Syberia

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Boże, dzięki Ci za tego człowieka! Zakrzyknął Oleżka w duszy, szczęśliwy z faktu, że będzie mógł ogrzać się wewnątrz przyczepy:
— Dwa razy mi mówić nie musisz! — Odpowiedział, po czym odstąpił sterów Uljanowowi. a sam uciekł do przyczepy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Obaj zamieniliście się obowiązkami i miejscami, od razu czując pewne zmiany: Z siarczystego mrozu na przyjemne ciepło rozlewające się stopniowo po całym ciele i na odwrót.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Ah, jak dobrze! Ciepło to rzecz, która bezpośrednio wpływa na chęć do życia ‐ jest ciepło, jest szczęście, przynajmiej jest tak według Oleżki. Zadowolny, roztarł dłonie nad ogniem i rozejrzał się za czymś, co można by podgrzać i zjeść z smakiem.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Kuba1001 pisze://Z góry mówię, że będę odpisywać dopiero, kiedy obaj coś napiszecie.//

[Kubeł1001]

Vader0PL

Lenin przesunął się tak, żeby było mu w miarę wygodnie, oparł się o lewą rękę i kierował dalej w kierunku obranym przez towarzysza. Chociaż włączył mu się automat, to pozostał czujnym w razie jakiegokolwiek zagrożenia. Zwłaszcza, że byli tu tylko we dwóch, a i amunicji nie mieli nieskończenie wiele.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zajmując się swoimi obowiązkami, niemalże w tym samym czasie dostrzegliście, jak w Waszym kierunku, od strony drzew iglastych w pobliskiej tundrze, jakichś siedemset metrów od Was, jadzie osiem skuterów śnieżnych, a na każdym z nich dwóch ludzi. Niestety, dystans jest zbyt duży, aby móc powiedzieć na ten temat cokolwiek więcej, poza tym, że zbliżają się definitywnie do Was.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Zawołał do towarzysza jak tylko zauważył skutery.
‐Dobra Jenerale! Co robimy ze zbliżającymi się gośćmi?

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐‐ Nie wiem! ‐‐ Odkrzyknął mu i dobył pistoletu: ‐‐ Ale możemy założyć, że nas nie rozstrzelają z miejsca! ‐‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

Pojazdy dalej gnały przed siebie, a z czasem kierowca jednego z nich dał ręką znać reszcie, aby pojechali za nim gęsiego. Gdy tak się stało, skutery zaczęły otaczać Was kręgiem, coraz ciaśniejszym, a Wy zauważyliście w dłoniach pasażerów skuterów pistolety maszynowe wycelowane w Waszym kierunku.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

— Ch*j, odwołuję! Rozstrzelają nas z miejsca! — Krzyknął, chowając się sprzed okna: — Co robimy?! —

[Kubeł1001]

Kuba1001

//I to jest dobre pytanie. Prawda, Vader?//

[Kubeł1001]

Vader0PL

Zgasił maszynę i spróbował schronić się w środku.
‐Mam nadzieję, że wzmocniłeś ściany czymś, co nie przepuści pocisków z PM’ów!

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

— Chciałbyś, to i tak cud, że to w ogóle jeździ! —Odpowiedział, chowając się pod ścianą.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Niech cię diabli!

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐‐ Nie no, spoko, zawsze moja wina! ‐‐ Odpowiedział, podirytowany. Wyjrzał lekko przez okno, chcąc ogarnąć sytuację na dworze.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Jeźdźcy wciąż zacieśniali krąg wokół Was, oddali też kilka nieszkodliwych serii, bo ostrzegawczo wysłanych w powietrze. Dopiero wtedy zatrzymali się i uzbrojeni w pistolety maszynowe mężczyźni w kominiarkach i grubych zimowych ubraniach ruszyli powoli w Waszą stronę.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

— Jak strzelali ostrzegawczo, to chyba nie chcąc nas dojechać, nie? Idą tu. Co robimy? Masz jakiś plan? — Oleżka szybko wyrzucał z siebie słowa.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Masz coś, co przypomina granat?

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐‐ Jakbym ja to miał, to byś ty to miał! ‐‐ Odpowiedział. Lew tutaj był specem od broni!

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐No to ch*j. ‐ wyciągnął i łyknął spirytusu, po czym podał go koledze. ‐ Masz, to na odwagę.