Kraje Bałtyku - Pustkowia
-
Wyjeżdżając z miasteczka, szybko dojechał on do skrzyżowania z torami. Zauważył jednak że może dojechać drogą aż do stacji Vaivara, więc dopiero tam, w okolicy Sillamae, zjechałby na tory. Na razie jednak musiał w ogóle się znaleźć na stacji, na której mogli, ale nie musieli, czaić się żołnierze PNF. Z jednej strony to bardzo strategiczny punkt, ale z drugiej, stacja i dzielnice przy niej są znacznie oddalone od miasta, więc szanse na bezpieczny przejazd są mniej więcej 50/50. Dlatego też musi podjąć decyzję jak się zabrać za przejazd przez Vaivarę zanim tam dojedzie.
-
Jarmo “Chart” Heiskanen
Postanowił podjąć się ryzyka i pojechać drogą prowadzącą do stacji Vaivara, lecz zanim tam ruszył, wyciągnął PM’a, kładąc go obok siebie, by miał jakąś broń do ostrzeliwania przeciwników, gdyby ci go zaczęli atakować. Nawet jeśli napotkałby żołnierzy PNF, tak w zależności od ich liczebności, mógłby poradzić sobie z nimi, a nawet zdobyć broń czy amunicję. -
Jak prawdziwy hazardowicz, Jarmo wygrał hipotetyczny rzut monetą. Napięcie poszło trochę na marne gdy zauważył że na stacji nie ma żadnej aktywności, ale zawsze lepiej martwić się na marne niż skończyć z kulą w głowie. Podobnie, droga przez tory pod dzielnicą Sputnik przebiegła swobodnie. Zanim jednak dojedzie do najbliższego miejsca gdzie jego zmysły mogą odpocząć, musi przebyć dosyć gęsty las po obu stronach torowiska. Nie trzeba chyba tłumaczyć że w każdej chwili coś mogłoby mu zabiec drogę, albo drzewo zablokować trasę dalej.
-
Jarmo “Chart” Heiskanen
Postanowił więc jechać dalej, przez gęsty las. Dalej trzymał pistolet przy sobie w razie pogotowia. Raczej wątpił w to, że napotka w lesie oddziały PNF, co innego w kwestii bandytów czy mutantów, którzy mogliby tam się kryć. -
Podróż była niesamowicie męcząca, mimo że przejechał dopiero 8 kilometrów. W lesie było dosyć ciemno, a wyboistość torów nie pomagała ze skupieniem. Już gdy dojeżdżał do pierwszego miasteczka po drodze, nagle droga okazała się zawalona przez drzewo. Cholera.
-
Jarmo “Chart” Heiskanen
Cholera. - powtórzył w swoich myślach, łapiąc za Dragunowa i wysiadając z UAZa, wpierw wyłączając silnik. Powolnym krokiem, celując swoim Dragunowem na lewo i prawo, by przygotować się na potencjalną zasadzkę, ruszył w kierunku zawalonego drzewa, aby sprawdzić, czy jest jakiś sposób, w który mógłby wyminąć drzewo bez jazdy inną trasą. -
Na razie Jarmo słyszał zwyczajny szum lasu. Badając bliżej drzewo, zdał sobie sprawę że to na pewno po prostu zwykłe padłe drzewo. Wyminięcie zmusiłoby go albo do wjechania w rów obok nasypu, co jest niebezpieczne, albo przepchnięcia drzewa silnikiem UAZa, albo wycofaniem się aż do jednego ze skrzyżowań ze starymi drogami i zjechanie na autostradę, całkowicie omijając postój w Oru i liczenie na brak przeszkód do Johvi. Wszystkie opcje były nienajlepsze, ale dopóki nie wywoła hałasu ściągając w jego stronę zwierzęta lasu, dopóty ma czas na przemyślenia.
