Warszawa

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Czyli Maciek, bo reszta brzmi pedalsko. My to Robert, Jacek i Wiktor. ‐ przedstawił siebie i pozostałych Twój rozmówca, na co ten ostatni, zapewne Wiktor, oburzył się.
‐ Skończysz już?! Pamiętasz, że od apokalipsy nazywam się Błyskawica?
‐ Faktycznie, Wiktor. ‐ odparł tamten z kpiącym uśmieszkiem na ustach. ‐ Zapomniałem, Wiktor. Wiktor, wybaczysz mi?
‐ Spi***alaj.

[Kubeł1001]

Zohan666

‐ Błyskawica? Skąd taka nietuzinkowa nazwa?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Spi***alaj. ‐ odmruknął Ci mężczyzna tak samo jak tamtemu, najwyraźniej wciąż naburmuszony.
‐ Kiedyś się dowiesz. Przy flaszce albo konserwie rozwiązuje mu się jęzor. ‐ powiedział Robert, chyba przywódca tej małej grupki. ‐ Masz pewnie w cholerę pytań, co nie?

[Kubeł1001]

Zohan666

‐ Kilka tylko. ‐ Pogłaskał dłonią swoją brodę. ‐ A wy macie jakieś?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Coś by się znalazło, ale śmiało, wal pierwszy.

[Kubeł1001]

Zohan666

‐ Dużo was tu jest? Jakieś dzieci?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Czterdzieści osiem osób, trzy kolejne w drodze. ‐ odparł, marszcząc brwi. ‐ Po co Ci to wiedzieć? ‐ dodał, mając za pewne na myśli drugie pytanie.

[Kubeł1001]

Zohan666

‐ Jeżeli jest dużo ludzi w grupie, to jest większe prawdopodobieństwo, że są bardziej zorganizowani i ludzcy. Ot, taka teoria.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ No i w sumie słuszna. Chociaż nie zawsze. Na przykład w jednym z centr handlowych też siedzą tacy jedni, dobrze wyposażeni. Niby nienawidzą Bandytów i mają własne osiedle ocalałych, ale w praktyce to chore sku*wiele. Niedawno, za trochę żywności i medykamentów, wykupiliśmy z ich niewoli jedną kobietę, wcześniej była Bandytką, ale teraz pomaga nam i w pełni wykorzystuje drugą szansę, którą dostała.

[Kubeł1001]

Zohan666

‐ Nie boicie się, że przyjdą do was któregoś dnia?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Utrzymujemy bezpieczny status quo, a gdy to zawiedzie, mamy się czym bronić.

[Kubeł1001]

Zohan666

– To teraz wasza kolej z tymi pytaniami.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Jak przeżyłeś apokalipsę i na czym się znasz?

[Kubeł1001]

Zohan666

– Trochę czasu siedziałem w domu i handlowałem z kim się dało. Na czym się znam? Umiem naprawiać samochody, ciężarówki i tym podobne.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ No, przydasz nam się, odkąd nasz poprzedni mechanik zginął razem z dwójką swoich pomocników. Został tylko jeden, chętnie pokaże Ci co i jak.

[Kubeł1001]

Zohan666

– Chętnie poznam tego jednego. Jakieś procedury zanim wejdę?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Skoro odstawił Cię tu Zygmunt to niekoniecznie. Chcesz iść od razu do warsztatu?

[Kubeł1001]

Zohan666

— Od razu do warsztatu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Skinął głową i zaprowadził Cię do jednego z murowanych budynków, podzielonego na dwie części, gdzie się pożegnali i odeszli w Twoją stronę. Jeśli chodzi o podział, to lewa część budynku była najpewniej mieszkalna, bo z prostymi drzwiami, a druga służyła jako wspomniany warsztat, ponieważ prowadziła do niego dwuskrzydłowa metalowa brama, obecnie zamknięta, ale wystarcz tylko wyjąć rygiel, aby to zmienić.

[Kubeł1001]

Zohan666

Skoro brama jest zamknięta, to pewnie mechanik siedzi u siebie. Zapukał parę razy w drzwi, które należą do mieszkalnej części budynku.