Moskwa

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Potomkin obudził się w swojej klitce, gdy szpara słońca wdarła się przez deski do jego pokoiku. Szybko przydział hełm i pomyślał, gdzie mógłby zdobyć jakieś jedzenie

[Kubeł1001]

Kuba1001

W swojej kwaterze w koszarach Czerwonych miałeś w sumie dwie opcje: Sprawdzić, czy nikt nie podpie**olił Ci puszkowanego żarcia lub zejść na dół, gdzie poza piwem było też jedzenie.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Zszedł na dół, nie będzie marnował własnych zapasów

[Kubeł1001]

Kuba1001

Tam był tylko barman, swoim zwyczajem dzielący uwagę na dwie czynności: Dolewanie alkoholu oraz czyszczenie blatu. Poza nim siedziało tam kilku Czerwonych, bezpośrednio przy ladzie lub przy stolikach rozstawionych w każdym możliwym miejscu. Gdzieś za barem, w kuchni, gotowało się coś, o czym świadczą smakowite zapachy z niej się dobywające.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Bez słowa usiadł za kontuarem

[Kubeł1001]

Kuba1001

Barman, również bez słowa, postawił przed Tobą kieliszek i nalał wódki.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Pokręcił głową zakutą w hełm i wskazał na Czerwonego jedzącego śniadanie

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zostawił kieliszek wraz z zawartością, ale ruszył do kuchni po owe śniadanie.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Gapił się na kieliszek przez szczelinę w hełmie, czekając na śniadanie

[Kubeł1001]

Kuba1001

Po chwili dostałeś pajdę chleba oraz talerz pełen jajecznicy na boczku. Tak dobre śniadanie oznaczało jedno: Szykuje się jakaś większa akcja.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Świetnie! Będzie miał coś do roboty! Zaczął jeść, do każdego kęsa nieznacznie uchylając przyłbicę

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nie potrzeba było wiele czasu, aby zawartość talerza znalazła się w Twoim brzuchu.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Odszedł od kontuaru i ochoczym krokiem udał się w poszukiwaniu tablicy informacyjnej, jakiegoś herolda czy choćby rozmowy do posłuchania, z której mógłby się czegoś dowiedzieć o nadchodzących operacjach

[Kubeł1001]

Kuba1001

Tak się składało, że jakiś oficer wykombinował sobie podium ze skrzynek, a wokół niego zaczęła zbierać się grupa żołnierzy.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Dołączył do grupy i nasłuchiwał

[Kubeł1001]

Kuba1001

W końcu oficer, Majestatyczny Wąs w okularkach, stanął na podium, skąd zaczął przemowę:
‐ Towarzysze! Wojna z naszym znienawidzonym wrogiem trwa! Ale dowództwo znalazło sposób, jak ją zakończyć! Dzisiaj zamiast znów zetrzeć się z wrogiem ruszymy na inną misję. Weźcie broń, amunicję, prowiant i wodę, przydadzą się. Każdemu przysługuje też porcja wódki w postaci półlitrowej flaszki.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Potomkin zaczął wręcz skakać z radości. Ojczyzna wzywa! Słuchał, czy Oficer Majestatyczny Wąs ma coś więcej do powiedzenia

[Kubeł1001]

Kuba1001

Niestety nie, bowiem zszedł z podium i udał się w sobie tylko znanym kierunku, jedną ręką poprawiając okulary na nosie, a drugą zakręcając swego zaprawdę majestatycznego wąsa.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Ruszył więc czym prędzej do swojego pokoju i porwał wszystko co potrzebne: Swój pistolet Makarova wraz z bębenkowym magazynkiem, parę konserw, manierkę wody, piersiówkę. Do plecaka włożył też zdjęcie swej rodziny. Pospiesznie naoliwił zawiasy przyłbicy hełmu i pobiegł na miejsce zbiórki, szczerze żywiąc nadzieję na otrzymanie jakiegoś porządnego, ciężkiego karabinu

[Kubeł1001]

Kuba1001

Żołnierze właściwie podzieli się na trzy grupy: Tych, którzy poszli do dopiero co przybyłej ciężarówki i rozładowywali skrzynki z wódką, takich, co woleli nabrać sobie żarcia w barze i tych, którzy ruszyli do składu kwatermistrzowskiego po broń i amunicję.