-
Jarmo “Chart” Heiskanen
Od razu wykluczył wjazd w rów obok nasypu - nie wiedział, czy UAZ ugrzęźnie w rowie, czy też uda mu się wyjechać, lecz nawet jeśli to zrobi, to zapewne przyciągnie uwagę zwierząt lasu, a do tego cały proces zajmie sporo czasu. Wykluczył także przepchnięcia drzewa silnikiem UAZa z racji faktu, iż może tym działaniem doprowadzić do uszkodzenia silnika, a nawet jeśli znajdzie mechanika gdzieś na terenie postapokaliptycznej Estonii, to znalezienie takiego mechanika, który posługuje się językiem fińskim lub rosyjskim będzie graniczyło z cudem. Pozostała więc trzecia opcja, która może i nie była najlepszą opcją z racji na pominięcie postoju w Oru, ale przynajmniej była ona najbezpieczniejsza według Fina.
Chart czym prędzej powrócił do swojego UAZa, ponownie włączając silnik, i zaczął wycofywać się z drogi, którą dotychczasowo jechał. -
Cóż, nadrabianie drogi tylko go bardziej wymęczy i utrudni mu skupienie się na drodze, szczególnie że do Johvi bez znacznych zjazdów z trasy nie ma raczej dobrego miejsca na odpoczynek, ale była to najbezpieczniejsza opcja. Wycofanie ponad kilometra na wąskich torach było powolne i wymagało dużo uwagi z jego strony, ale mu się udało. Wyjeżdżając z dróżki na autostradę napotkał jednak obrzeża małej przedwojennej wioseczki, w której mógłby odpocząć, nawet jeśli nie był jeszcze bardzo zmęczony.
-
Jarmo “Chart” Heiskanen
Zdecydował się zjechać na obrzeża, by przeszukać wioskę. Być może uda mu się tam znaleźć coś użytecznego, a nawet jeśli nie, to i tak nieszczególnie spieszy mu się, jeśli chodzi o jazdę do Johvi. -
Nie, nie wygląda na to że dużo w tej wioseczce zostało. Mimo że zmęczenie jeszcze nie zmusza Jarma do snu, zawsze wyjście z auta, przejście się i chwilowa przerwa od jazdy pomoże mu w dalszym skupieniu. Same obrzeża były tylko niewielkim zbiorem paru zestawów budynków, z czego jeden był strasznie zapyziałym przedwojennym “barem”, a reszta była mieszkalna. Może w tym “barze” zostało trochę alkoholu którego nikt inny nie znalazł? Jarmo mógł obejść budynek dookoła, ale nie widział na nim żadnego znaku.
-
Jarmo “Chart” Heiskanen
Brak jakichkolwiek oznaczeń na “barze” nie napawał Charta zbyt wielkim optymizmem - nie wiedział, czy cokolwiek tam się ostało, czy “bar” jest kryjówką jakichś ocalałych, a może czy jest wylęgarnią mutantów. Chwytając Makarowa w prawej ręce oraz nóż bojowy w lewej, Jarmo zbliżył się do drzwi, powoli je otwierając przy pomocy lewej ręki, jednocześnie dalej utrzymując w niej nóż, a przy pomocy prawej dłoni celował dalej z Makarowa na wypadek, gdyby coś miało na niego wyskoczyć. -
Nie, bar nie wyglądał na zamieszkały. Może spotka parę Szczurów Cliftona, ale na pewno żadnych większych mutantów a tym bardziej ludzi. Raczej pewnie nikt nie dotykał tej zapyziałej dziury, bo też z autostrady ten budynek wyglądał co najmniej jak jakaś szopa. Otwierając drzwi, dostał w nozdrza zapachem zatęchłego powietrza i kurzu, ale na razie nie zauważył nic alarmującego, przynajmniej zanim wszedł do budynku.
