Syberia

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Yyy… No, ta. Jasne, że mamy. ‐ odparł mężczyzna, o dziwo mało pewnie, jakby było zupełnie inaczej, niż mówi.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Czekał dalej.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

— To dobrze! — Nawet jeżeli facet blefował, to Oleżce było to na rękę. Wskoczył to przyczepy i wygrzebał z niej niesprawny karabin łowiecki, który od dłuższego czasu zagracał przestrzeń wewnątrz pojazdu. Zabrał go jeszcze z Soczi, zawsze wisiał na ścianie garażu, w którym serwisował łódki. Opuszczając miasto stwierdził, że dobrze będzie mieć coś, by chociażby postraszyć mniej nieprzyjemnych osobników napotkanych w podróży, a jeszcze łudził się, że broń działa i nóż znajdzie do niej amunicję. Rzeczywistość spłatała mu figla ‐ znalazł amunicję, ale karabin nie miał zamiaru oddać strzału, potrzebował do tego fachowej ręki rusznikarza.
Wystawił broń na zewnątrz, trzymając za lufę: — Może być? Kilka klepnięć i będzie strzelała jak się patrzy. — Zapytał dosyć głośno, zachwalając broń.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Mamy lepszą, ale teraz każda sztuka broni palnej się przyda. Masz jeszcze amunicję do tego?

[Kubeł1001]

Vader0PL

Czekał dalej.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

— Coś znajdę. — Ponownie wszedł do wnętrza przyczepy, by po chwili wyjść z niej, trzymając w dłoni trzy naboje karabinowe kaliber 7,62mm.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Jeden z zamaskowanych mężczyzn zabrał broń i amunicję, sprawdzając, czy wszystko z nią dobrze. Najwidoczniej uznał, że tak i zapakował na swój skuter.
‐ Jak Was znowu zobaczymy na swoim terenie, to nie będzie tak miło i haracz będzie większy. ‐ powiedział na pożegnanie herszt tej szajki i po chwili cała grupa odjechała tam, skąd przyjechała.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Zwrócił się do swojego towarzysza.
‐To jedziemy dalej?

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

— Ta. — Odpowiedział: — Tylko zastanawiam się, gdzie oni w ogóle mają swoje granice, żeby nie wpieprzyć się na ich teren drugi raz. —

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Tereny zazwyczaj mają wypukłe kształty, nie wklęsłe. Więc, jeżeli będziemy jechać prosto, w końcu z ich terenów wyjedziemy i nigdy tu nie wrócimy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Bawcie się dalej, ja nie przeszkadzam.//

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

— Masz rację i właśnie dlatego, w nagrodę prowadzisz. — Uśmiechnął się złośliwie do towarzysza.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Mi to nie przeszkadza, jeżeli też coś dla mnie zrobisz.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

— Co niby? —

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Robisz dzisiaj obiad.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

— Pieprz się. — Odpowiedział Oleżka, ale zaraz się roześmiał, zgadzając na to, by on dzisiaj gotował.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Sam się uśmiechnął, po czym ruszył do maszyny.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

I Oleg też wrócił do pojazdu.

[Kubeł1001]

Vader0PL

A więc klasyczne odpalanie i ruszenie w dalszą drogę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Krajobraz średnio się zmienił, a Wy nie macie bladego pojęcia, czy opuszczacie teren tamtych zbirów, czy wręcz przeciwnie ‐ zagłębiacie się w niego.