Kijów

[Kubeł1001]

Kuba1001

Żołnierze unieśli broń, głównie automaty Kałasznikowa, i wycelowali ją w Wasz pojazd, ale nie strzelali. Ustawili się w coś na kształt półokręgu, z którego wyszedł jeden z żołnierzy. Po przejściu kilkunastu kroków w Waszym kierunku zatrzymał się, najpewniej czekając, aż jeden z Was, bądź obaj, podejdzie do niego.

[Kubeł1001]

antekk5

‐ K**wa, nie podoba mi się to… ‐ wyszeptał do swojego towarzysza. ‐ Mają głównie kałachy, także z łatwością przerobią nas na przysłowiowy ser szwajcarski. Na pewno będą chcieli gadać ‐ dodał, po czym zadał pytanie.
‐ Masz może jakąś monetę czy coś, dzięki czemu zdecydujemy, który z nas pójdzie z nimi rozmawiać?

[Kubeł1001]

Zohan666

– Moneta nie potrzebna, ja pójdę. – odbezpieczył pistolet i wyszedł z Wołgi, aby następnie pójść do żołnierza.

[Kubeł1001]

antekk5

‐ * J**any, jak przez to zginie, to będzie to wszystko moja wina. * ‐ pomyślał zdenerwowany, ale nie chciał wychodzić z Wołgi. Chciał przyglądać się sytuacji żeby wiedzieć, w którym momencie pomóc towarzyszowi.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Ki diabeł? ‐ zapytał żołnierz, którego twarz szczelnie osłaniały hełm i naciągnięta niemalże tuż pod oczy kominiarka. ‐ Czego tu chcecie?

[Kubeł1001]

Zohan666

– Jedziemy do Mińska, a potem może do Sankt Petersburga. – skłamał oczywiście.

[Kubeł1001]

antekk5

Wychylił się lekko, żeby zobaczyć, jak idzie plan jego towarzysza.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Jedźcie, droga wolna. ‐ odparł żołnierz i machnął ręką. ‐ Nikt nie ma zamiaru zatrzymać Was w tym zapomnianym przez ludzi i Boga miejscu.

[Kubeł1001]

Zohan666

– A… a benzyny może nie macie? Zapłacilibyśmy za nią.

[Kubeł1001]

antekk5

Dalej siedział w aucie i czekał na towarzysza.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Czym byście zapłacili? ‐ odparł pytaniem na pytanie, a po tonie jego głosu możesz wywnioskować, że liczy na coś porządnego, bo w przeciwnym razie każe się Wam wynosić lub zwyczajnie zastrzeli razem z resztą oddziału.

[Kubeł1001]

Zohan666

– Poczekajcie chwilę. – podbiegł do samochodu, wyciągnął butelkę samogonu z plecaka i wrócił z nią do żołnierzy. Wziął łyk trunku, a potem podał butelkę żołnierzowi, z którym rozmawiał. – Spróbuj, możemy wam tego nagotować w zamian za paliwo.

[Kubeł1001]

antekk5

‐ Wszystko jak na razie idzie zgodnie z planem… Jeśli Paweł miał jakikolwiek plan. ‐ pomyślał z ulgą i oczekiwał, iż żołnierze zgodzą się na nagotowanie samogonu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Dowódca najpierw skrzywił się i zakaszlał, ale potem pokiwał z uznaniem głową, podnosząc butelkę bliżej oczu.
‐ Ile jesteście tego w stanie zrobić? I czy macie własne składniki? ‐ zapytał, posyłając flaszkę dalej.

[Kubeł1001]

Zohan666

– Składników nie mamy, ale da radę zrobić ze wszystkiego.

[Kubeł1001]

antekk5

Co prawda był już gotów do wyjścia, ale wstrzymał się. Jeśli jego towarzysz zostanie zastrzelony podczas rozmowy, to będzie sam musiał wyjechać w kierunku Czarnobyla, a tego by nie chciał.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Ze wszystkiego? To działajcie, spotkamy się na najbliższej stacji benzynowej. Ale jak zrobisz jakieś cholerstwo, przez które mi się ludzie pochorują albo umrą, to poślę wiadomość do wszystkich ukraińskich żołnierzy w mieście i poza nim. Nawet nie będziesz wiedzieć, kiedy Ty, Twój koleżka i samochód zamienicie się w sitka.

[Kubeł1001]

Zohan666

– Nie zesraj się, ukraiński psie… – pomyślał sobie i lekko uśmiechnął się pod nosem, gdy mu zagroził. Skinął głową i wrócił do swojego towarzysza.
– Musimy im nagotować samogonu, a wtedy dadzą nam benzyny, ale musimy znaleźć coś, z czego napędzimy tego płynu.

[Kubeł1001]

antekk5

‐ I gdzie zamierzasz szukać składników na samogon dla Ukraińców? ‐ zapytał.

[Kubeł1001]

Zohan666

– Można go ze wszystkiego napędzić. Z cukru, ziemniaków, marchewek, cukierków, kukurydzy… z gówna, jeżeli się nie porzygają.