8/10
Playboi Carti - Magnolia (Official Video) – 03:25
— PlayboiCartiVEVO

Rodezja

Zakupimy 145 stali za 180 jednostek zaopatrzenia marynarki wojennej. Jeśli to nie wystarczy, dopłacimy 1000 sztuk złota.

Rodezja

Do: Belgia

Spierdalaj.

Podróż do Dodge City zajęła Grantowi około trzy dni, lecz szczęśliwie dla niego przebiegła ona bez większych komplikacji. Po przybyciu do Dodge, Grant zdecydował się wpierw sprawdzić tablicę zgłoszeń, nim odwiedzi lokalny saloon bądź biuro Szeryfa. W końcu trzeba powrócić do fachu, który się praktykowało od kilkunastu lat, a na dobry początek można podjąć się któregoś ze zleceń, które zostały wystawione w Dodge City.

Rodezja

Rodezja zakupi cały zapas stali, jaki obecnie posiada na zbyciu Wielka Brytania, za 150 jednostek zaopatrzenia marynarki wojennej.
Rodezja zakupi 150 jednostek paliwa od Algierii Francuskiej bądź Imperium Jemenu w zamian za 200 jednostek zaopatrzenia lotniczego. Jeśli jest to zbyt wysoka oferta dla któregokolwiek z wymienionych państw, zakupimy od 100 do 120 jednostek paliwa w zamian za 150 jednostek zaopatrzenia lotniczego. Oferta może zostać przyjęta przez obydwa państwa.

Rodezja

Werbunek: PW.
Dyplomacja:
- Belgia wypowiedziała wojnę Rodezji
- Belgii kazano spierdalać
Handel:
- Zakupiliśmy 145 jednostek stali od Wielkiej Brytanii za 180 jednostek zaopatrzenia marynarki wojennej i 1000 sztuk złota
- Zakupiliśmy 150 jednostek paliwa od Imperium Jemenu za 200 jednostek zaopatrzenia lotniczego
Badania: PW.
Wydatki: PW.
Taktyka: PW.
Podsumowanie: Takie samo, jak z poprzedniej tury, bo w tej sytuacji ono po prostu pasuje idealnie.
godless belgians – 00:17
— A-List_Uh

Przez chwilę spojrzał na czempionów, aby następnie przyjrzeć się bliżej zbliżającym się wojownikom. Skoro są oni prawdopodobnie wyżej postawieni od Nordów, z którymi zarówno Reinhardt, jak i Zamar walczyli, to czy oznaczało to, że Mroczni Paladyni będą walczyć z wodzami Nordów? Nie miał jakiejkolwiek pewności, ale wiedział on tylko tyle, że walka z czempionami była jedynie rozgrzewką przed trudniejszym starciem. Reinhardt uniósł swój miecz w górę.
– Vomochu! Daj mi siły, abym mógł pokonać mych wrogów na Twoją chwałę! - krzyknął, a następnie przybrał postawę defensywną, gotów walczyć z nadchodzącymi Nordami.

Skoro pancerz Orka chronił go przed magią, to istniała szansa, że pancerz mógł nie chronić przed pociskami z kuszy, dlatego Morkar wyciągnął swoją kuszę jednoręczną, załadował ją bełtem. Nie wystrzelił, przynajmniej na ten moment, a zamiast tego zdecydował się zamrozić drzwi, aby nikt nie uciekł z pomieszczenia.

