał więc, aż ruszą dalej.

[Kubeł1001]

antekk5

‐ Rozumiem. W takim razie proszę jedynie o nagrodę za kontrakt. Być może mógłbym wam jeszcze pomóc w przyszłości.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Rafał:
//Nie tylko Bandyci są mało rozmowni, z natury każdy trup nie ma wiele do powiedzenia. Skąd niby pomysł, że jakiś żyje, skoro tamten, jeśli przeżył, to i tak został obrzucony granatami razem z resztą?//
Antek:
‐ A czego byś chciał w ramach tej nagrody? Remontu pojazdu i zatankowania do pełna? Broni i amunicji? Zapasów na dalszą drogę? Jakiejś kobiety z tej bandy degeneratów, jeśli schwytamy jakieś żywcem? Wszystko na raz?

[Kubeł1001]

antekk5

‐ Może być broń i amunicja. Jestem pewien, że jedzenia mi starczy, a pojazd mógłbym spróbować sam przerobić. A co do kobiety… Może przy następnym kontrakcie. ‐ odpowiedział, śmiejąc się trochę przy ostatniej ofercie nagrody.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Pojazdem też się zajmiemy, bo i tak nigdzie nie pójdziesz, niedługo zapadnie zmrok, więc nie chcę marnować ekwipunku na zaopatrzenie kogoś, kto i tak niedługo umrze… Ktoś znajdzie Ci kwaterę.

[Kubeł1001]

antekk5

‐ Wszyscy i tak niedługo umrzemy, czyż nie? ‐ odpowiedział i poczekał, aż zostanie wydzielona mu kwatera, do której później się uda.

[Kubeł1001]

konrafal12

Czekał więc, aż ruszą dalej.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Antek:
‐ Było tak od razu, skończylibyśmy rozmowę wcześniej. ‐ odparł oficer, wracając do papierów na biurku.
Nie musiałeś czekać długo, znalazł się jakiś najemnik, który wskazał Ci mały, bo jednoosobowy, namiot w centrum obozu, który ma stanowić Twoją kwaterę na jakiś czas. I tak lepsze to od spania pod gołym niebem lub z kilkoma innymi żołnierzami, zwłaszcza że musiałbyś uważać na to, czy nie poderżną Ci gardła i vice versa. W środku znalazłeś nawet racje żywnościowe i wodę, aby nie zawracać nikomu już głowy.
Rafał:
Ano, ruszyliście, kierując się na kolejne z wzgórz, tym razem niezalesione, które górowało nad drogą, którą jechał napadnięty konwój. Szliście spokojnie, już raczej pewni zwycięstwa, podbudowani tymi potyczkami z Bandytami, kiedy nagle właśnie z kierunku, na który szliście, wyleciał długi na jakieś półtora metra metalowy pręt o zaostrzonym czubku, który przebił jednego z idących obok Ciebie żołnierzy. Zaraz po tym odezwały się bandyckie pistolety maszynowe i broń krótka, a Wy zdaliście sobie sprawę, że jesteście kompletnie odsłonięci.

[Kubeł1001]

antekk5

Napił się trochę wody, zjadł też racje żywnościowe i poszedł spać.