Izrael

[Kubeł1001]

MrCC4

Starał się przyłożyć ucho do “szyby”, tak żeby nie upadła

[Kubeł1001]

Kuba1001

Udało się, wciąż tkwi na swoim miejscu.

[Kubeł1001]

MrCC4

A słychać coś?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Niewiele, a przynajmniej nic, co mogliby wydawać ludzie lub Zombie.

[Kubeł1001]

MrCC4

‐Nie tego się spodziewałem…
Po czym wrócił do siebie

[Kubeł1001]

Kuba1001

Udało Ci się.

[Kubeł1001]

MrCC4

A ktoś poza nim zdołał się obudzić?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wszyscy żyją, jeśli to masz na myśli, ale jednocześnie śpią jak zabici.

[Kubeł1001]

MrCC4

‐ Scheiße! Wstawać kuasy!
Ryknął to na całe gardło. Nie ma opi**alania się na jego warcie

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nie wywarłeś na nich zbyt wielkiego efektu, zwyczajnie spali dalej lub obrócili się na drugi bok po krótkim przebudzeniu. Tylko jeden wycelował w Ciebie pistolet, a później odłożył go na miejsce, by chrapać równie donośnie, co wcześniej… Może jednak ostatnio przesadziliście z tym sznapsem?

[Kubeł1001]

MrCC4

Wyjął pistolet, złapał za lufę i je**ął każdego zdrowo po głowie. Tego od pistoletu najmocniej
Verdammt! Jak ja coś mówię to ma być wykonane! Verstanden?

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Tam gdzieś była wypowiedź czy niekoniecznie?//

[Kubeł1001]

MrCC4

//Była, zaczyna się od Verdammt!

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Myślniki.//
Obudziłeś ich w ten sposób, ale nie masz co liczyć na to, że będą mieli dziś dobre humory, a i gdyby coś się jebło masz nieco mniejsze szanse, że przyjdą Ci z pomocą… W końcu nieszczęśliwe wypadki mogą przydarzyć się każdemu, prawda?

[Kubeł1001]

MrCC4

//Heh. Należało im się
“Scheiße, nie powinienem tak ostro. A może jednak?” Pomyślał.
‐ Zjeść śniadanie i szturmujemy Betę. Bez szemrania, dziś było tam zbyt za cicho!

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Po kiego? ‐ spytał jeden z żołnierzy, mając najpewniej na myśli szturmowanie Bety, bo doskonale wiedział, że śniadanie to najważniejszy posiłek dnia, bo nawet zabrał się za takowy.

[Kubeł1001]

MrCC4

‐ Po gówna psiego, mówiłem bez szemrania. Nie zabijamy, więc pistolety wyjmujemy w ostateczności.
Też zabrał się za śniadanie

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Po co szturmujemy, skoro nie zabijemy? ‐ zapytał dla odmiany inny wojak, między jednym kęsem smażonej kiełbasy, a drugim.

[Kubeł1001]

MrCC4

‐Dla ostrzeżenia. Traktujcie to jako moją specjalną pobudkę dla nich
Zacisnął palce na lufie pistoletu

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wszyscy właściwie mieli to w dupie, więc wrócili do śniadania, a po zakończeniu posiłku zaczęli zbierać się do drogi.