Tokio

[Kubeł1001]

antekk5

Przeniósł wilka do innego pokoju, który zabarykadował kosztem drzwi wejściowych do domu. Kiedy już tego dokonał, wyszedł i zaczął przeszukiwać sąsiedni dom.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Pusty, puściuteńki, nie licząc mebli i elektroniki, która raczej do niczego Ci się nie przyda.

[Kubeł1001]

antekk5

Szukał więc następnego domu, licząc na znalezienie leków lub bandaży.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Poszczęściło Ci się, trafiłeś na małą domową apteczkę, w której była woda utleniona, gaza i nieco bandaży, a więc wszystko, co Ci potrzebne, a nawet więcej. Niestety, Twoje szperanie w okolicy zwabiło jednego Zombie, który stanął w otwartych wcześniej przez Ciebie drzwiach, blokując Ci wyjście, a dwa kolejne wyszły nagle z salonu czy też innego pokoju, którego nie zdążyłeś jeszcze przeszukać.

[Kubeł1001]

antekk5

Zaszarżował z naginatą w zombie blokującego drzwi, żeby go powalić. Jeśli się to uda, to na spokojnie mógłby zabić dwóch pozostałych za pomocą katany.

[Kubeł1001]

Kuba1001

I tak też się stało, wszystkie potwory zostały uśmiercone cicho i szybko, co najważniejsze, w końcu prędzej czy później powinieneś spotkać tu jakichś ludzi, niekoniecznie przyjaźnie nastawionych.

[Kubeł1001]

antekk5

Wrócił więc do swojej kryjówki i poszedł sprawdzić, w jakim stanie jest wilk.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Jak na pozostawienie go przy życiu i bez amputacji zakażonej kończyny? Trzeba przyznać, że całkiem nieźle.

[Kubeł1001]

antekk5

Pogłaskał swojego wilka ciesząc się, że jego towarzysz dalej żyje, po czym wyciągnął butelkę sake i trochę się napił.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Ja się kiedyś boleśnie zemszczę za to ignorowanie moich wskazówek.//
Alkohol nieco Cię odprężył, rozlewając się po ciele przyjemnym ciepłem wychodzącym z żołądka. W chwili, gdy miałeś już wziąć drugi łyk, usłyszałeś potężny huk na zewnątrz, niedaleko stąd.

[Kubeł1001]

antekk5

// Przynajmniej będzie kolejny trup na cmentarzu. //
Przestał pić, wziął naginatę i zobaczył przez okno, co się do jasnej cholery wyprawia.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Stąd nic nie widziałeś, musiałbyś opuścić dom i udać się w kierunku źródła dźwięków, jakieś dwadzieścia czy trzydzieści metrów, bowiem tutaj widok zasłaniają Ci inne domy.

[Kubeł1001]

antekk5

Wyszedł z domu i poszedł do miejsca hałasu, zatrzymując się w połowie drogi, żeby obejrzeć, jak wygląda okolica.

[Kubeł1001]

Kuba1001

To dalej te same nudne przedmieścia, ale o wiele bardziej zrujnowane. Im bliżej źródła hałasu, tym łatwiej rozpoznać poszczególne dźwięku: Ryki różnych Zombie, huk, dźwięki wystrzałów z różnych typów broni palnej i wiele więcej.

[Kubeł1001]

antekk5

Podszedł trochę bliżej i zaczął szukać jakiejś osłony przed ostrzałem, gdyż mógłby zostać potencjalnym celem. Jeśli nadarzy się okazja, to może wychylić się na chwilę i sprawdzić, kto strzela do truposzy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ciężko było Ci ich rozpoznać, na pewno byli Twoimi rodakami, odzianymi głównie w czerń, uzbrojonymi po zęby w pistolety maszynowe, karabinki szturmowe i granatniki, mieli też pojazdy, głównie samochody osobowe, z czego jeden miał zamontowany na przyczepie wielkokalibrowy karabin maszynowy, z którego pruł do hord Szwendaczy, Pełzaczy, Biegusów, Świeżych i wielu innych Zombie, ale też dwóch Twardych, którzy rzucali w ludzi i pojazdy kawałkami gruzu bądź innymi samochodami, niszcząc przynajmniej jeden pojazd i zabijając trzech wrogów.

[Kubeł1001]

antekk5

Obserwował walkę pomiędzy ludźmi w czerni a hordami nieumarłych i czekał na okazję, kiedy to będzie mógł zbliżyć się do pola bitwy (a przynajmniej do następnego ukrycia) bez ryzyka dostania przysłowiowej kuli w łeb.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Czekałeś blisko pół godziny, bowiem żadna ze stron nie dawała za wygraną, przez co gdy Zombie zostały ostatecznie wybite, ludzie ponieśli straty w postaci kolejnego zniszczonego pojazdu i dalszych ośmiu zabitych.

[Kubeł1001]

antekk5

‐ * Z takimi ludźmi nie powinienem zadzierać. Może spróbuję z nimi porozmawiać? * ‐ pomyślał i wyszedł z ukrycia z rękoma podniesionymi do góry na znak, iż nie chce walczyć.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Było to trochę za mało w świecie, gdzie zaufanie było towarem bardziej deficytowym niż amunicja, toteż od razu, gdy Cię zauważyli, wycelowali w Ciebie swoją broń, pokrzykując coś między sobą.