Imię: Grant
Nazwisko: Wallach
Rasa: Człowiek
Pseudonim: Ożywieniec, wśród Ubairgów jest znany jako Sadiq
Charakter: Tu nie trzeba rozpisywać się dużo - w grze.
Wiek: 39 lat
Towarzysz: Jedynym na ten moment towarzyszem Granta jest siwy koń, zdobyty po zabiciu bandytów, którzy najechali plemię Ubairgów, w którym Grant przebywał przez jakiś czas. Należy tu jednak wspomnieć o wciąż żyjących, choć nieobecnych przy Grancie towarzyszach, którzy należeli wraz z nim do Bandy Czworga:
- Harrison Sinfield - Sędziwy, bo już lekko po pięćdziesiątce, kowboj, doświadczony łowca nagród i nauczyciel Granta z okresu, kiedy ten drugi dopiero zaczynał swoją przygodę w profesji łowcy nagród. Sinfield jest uzdolnionym rewolwerowcem, a pomimo utraconego w boju oka, wciąż jest celnym strzelcem. Jest także ponadprzeciętnie zwinny, dobrze odnajduje się w jeździe konno i całkiem dobrze zna się na medycynie. Niestety, starość się u niego upomniała, a więc stracił na sile i wytrzymałości, dodatkowo spadek wytrzymałości pogłębia uzależnienie Harrisona od tytoniu. Czas świetności w walce wręcz przeminął już dla niego dość dawno. Mimo tego, iż dalej jest celnym strzelcem, to brak jednego oka zawsze w jakimś stopniu jest wadą. Z charakteru jest człowiekiem honorowym, dotrzymującym swojego słowa, lojalnym, opanowanym i ostrożnym.
- Christopher Bruford - 43-letni weteran Armii Oczyszczenia i łowca nagród. Szkolenie wojskowe zapewniło mu sprawne posługiwanie się bronią palną wszelkiej maści, a patrząc na to, iż służył w kawalerii, to zdobył również umiejętności w jeździe konnej oraz w walce bronią białą. Ma koneksje w Armii Oczyszczenia. Z wad należy zaznaczyć to, że nie wyróżnia się w obsłudze jakiejkolwiek broni palnej (gdzie każda z tych umiejętności jest zwyczajnie ponadprzeciętna), tak samo z siłą, wytrzymałością czy zwinnością - są one po prostu przeciętne. To człowiek odważny, lojalny wobec kompanów i zdyscyplinowany. Rasista, ale ma również wady - przede wszystkim jest pyszałkowaty, a czasami jest zbyt pewny siebie.
- Richard Falkirk - 38-letni łowca nagród. To dobry strzelec, specjalizujący się w walce karabinami, a także zna się dobrze na materiałach wybuchowych. Silny i wytrzymały, całkiem dobrze walczy wręcz, niezależnie od tego, czy dzierży jakąś broń białą, czy walczy na pięści. Niestety w porównaniu do innych członków Bandy Czworga, nie jest dobrym rewolwerowcem (z rewolweru korzysta jedynie na bliskim dystansie) bądź jeźdźcem konnym, a problemy może sprawić uzależnienie Richarda od alkoholu. Nie jest również szczególnie zwinny. To oportunista, czysto nastawiony na zysk, choć sprzeczna w jego naturze jest lojalność wobec swoich kompanów z Bandy Czworga, nawet pomimo tego, że grupa rozpadła się jakiś czas temu, a z pozytywnych cech należy jeszcze wymienić odwagę. Jako strzelec jest osobą cierpliwą, czekającą na odpowiedni moment, aby uderzyć we wroga.
Majątek i nieruchomości: 75 miedziaków
Historia: Młodzieńcze lata życia Granta Wallacha były w miarę spokojne. Urodził się w Oskad, w rodzinie myśliwych. Ojciec uczył go nie tylko obsługi broni palnej, ale również tropienia i skórowania zwierzyny; trenowano go również w jeździe konnej, patrząc na to, w jakim miejscu on i jego rodzina żyli - wszystko to po to, aby Grant, podobnie jak jego ojciec czy świętej pamięci dziadek, stał się myśliwym i w ten sposób zarabiał na utrzymanie rodziny. Los zadecydował inaczej. Po osiągnięciu pełnoletniości, Grant postanowił wykorzystać wszystko, czego nauczył go ojciec, w zawodzie łowcy nagród. Zabrał ze sobą jeden z rewolwerów należących do rodziny, Smithsona 1590 wraz z amunicją do broni, jednego z rumaków, również należącego do rodziny, i opuścił rodzinne ranczo, aby ruszyć w świat i zostać łowcą nagród. Nie był jednak na tyle dobry, aby samodzielnie wypełniać zlecenia, dlatego poszukiwał towarzyszy do swoich pierwszych zleceń. Jednym z takich towarzyszy był Harrison Sinfield, doświadczony rewolwerowiec i człowiek z nienaganną opinią w społeczności łowców nagród. Ten po uznaniu, że Grant ma potencjał, zaproponował młodemu łowcy nagród szkolenie, na co ten drugi przystał. Trening trwał dwa lata, a w jego trakcie Grant rozwinął swoje umiejętności w strzelaniu rewolwerem do wysokiego poziomu i na takim samym poziomie rozwinął zdolności jeździeckie. Nie oznaczało to jakiejkolwiek przerwy w wykonywaniu zleceń przez któregokolwiek z panów, bowiem ci wciąż podejmowali się ich, a po każdym wykonanym zleceniu dzielili się pieniędzmi. Część zdobytych pieniędzy Grant wysyłał do swojej rodziny, aby mogło im wystarczyć na życie.