-
Jarmo “Chart” Heiskanen
Zapewne nie będzie zagłębiał się zbyt mocno w szabrowanie budynku, biorąc to, co uzna za przydatne, czy to dla niego, czy to na wypadek wymiany barterowej. Powolnym krokiem, Chart wszedł do baru, trzymając w prawej dłoni Makarowa, a w lewej ręce nóż, rozglądając się po budynku, a przynajmniej po sekcji budynku, w której obecnie się znajduje. -
Poza zamkniętą strefą dla pracowników, ta zapyziała dziura miała tylko jeden pokój. Na półkach za barem były porozbijane stare butelki alkoholu, ale pod barem Jarmo znalazł coś ciekawego. Nie jest to co prawda żaden wybitny trunek, ale jest to nadal zamknięta i zaplombowana, trochę zakurzona i z wyblakłą etykietką, butelka Jacka Danielsa. Może przed wojną możnaby na to wybrzydzać, ale obecnie wszystko co nie jest bimbrem jest towarem luksusowym i pożądanym.
-
Jarmo “Chart” Heiskanen
To mu wystarczyło - butelka Jacka Danielsa mogłaby być swojego rodzaju kartą wstępu do estońskich osad dla Charta, wiedząc o tym, że ten nie zna jakkolwiek estońskiego, a o tłumacza byłoby ciężko. Chart powoli ukrył butelkę whisky do swojego plecaka, a kiedy to zrobił, powolnym krokiem zaczął wychodzić z baru, wciąż trzymając swój oręż w rękach. Może i dotychczas był bezpieczny, ale wciąż nie mógł w pełni wierzyć, że jest bezpieczny - dopóki nie opuści tego budynku żywy, Chart wciąż musi się mieć na baczności odnośnie potencjalnych zagrożeń. -
Ilość ostrożności jaką wykazywał Jarmo kiedyś może mu uratować życie - Na razie jednak, jest ona zbędna. Znajduje się on w martwej strefie - Na tyle blisko PNF, że niezależni i Bandyci uciekli póki mają czas, a PNF nie urządza jeszcze tam wypadów. Zostaje mu kontynuacja podróży wzdłuż E20 do Johvi.
-
Jarmo “Chart” Heiskanen
Można powiedzieć, że jego ostrożność momentami jest przesadna, ale lepiej jest być paranoicznie ostrożnym niż kompletnie nieświadomym potencjalnego zagrożenia. Skoro zajął się już przeszukaniem baru, Chartowi nie pozostało nic innego jak powrócić do swojego wozu. Gdy już to zrobił, położył swój plecak na przednie miejsce pasażera, a następnie wznowił podróż wzdłuż E20 do Johvi po uruchomieniu silnika UAZa. -
Dalsza podróż przebyła mu względnie spokojnie, chociaż po 30 kilometrach drogi w trudnych warunkach i nieustanną paranoją, zmęczenie mogło trochę dostawać się do Jarma. Gdyby były to lepsze czasy, teraz w Johvi zatrzymałby się na kubek kawy i coś do jedzenia, ale jedyne co minął na wjeździe to zesmolone ruiny stacji benzynowej i dużo, dużo nieoznakowanych grobów. Miasto wydawało się przede wszystkim puste, ale wielu przetrwańców miało bardzo prostą zasadę jeśli chodzi o miasta - Zostaw auto ukryte w krzakach za nim, bo silnik zwraca na siebie uwagę. Ruiny stacji mogły okazać się dla Jarma idealną kryjówką.
-
Jarmo “Chart” Heiskanen
I tak zrobił - gdy tylko znalazł jakieś zarośla za miastem, ukrył tam swojego UAZa, wyłączając po chwili silnik. Gdy wyszedł ze swojego pojazdu, zakładając swój plecak po drodze, Chart ruszył powoli w kierunku ruin stacji, trzymając w swych rękach Dragunowa. Może i ilość nieoznakowanych grobów nie wróży niczego dobrego, jednak jeśli ruiny stacji nie są przez nikogo zajęte bądź przeszukane, mogą one posłużyć Chartowi jako tymczasowa kryjówka.
