Nowy Jork

[Kubeł1001]

Reichtangle

‐Przecież my nic nie wiemy! Dobra, nieważne. Rzucam dym, osłaniajcie mnie. Postaram się zabić tylu ile zdołam. ‐ Wyrzuciła granat dymny na wprost ich pozycji. Następnie ściągnął zbędny balast, to jest lornetkę i torbę z osobistymi rzeczami. Przy sobie zostawił maczetę, bagnet i dwa granaty. Do prawej ręki wziął maczetę, do lewej granat z wyciągniętą zawleczką ‐ Uwaga, teraz! ‐ I wybiegł zza osłony.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Granat zaczął dawać osłonę akurat w momencie opuszczenie przez Ciebie kryjówki. Problem był taki, że obecnie stoisz w jego środku i nie widzisz nic poza nim.

[Kubeł1001]

Reichtangle

Właśnie o to mu chodziło, żeby granat dymny wybuchł przed nim, a nie za plecami. Do czego miałaby mu być taka osłona? Nie zmieniając tępa biegu, wciąż parł naprzód.

[Kubeł1001]

Kuba1001

W końcu opuściłeś zasłonę dymną i dostrzegłeś licznych Fanatyków: Martwych, rannych, umierających i wciąż walczących. Zabitych wrogów brak, ale to głównie dlatego, że kryją się w budynkach i na dachach, więc ich trupów zwyczajnie nie widać.

[Kubeł1001]

Reichtangle

Pobudzony adrenaliną, a także oszalały z gniewu na ludzi, którzy zabili jego braci, nie próbował szukać osłony, lecz biegł nadal w stronę budynków, za jedyny cel mając, zabić jak najwięcej wrogów, zanim sam zginie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Jakimś cudem trafiłeś do jednego z budynków, teraz trzeba biec po schodach w górę i zacząć wielkie przeszukiwanie pomieszczeń, aby dobrać się do strzelców.

[Kubeł1001]

Reichtangle

Musiał nieco odpocząć po dość długim sprincie, toteż głęboko oddychając, powoli wspinał się po schodach.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Budynek był niemalże w całości obrabowany, a przy okazji również opuszczony i zniszczony. Właśnie to zauważyłeś, wspinając się na górę. Wrogów jak na razie brak.

[Kubeł1001]

Reichtangle

Nasłuchiwał odgłosów wystrzałów.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zdecydowanie nad tobą, na wyższych piętrach, a więc w klatach schodowych lub pomieszczeniach.

[Kubeł1001]

Reichtangle

Jako tako odetchnął, więc zaczął żwawiej wchodzić po schodach.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wspinając się na którąś z kolei klatkę schodową, będąc jeszcze na schodach, usłyszałeś wystrzały z broni palnej oraz okrzyki strzelających wrogów.

[Kubeł1001]

Reichtangle

Puścił łyżkę granatu, policzył do dwóch i rzucił granat tak, aby odbił się od ściany i wleciał za węgieł. Następnie wyciągnął drugi granat, wyciągnął zawleczkę i przytrzymując łyżkę, czekał.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Donośna eksplozja na chwilę zagłuszyła wszystko, później zaś usłyszałeś przekleństwa i krzyki bólu jednego mężczyzny, więc najpewniej jego towarzysz (lub towarzysze) już nie żyje.

[Kubeł1001]

Reichtangle

Wbiegł po schodach, aby wykończyć resztę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Reszty brak, chociaż możesz dobić jednego na klatce schodowej, bo drugi jest już martwy. Ale słyszysz strzały zza zamkniętych drzwi obok.

[Kubeł1001]

Reichtangle

Podszedł do rannego i ciął maczetą, od góry, celując w czaszkę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nie był Zombie, a zdrowym mężczyzną, toteż nie roztrzaskałeś jej na kawałki, ale i tak jest z całą pewnością martwy.

[Kubeł1001]

Reichtangle

‐Smaż się w piekle, ateisto!
Wyciągnął maczetę z jego czaszki, podszedł do drzwi i lekko je uchylił.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Tyle wystarczyło, aby wypadł z nich wielki dryblas, może i bez broni, choć jego pięści, masa i siła mogły spokojnie pełnić tę funkcję: Boleśnie wbił Ci się w Ciebie, aby później chwycić Cię jedną dłonią za gardło, drugą za dłoń trzymającą maczetę i dusząc kierować się do okna, oczywiście z celem wiadomym.