Robota łowcy nagród szła Grantowi i Harrisonowi dobrze, zaś wkrótce obydwaj panowie spotkali na swej drodze innych, również doświadczonych, łowców nagród, wpierw Christophera Bruforda, weterana Armii Oczyszczenia, który szukał towarzyszy do poważniejszych zleceń, a później Richarda Falkirka, który zdecydował się działać w grupie w celu zdobycia większych sum pieniędzy. Tak utworzyła się Banda Czworga - grupa nienagannych łowców nagród, gotowa wykonać ryzykowne zadania. Szybko wyrobili sobie dobrą reputację wśród kolonistów, choć ich działania wywołały zazdrość niektórych łowców nagród, których irytowało to, jak Banda Czworga wybierała wysoko płatne zlecenia i skutecznie je realizowała. Taki stan rzeczy mógł teoretycznie trwać do końca istnienia Bandy Czworga, ale oczywiście coś musiało się spierdolić. A było to zlecenie na gang Mivvocich, którym jakimś cudem udało się zdobyć jeden z fortów należących do Armii Oczyszczenia. Pomimo porządnych przygotowań w kwestii ekwipunku, najazd Bandy Czworga na fort zakończył się fiaskiem - okazało się, iż w forcie znajdują się mutanty, stworzone przez jednego z Mivvocich. W trakcie najazdu, Harrison stracił jedno ze swoich oczu, a Grant został ciężko ranny. Bruford i Falkirk nie mieli zbyt dużego pola do manewru, żeby zabrać obydwu rannych towarzyszy, więc zdecydowali się uratować jedynie Harrisona, który w tym czasie był już w późnej czterdziestce, a Grant musiał zostać porzucony, choć towarzysze z Bandy Czworga obiecali, że wrócą i uratują swojego kompana. Grant nie został zabity przez Mivvocich, lecz czekał go los gorszy niż śmierć: Bandyci zdecydowali się torturować łowcę nagród, a mutagenista na tyle zainteresował się więźniem, że zaczął go używać jako królika doświadczalnego do swoich prób stworzenia kolejnego mutanta. Mivvoci stworzyli mu również metalową maskę, którą miałby nosić, jeśli udałoby się zniszczyć jego psychikę i skutecznie z niego zrobić podnóżka Mivvocich. Grant musiał znosić owe piekło przez około trzy tygodnie, do momentu, kiedy to fort opanowany przez bandytów został zaatakowany ponownie, tym razem przez kilka oddziałów Armii Oczyszczenia (w akcji wziął udział nawet Bruford, który wykorzystał swoje koneksje w Armii, aby również załapać się na najazd). W łowcy nagród natychmiastowo ruszyła adrenalina, a ten wykorzystał okazję, aby uciec od swoich prześladowców. Zabił tyle Mivvocich, na ile pozwalały mu siły, tak samo zabrał tyle, ile mógł na ten moment udźwignąć (jednym z przedmiotów, które zabrał ze sobą, była wcześniej wspomniana metalowa maska, którą do dzisiaj nosi), ukradł jednego z koni bandytów i czym prędzej uciekł z fortu. Żołnierze Armii Oczyszczenia przejęli fort, lecz nie natknęli się na Granta. Założyli przez to, że ten mógł zginąć z rąk Mivvocich.

