Kanada

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ To było śmieszne, zasypiam sobie raz w wysokiej trawie nad rzeką, a budzę się z wrażeniem, że się pożygam. Przywiązana do kija i jeszcze mną kręcą nad żarem. To ja po cichutku wzięłam po węgielku i wrzuciłam im w ciuchy. Jak zaczęli piszczeć, ja zwaliłam się i wpadłam w żar, co podjarało mi włosy i więzy, więc na pożegnanie kopnęłam każdego w dupę i poszłam.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Muszę przyznać, że miałem w życiu nieco eskapad, ale nigdy nic takiego.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Bo wy, ludzie to zawsze tak macie. Nic ciekawego w życiu. ‐ Wystawiła język, a potem wzięła się za jedzenie.

[Kubeł1001]

WanderingSoul

Rozejrzała się po mieszkaniu.
‐ Dawno mnie tu nie było. ‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

Abby:
Parsknął śmiechem i również wrócił do swojego mięsa.
Soul:
Rzeczywiście, dawno. Poza większą ilością brudu i kurzu, zauważyłaś też bałagan oraz liczne szafki i tym podobne, które skrzętnie opróżniono z właściwie wszystkiego, co mogło przydać się w czymkolwiek.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Cóż, nie miała zamiaru mu przeszkadzać. Gdy zjadła, uwaliła się na ziemi i spojrzała w niebo.

[Kubeł1001]

WanderingSoul

‐ Widzisz to, Puszka? Ograbili nas do cna. ‐ Rozejrzała się po reszcie mieszkania, wyglądając przez okno.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Abby:
Jako że nocowaliście na polanie to miałaś więcej niż wspaniały widok na liczne gwiazdy na niebie. Gdy zajęłaś się wpatrywaniem w nie, Świętoszek zaczął się modlić, jak co wieczór. I ranek. I co kilka godzin w ciągu dnia.
Soul:
Reszta wyglądała tak samo, na zewnątrz zaś podobnie: To co się dało, zostało rozkradzione. Poza tym na ziemi widniały jeszcze ślady opon, choć nie wiadomo, czy zostawione przed miesiącem, czy godziną.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ O czym gadasz? ‐ mruknęła pod nosem, w sumie nie planując mówić tego głośno.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Mimo iż na pewno usłyszał pytanie, to i tak nie przerwał modlitwy, aby odpowiedzieć.
‐ Nie zadawałaś mi już kiedyś takiego pytania? ‐ spytał, oczywiście gdy już skończył.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ No tak, ale z tego co wiem to jak się gada z Bogiem to się nie mówi cały czas tego samego.

[Kubeł1001]

WanderingSoul

// Jaka jest pora dnia?//

[Kubeł1001]

Kuba1001

Soul:
//Wieczór.//
Abby:
‐ Te same modlitwy, ale intencje inne.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Zmarszczyła nos.
‐ A Bóg je zna?

[Kubeł1001]

WanderingSoul

‐ Puszka, chciałabym zostać tutaj, ale tu już nic nie ma. Gdzie pójdziemy rano? ‐ Zapytała się szczura.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Soul:
Szczur nie odpowiedział, w sumie to dziwnie jak na szczura.
Abby:
‐ Tak, bo mówię w jakiej intencji będzie poświęcona akurat ta modlitwa.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Żal mi go.
Po dłuższej chwili uciekło jej z głowy całe to zastanawianie się nad Bogiem. Przeturlała się po ziemi, nie bardzo wiedząc, co ze sobą zrobić.

[Kubeł1001]

WanderingSoul

Jak na Pana Puszkę to bardzo dziwne. Wzięła go na dłonie i przyjrzała mu się.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Abby:
Nie skomentował tego i kilka minut siedzieliście w kompletnej ciszy.
‐ Chcesz wziąć pierwszą wartę czy ja mam to zrobić?
Soul:
Typowy przykład szczurzej kondycji i zdrowia: Lśniące futerko, małe i błyszczące oczka, eleganckie wąsiki…

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Śpij.
Przypomniała sobie, jak (jej zdaniem) samolubnie wziął sobie wartę na całą noc.