Kanada

[Kubeł1001]

Kuba1001

Pies położył po sobie uszy i warknął ostrzegawczo.
‐ Spokojnie, kundlu jeden! ‐ krzyknął i najwidoczniej nie ma zamiaru wejść do sklepu, nim nie wymyśli, jak pozbyć się psa.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Wiedziała, że do psa jako tako nie dotrze bez odzwyania się, zaryzykowała więc i czekała na rozwój wydarzeń.

[Kubeł1001]

Kuba1001

W końcu po kilku gwizdach i nawoływaniach pies wybiegł z domu, zapewne mężczyzna rzucił mu coś do żarcia i tak go skusił. Później zaśmiał się i zamknął drzwi, no i wtedy się zobaczyliście. Na jego młodzieńczej twarzy widać było spore zaskoczenie, zaś zielone oczy były szeroko otwarte. Zdziwiony to on jest, nic więc nie mówi i nie robi, jakby chciał przetrawić sobie całą sytuację. Może to Ci dać kilka dodatkowych sekund na zrobienie… Cóż, tego co chcesz zrobić.
//Dokładniejszy wygląd:
img06.deviantart.net/ac97/i/2015/021/5/6/zombie_apocalypse_survivor__alan_by_mr_donkeygoat‐d8eudkl.jpg

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Czemu mi kradniesz psa? ‐ zapytała jak gdyby nigdy nic, za sobą trzymając konserwę, by ewentualnie łupnąć mu nią w twarz czy coś.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Kim Ty jesteś? ‐ spytał, zupełnie ignorując Twoje pytanie. ‐ Co tu robisz? I jak tu wlazłaś?

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Prawdopodobnie nie wiem. Pies mi tu wleciał próbowałam wyciągnąć go stąd, bo to pewnie czyjeś, a on by coś pozjadał.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Trochę Ci nie wierzę.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Widzisz mój drogi, bo najwyraźniej nie widzisz, ja dla tego psa mogę wiele zrobić. Ja wiem, że to niewiarygodne, no ale… jestem. Ale właściwie nie muszę być. Mogę sobie iść i zapomnimy o całej sprawie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Jakbym miał pewność, że mnie nie zabijesz we śnie to bym Ci nawet pozwolił tu zostać, budowałem to wszystko z ludźmi i dla ludzie, ale zaufanie to towar deficytowy.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Nyeh, marnotrawstwo taką ładną mordę jak twoją zabijać. A i raczej nie powinnam tu zostawać, bo tobie może jednak ufają, a mi nie ufa nikt. Założę się, że to ty mnie byś zabił.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Nie zabiłem w życiu ani jednego człowieka.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Wobec tego jesteś niewinny jak nieobsrana łąka. Myślałam, że takich ludzi już nie ma. Miło mi cię poznać.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Nawzajem. W ogóle to jestem Rick.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Roxi. Mam nadzieję, że nie potrułeś mi Rico?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Kiełbasa raczej zatruta nie była.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Miło mi to słyszeć. ‐ wysunęła się i spojrzała na psa.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Z radością na swoim psim pysku właśnie oblizał się, zapewne po owej kiełbasie.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Więc jak to możliwe, że takie czasy przeżył taki grzeczny facet? ‐ zapytała, na nowo nawiązując do tego nie zabijania.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Już od dwa tysiące ósmego przygotowywałem się na jakąś apokalipsę, stąd całe te zapasy. A jeśli już z kimś walczę to wolę go odstraszyć lub zranić.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Zbawiciel dobrotliwy. Nadawałbyś się na patrona. ‐ uśmiechnęła się. ‐ Nie miewasz kłopotów z innymi w okolicy?