Grant jednak przeżył, lecz był na tyle wycieńczony, że nie był w stanie dotrzeć do jakiejkolwiek osady należącej do ludzkich kolonistów. Ostatkiem sił udało mu się dotrzeć w okolice Wielkich Równin, gdzie czekał na swoją śmierć. Tej nie doczekał, a otrzymał pomoc od nieoczekiwanych sojuszników: Ubairgów. Plemię Ubairgów, prowadzone przez niejakiego Jedwara, wzięło ze sobą nieprzytomnego Granta, początkowo jako więźnia, lecz z powodu tego, iż plemieniu brakowało rąk do pracy, zmuszeni byli współpracować z łowcą nagród. Ten pomógł im jako myśliwy, lecz nie polował za pomocą broni palnej, a łuku i bolasów, czego musiał zostać nauczony przez Ubairgów. Skóry niektórych zwierząt, które zostały upolowane przez Granta, zostały wykorzystane do wytworzenia niektórych elementów ubioru, z których Grant obecnie korzysta, chociażby karwasze czy napierśnik. Grant pomagał także plemieniu jako wojownik, wspierając ich w obronie przed wrogimi plemionami Ubairgów, plemionami Amaksjan czy też przed atakami bandytów (łącznie w trakcie pobytu Granta w plemieniu odbyły się trzy najazdy bandytów na plemię Jedwara; wszystkie trzy zostały odparte). Tu należy zaznaczyć, że podczas najazdów Grant korzystał z broni palnej, zaś z zabitych bandytów zbierał broń i amunicję, gdzie część z nich… przekazał Ubairgom. Już po pierwszym najeździe bandytów, Grant zaczął uczyć “współplemieńców” obsługi broni palnej; wprawdzie większość plemienia nie zgodziła się na naukę, lecz znalazło się kilku ochotników, w tym sam Jedwar, chcących poznać tajniki broni palnej. Ci, którzy wyrazili chęć nauki, opanowali podstawy walki bronią palną, lecz nauka najlepiej poszła Jedwarowi, który nauczył się całkiem nieźle korzystać z karabinu jak na Ubairga. Grant współpracował z Ubairgami przez dwa lata, ucząc się ich kultury i zwyczajów, a w zamian za zasługi dla plemienia, Jedwar przekazał łowcy nagród swój miecz, znany jako Pustynne ostrze, natomiast Grant przyjął drugie, ubairdzkie imię - Sadiq (i tak przedstawia się Ubairgom).

