Dallas

[Kubeł1001]

Zohan666

‐ Jeszcze jakieś osiem, może dziewięć godzin do zmierzchu. Wolałbym żebyśmy dojechali na jakieś spokojne osiedle lub znaleźli coś bezpiecznego by przespać noc.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Na tym pustkowiu? A nawet jeśli znajdziemy jakąś osadę to co? Nie wiemy jak nas tam przyjmą… Szykuje się noc w samochodzie, tyle Ci powiem.

[Kubeł1001]

Zohan666

‐ Może się nam poszczęści. Oby…

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Szczęście to w tych czasach towar tak deficytowy jak zaufanie.

[Kubeł1001]

Zohan666

‐ Czasami trzeba wykazać trochę optymizmu. Nawet jeżeli się umiera.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ A to nie jest tak, że Ty jesteś niepoprawnym optymistą zawsze i wszędzie?

[Kubeł1001]

Zohan666

‐ Może tak, może nie. Zazwyczaj w skrajnych sytuacjach myślę optymistycznie. A teraz jesteśmy w cholernie skrajnej sytuacji, bo mamy resztki jedzenia i trochę wody.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Spokojnie, pewnie coś nas pożre nim poczujemy głód lub pragnienie. Widzisz? Ja też potrafię być optymistą.

[Kubeł1001]

Zohan666

‐ Nie wiem co gorsze, zdychanie z głodu czy bycie pożeranym żywcem.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Żeby nie musieć odpowiadać na takie pytania warto zawsze zostawić sobie ten ostatni nabój.

[Kubeł1001]

Zohan666

‐ Gorzej jak się nie ma nabojów albo czegoś co strzela, wtedy zostaje umieranie w męczarniach.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Ty możesz mieć takie problemy, ja na szczęście nie.

[Kubeł1001]

Zohan666

‐ Różnie bywa, wszystko się zmienia. Orientujesz się mniej więcej gdzie jesteśmy obecnie?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Tak mniej więcej pośrodku nicz… Chociaż nie, patrz! ‐ powiedział i wskazał na coś stojące na poboczu, teraz przypominało Ci to sporych rozmiarów pojazd lub jakiś mniejszy budynek, ale więcej dowiesz się, jeśli podjedziecie bliżej. No, o ile podjedziecie bliżej, bo Twój kompan się nieco waha.

[Kubeł1001]

Zohan666

‐ Podjedź jeszcze trochę by zobaczyć co to jest.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Pokiwał głową, a Ty poznałeś w tymże pojeździe autobus, ale zmodyfikowany, bo znacznie większy, wyposażony w kolce, drug kolczasty, płyty pancerza i kraty na oknach.

[Kubeł1001]

Zohan666

‐ Oby było w nim trochę paliwa, a jeżeli nie, to mamy miejsce na nocleg. Zatrzymaj się z piętnaście metrów przed nim.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Nie wygląda na porzucony ani opuszczony. ‐ zauważył, ale mimo to wykonał Twoje polecenie.

[Kubeł1001]

Zohan666

‐ Równie dobrze może być to pułapka. Wysiadamy i miej oczy dookoła głowy. ‐ powiedział i wysiadł z samochodu. Zaczął iść powoli w kierunku autobusu i w tym samym czasie oglądał się za siebie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Obaj wysiedliście, a Ty dotarłeś pod drzwi wejściowe bez żadnych trudności, ale podczas tej drogi zobaczyłeś też ślady ludzkich stóp, a dokładniej to butów, prowadzących gdzieś na pustkowia…