Nowy Jork

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zdecydowanie nad tobą, na wyższych piętrach, a więc w klatach schodowych lub pomieszczeniach.

[Kubeł1001]

Reichtangle

Jako tako odetchnął, więc zaczął żwawiej wchodzić po schodach.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wspinając się na którąś z kolei klatkę schodową, będąc jeszcze na schodach, usłyszałeś wystrzały z broni palnej oraz okrzyki strzelających wrogów.

[Kubeł1001]

Reichtangle

Puścił łyżkę granatu, policzył do dwóch i rzucił granat tak, aby odbił się od ściany i wleciał za węgieł. Następnie wyciągnął drugi granat, wyciągnął zawleczkę i przytrzymując łyżkę, czekał.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Donośna eksplozja na chwilę zagłuszyła wszystko, później zaś usłyszałeś przekleństwa i krzyki bólu jednego mężczyzny, więc najpewniej jego towarzysz (lub towarzysze) już nie żyje.

[Kubeł1001]

Reichtangle

Wbiegł po schodach, aby wykończyć resztę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Reszty brak, chociaż możesz dobić jednego na klatce schodowej, bo drugi jest już martwy. Ale słyszysz strzały zza zamkniętych drzwi obok.

[Kubeł1001]

Reichtangle

Podszedł do rannego i ciął maczetą, od góry, celując w czaszkę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nie był Zombie, a zdrowym mężczyzną, toteż nie roztrzaskałeś jej na kawałki, ale i tak jest z całą pewnością martwy.

[Kubeł1001]

Reichtangle

‐Smaż się w piekle, ateisto!
Wyciągnął maczetę z jego czaszki, podszedł do drzwi i lekko je uchylił.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Tyle wystarczyło, aby wypadł z nich wielki dryblas, może i bez broni, choć jego pięści, masa i siła mogły spokojnie pełnić tę funkcję: Boleśnie wbił Ci się w Ciebie, aby później chwycić Cię jedną dłonią za gardło, drugą za dłoń trzymającą maczetę i dusząc kierować się do okna, oczywiście z celem wiadomym.

[Kubeł1001]

Reichtangle

Rękę z granatem wciąż miał wolną. Odpalił granat, po czym zebrał się w sobie i mocna przywarł do przeciwnika, zamierzając wysadzić siebie i jego.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Ostateczna decyzja?//

[Kubeł1001]

Reichtangle

//Stworzyłem postać na wpół oszalałego fanatyka, który gdyby był przygwożdżony i miał zginąć, zrobiłby wszystko by zabrać ze sobą jeszcze jednego wroga, więc muszę grać swoja rolę. Ostateczna decyzja.//

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Jak tam chcesz.//
Twój wróg chyba tego nie zauważył, toteż wciąż Cię dusił, a Ty powoli traciłeś świadomość. Jednakże jej ostatkiem usłyszałeś ogromny huk i poczułeś wielki ból, ale wszystko trwało tylko chwilę, o wiele krócej niż eksplozja granatu.
//Zaraz wrzucam go na Cmentarz.//

[Kubeł1001]

konrafal12

‐To co? Chyba już stąd idziemy?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ A coś nas tu trzyma?

[Kubeł1001]

konrafal12

‐ Raczej nie.‐ powiedział po czym ruszył w stronę drzwi.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Dotarłeś do nich bez problemu, Twój kompan trzymał się tuż za Tobą.

[Kubeł1001]

konrafal12

Otworzył je, po czym się rozejrzał .