Koniec końców, Grant musiał rozstać się ze “swoim” plemieniem Ubairgów, u których wyrobił sobie dobrą reputację. Nastąpiło to po odparciu ostatniego ataku bandytów na plemię Jedwara, z którego udało mu się zdobyć siwego rumaka, który obecnie mu służy jako wierzchowiec, a ze wszystkich najazdów udało mu się zebrać dwa Wembleye Mark IV, zapas amunicji do nich i majątek o równoznaczności 200 miedziaków. Tak oto, około półtora tygodnia temu, Grant pojawił się w Imperium, wywołując niemały szok w społeczności tym, że jednak udało mu się przeżyć. On sam wówczas stwierdził, iż udało mu się oszukać śmierć, przypłacając srogą cenę, jaką są liczne blizny na ciele; z zaistniałej sytuacji, Grant zdobył przydomek Ożywieńca. Obecnie Grant planuje nie tylko powrócić do swojego fachu łowcy nagród, ale również na nowo zjednoczyć Bandę Czworga, gdyż dowiedział się, iż ugrupowanie rozwiązało się kilka dni po najeździe żołnierzy Armii Oczyszczenia na fort, który okupowali mivvoccy bandyci.
Umiejętności: To bardzo dobry rewolwerowiec, najlepiej obyty w obsłudze Webleya Mark IV, którego potrafi unieść w jednej ręce bez większych problemów, a do tego dobrze walczy wręcz, niezależnie od tego, czy walczy pięściami, nożami, czy mieczem. Niezły łucznik. Silny i wytrzymały, potrafi dobrze jeździć konno, a do tego jest dobrym tropicielem i myśliwym. Zna podstawy medycyny, przynajmniej jeśli chodzi o opatrywanie samego siebie. Ma całkiem dobrą reputację wśród Ubairgów, przynajmniej w plemieniu, do którego przez jakiś czas należał, zna kulturę Ubairgów i ich zwyczaje. Jego wygląd wzbudza strach wśród mniej odważnych i niedoświadczonych w boju.
Wady: Średnia zwinność. Nie posługuje się dobrze ładunkami wybuchowymi bądź strzelbami. Ma awersję do Mivvocich z powodu przeszłych doświadczeń, a Mutagenistów najchętniej wytępiłby bez jakiegokolwiek procesu sporządzonego przez władze kolonii. Gdyby prawda o jego pozytywnych relacjach z Ubairgami wyszła na jaw, zdecydowanie przyniosłoby mu to problemy. Wygląd jest bronią obusieczną, bowiem może on utrudniać perswazję.
Specyfikacje: Liczne blizny na ciele, z czego najbardziej charakterystyczną jest zdeformowana lewa część twarzy, którą uzyskał w wyniku tortur prowadzonych przez mivvockiego mutagenistę. Worki pod oczami są wynikiem stresu, jaki przeżył w niewoli.
Ekwipunek:
- Dwa Webleye Mark IV, w pełni naładowane
- 30 naboi do Webleya Mark IV
- Pustynne ostrze - Ten wytworzony przez Pirkhów miecz został zdobyty przez jedno z plemion Ubairgów w wyniku wojny z innym plemieniem Ubairgów, a wódz owego plemienia podarował go Grantowi przed tym, jak ten opuścił plemię. Choć sam wygląd wzbudza wrażenie broni wrażliwej, to ów miecz jest dość wytrzymały, a Grant dba o to, aby jego broń mogła być sprawna przez kolejne dni. Dobrze sprawia się przy cięciach, gdzie słabo chroniona skóra nie stanowi jakiejkolwiek przeszkody dla ostrza, a także sprawuje się całkiem nienagannie przy pchnięciach - dobrze wycelowane pchnięcie, przy odpowiedniej sile, ma szansę nawet zabić Amaksjanina. Oprócz samej kwestii walki wręcz, miecz spełnia jeszcze jedną rolę: Ma on być sygnałem dla Ubairgów, że dzierżący miecz jest przyjacielem, niemającym złych zamiarów wobec nich.
- Nóż uniwersalny Wax
- Trzy sztuki bolasów
- Dwa metry liny
- Piersiówka z whisky
- Bukłak z wodą
- Racje żywnościowe, wystarczające na tydzień
- Szmatka do czyszczenia
- Osełka
- Cztery sztuki bandaży
- W jukach konia przechowuje namiot i koc w razie chęci rozbicia obozu
Rodzina: Większość rodziny Granta nie żyje, natomiast wciąż przy życiu utrzymuje się Gregory Wallach. To jeden z Konstabli, pracujących w Nadziei. Posiada dobre umiejętności strzeleckie; przede wszystkim faworyzuje karabiny, lecz nie gorzej posługuje się rewolwerami. Zna się w miarę dobrze na jeździe konnej. Z charakteru jest człowiekiem ambitnym, chcącym zostać kolejnym Szeryfem, a także dba o sprawiedliwość i porządek, jak na dobrego Konstabla przystało.
Zawód: Wolny strzelec, łowca głów; w przeszłości członek ugrupowania znanego jako Banda Czworga
Ubranie: W skład ubioru wchodzi też kapelusz, ukazany w rubryce “Wygląd”.

Wygląd:

– Nieważne, kto to jest, musimy się przygotować na to, że znowu czeka nas bój. - odpowiedział towarzyszowi i również ruszył w kierunku, z którego dochodzą strzały.

Zdecydował się wystrzelić dwa lodowe pociski w kierunku obydwu kolan Orka, aby spowolnić szarżę, a jeśli to się nie powiodło, spróbował jak najdalej mógł odbiec od szarżującego oponenta, zważając również na otoczenie.