Dallas

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Twoja decyzja, choć ja też wolałbym sprawdzić te ślady.

[Kubeł1001]

Zohan666

‐ Zatem ślady. Jedziemy czy pieszo?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Mnie to tam wisi, więc wybieraj.

[Kubeł1001]

Zohan666

‐ Zatem jedziemy, odpalaj.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Pokiwał głową i po chwili ruszyliście po śladach. Około kwadrans i już widzieliście, gdzie prowadziły ślady, a mianowicie do czegoś, co mogło być ranchem, dodatkowo osłanianym przez drut kolczasty i siatkę pod napięciem. Z pewnością nie było opuszczone, bo zauważyliście kilka Zombie kręcących się wokół, a później usłyszeliście tyle samo wystrzałów z jakiejś broni palnej, a Szwendacze padły trupem, tym razem dosłownie.

[Kubeł1001]

Zohan666

‐ Następna żywa dusza… ciekawe czy znowu będzie wrogo nastawiona do nas. Wysiadamy czy czekamy aż każą nam wysiąść?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Nie zanosi się na to drugie, więc jedziemy. ‐ odparł i po chwili zmienił słowa w czyny, zatrzymując się kilka metrów przed zasiekami odgradzającymi budynki rancha od reszty świata.

[Kubeł1001]

Zohan666

Nacisnął na klakson i czekał na jakąś reakcje.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zauważyłeś postać siedzącą na dachu, która zręcznie z niego zeszła i ruszyła w Waszym kierunku, stając jakieś dziesięć metrów od ogrodzenia.
‐ A Wy tu czego? ‐ krzyknął, żeby mieć pewność, że na pewno go usłyszycie.

[Kubeł1001]

Zohan666

Wysiadł i stanął przed otwatymi drzwiami i również krzyknął:
‐ Schronienia!

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Myślisz, że miałbym to wszystko, jakbym wpuszczał tu byle kogo?!

[Kubeł1001]

Zohan666

‐ Masz to wszystko, bo wiesz kogo wpuścić, a kogo nie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Prawie: Nie wpuszczam nikogo, ot cała tajemnica.

[Kubeł1001]

Zohan666

‐ W końcu przyjdzie dużo większa grupa i sobie nie poradzisz.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Mam kilka… No, powiedzmy, że asów w rękawie, więc nie masz co mi grozić, a przynajmniej nie bez kumpli.

[Kubeł1001]

Zohan666

‐ Wolę się nie przekonywać co to za asy. Zmieniając temat, natrafiliśmy na opancerzony autobus nieopodal i na bardzo miłego pana… i również na ślady, które prowadziły od autobusu aż dotąd. To od ciebie?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Odprawiłem go z kwitkiem tak jak Was. ‐ odparł, ale czułeś, że chyba coś kręci.

[Kubeł1001]

Zohan666

‐ Gdybyś odprawił go z kwitkiem, to by były ślady, które prowadziłyby w obie strony, a nie w jedną.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Czyli jest bardziej sprytny niż myślicie i jakoś zdołał zatrzeć je za sobą, proste.

[Kubeł1001]

Zohan666

‐ A miły pan w autobusie, który spie**olił od razu, to był właśnie on?