Londyn

[Kubeł1001]

antekk5

Jedyna myśl, która mu przyszła do głowy, to zdrzemnięcie się przez jakiś czas ‐ z resztą, pokój, w którym przebywa, jest dobrze zabarykadowany, także ryzyko zostania pożartym przez truposze lub zabitym podczas snu jest dosyć niskie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Faktycznie, jesteś dość dobrze broniony przed ewentualną napaścią, więc przespanie chociaż kilku godzin jest bardziej niż zalecane.

[Kubeł1001]

antekk5

W takim razie krótka piłka ‐ poszedł spać, mając nadzieję, że obudzi się za jakieś osiem godzin. Po wypoczynku najprawdopodobniej zacznie przeszukiwać drugie piętro, jeżeli takowe jest.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Udało Ci się zasnąć, a gdy się obudziłeś, słońce było wysoko na niebie. Przespałeś bez mała dwanaście godzin, byłeś więc wypoczęty i gotowy na wyzwania kolejnego dnia.

[Kubeł1001]

antekk5

Zdemontował barykady w okolicy drzwi wyjściowych i udał się na drugie piętro.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wchodząc na górę zdawało Ci się, że dostrzegłeś jakąś sylwetkę, która przebiegała z pokoju do pokoju na końcu korytarza, ale to pewnie tylko przywidzenie. Chyba.

[Kubeł1001]

antekk5

‐ Co oni do tej, k**wa, zupy dodali? Wódkę?! ‐ przeklął pod nosem i wyciągnął nóż i pistolet na wypadek, jeżeli ta „iluzja” znowu przebiegnie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nie zanosiło się na to, ale usłyszałeś cichy śmiech z pokoju, do którego rzekoma postać wbiegła i on był już jak najbardziej realny. Może ta zupa z puszki to był jednak zły pomysł?

[Kubeł1001]

antekk5

Może i była złym pomysłem, ale dobrym pomysłem na pewno będzie taktyka użyta przy pierwszym piętrze ‐ nasłuchiwanie się, żeby dowiedzieć się, w którym pokoju znajduje się ta „iluzja”. Albo się ją wyminie podczas przeszukiwania drugiego piętra, albo zaryzykuje się strzelenie kopytami.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Jeśli to rzeczywiście były omamy wzrokowe i dźwiękowe, to tym razem nie dały o sobie znać. A jeśli to naprawdę był ktoś lub coś, to siedział bądź siedziało cicho.

[Kubeł1001]

antekk5

Założył więc, że to jednak działo się naprawdę, i zaczął przeszukiwać jeden z pokoi znajdujących się niedaleko schodów.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Wszedł do środka i zasalutował.
‐Vantablack z oddziału Sztylet. Melduję, że zadanie zostało wykonane. Nie udało się uratować wszystkich, jednakże spora część ocalała i została już przetransportowana do bazy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Antek:
Kompletna pustka, a gdy zabierałeś się do wyjścia, znów usłyszałeś ten śmiech…
Vader:
Dowódca początkowo nie wiedział, co powiedzieć, ale w końcu podszedł i uścisnął Ci dłoń.
‐ Nie spodziewałem się, że wrócicie, a co dopiero weźmiecie ze sobą innych… Gratuluję i dziękuję. Poza tym dostałem wiadomość z Grenlandii. Nalegają, żebyś został, potrzeba mi wykwalifikowanych ludzi do działań w terenie, misji kalibru takiej, jak ta. Oczywiście, to nie na stałe, rozumiem, że chcesz zapewne wrócić do swojej rodzimej jednostki, prawda?

[Kubeł1001]

antekk5

‐ No i chj, no i cześć.* ‐ pomyślał i pobiegł do swojej kryjówki na pierwszym piętrze, a gdy już to zrobił, zaczął się barykadować. Nie wiadomo, co to może do cholery być.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Udało Ci się, ale odkąd skryłeś się w środku, śmiech się nie powtórzył, choć wyraźnie słyszałeś kroki w pokoju nad Tobą.

[Kubeł1001]

antekk5

Wyciągnął swój pistolet i nasłuchiwał się, czy zacznie słyszeć kroki w pobliżu swojego pokoju, czy też dalej będzie je słyszał na drugim piętrze. Jeśli cała ta „iluzja” zejdzie na pierwsze piętro i zacznie dobijać się do jego pokoju, to albo trzeba będzie ją zabić, lub spróbować się z nią porozumieć. Chociaż jak ma się taki człowiek porozumieć z czymś, czego jedynymi odgłosami jest śmiech?

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Sztylet musi się udbudować, sir. Do tego czasu jestem do pana dyspozycji.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Antek:
To coś wciąż było nad Tobą, ale nie schodziło niżej ani nie próbowało sforsować barykady w Twoim tymczasowym lokum.
Vader:
‐ Skompletuj zespół i daj mi znać wieczorem. Maksymalnie tuzin ludzi, łącznie z Tobą. Wybieraj wedle własnego uznania, ale wyłącznie spośród szeregowych i podoficerów, oficerowie są mi zbyt potrzebni tutaj lub na linii frontu.

[Kubeł1001]

antekk5

Ustalił już, że to cholerstwo będzie się trzymało drugiego piętra, a na pierwsze nie zejdzie. Ma więc do czynienia albo ze Świeżym, albo z jakimś debilem, który zwariował. Trzeba będzie się jednak przełamać ‐ zdemontował barykady i wyszedł ze swojego pokoju, a potem udał się w kierunku „iluzji”. Z pistoletem i nożem, gdyż wątpliwe jest to, żeby to coś miało przyjazne intencje.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Przeszukałeś dokładnie całe piętro i nie znalazłeś nic. Został tylko ten pokój, do którego to coś wbiegło, gdy dostrzegłeś je za pierwszym razem, ale tu też z pozoru nic nie było…