Oslo

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Ździebko ponad sto, ale to nie jedyna tego typu placówka w całym mieście i okolicach.

[Kubeł1001]

BudowniczyMakaronu

‐Tylko? W sumie to wyglądała na większą, ale to pewnie tylko złudzenie. Mam jeszcze jedno pytanie, potem wasza kolej. Jest tu ktoś, kto zna się na broni i dałby radę naprawić SCR’a?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Mamy kilku rusznikarzy, budują, naprawiają i modyfikują, ale rzadko kiedy za darmo, chyba że masz rangę, która pozwoli wykopać ich na patrol czy coś w tym guście.

[Kubeł1001]

BudowniczyMakaronu

‐ Nie nie, spokjnie, mamy jak się im odwdzięczyć. Także teraz wasza kolej. Macie jakieś pytania czy wolicie być zaskoczni w późniejszym czasie?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Kim w ogóle jesteście i jak się tu zaciągnęliście?

[Kubeł1001]

BudowniczyMakaronu

‐ Jak już mówiłem nazywamy się Erick i Samuel, jesteśmy kuzynami z Kanady. Przyjechaliśmy tu studiować, ale akurat świat się spie**olił. ‐ wykonał ruch ręką, jakby chciał pokazać cały świat. ‐ później służyliśmy w salonie chrystusa, ale od pewnego czasu nasze rozumowanie lekko się zmieniło i postanowiliśmy zmienić ekipę

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ No niestety, możecie chyba wracać pod sutannę, u nas panienek jest tyle samo, co u nich, a jeśli jakaś się znajdzie to prędzej ubijesz Twardego gołymi łapami niż wyciągniesz ją na piwo.
‐ Mamy tu w ogóle piwo?
‐ Zamknij się, amigo, to była taka metafora.

[Kubeł1001]

BudowniczyMakaronu

‐ Uwierz mi, nasza sluba nie sluzyla tam na modleniu sie ani podlewaniu marchewek, ktore byly tak przy okazji wspaniale. Robilismy zwiady, oczyszczalismy niwe dzielnice, wypady po zapasy i tak dalej. mozna powiedziec ze taka grupka wypadowa.‐ slyszac ich wspomnienie o alkoholu, wyjal wlasna piersiowke i wzial lekkiego lyka, po czym wystawil reke z nia w kierunku nowych znajomych

[Kubeł1001]

Kuba1001

Cek oczywiście skorzystał z okazji, jego brat się wstrzymał, jak mogłeś się spodziewać po jego aparycji, najpewniej był abstynentem.

[Kubeł1001]

BudowniczyMakaronu

Po dostanie manierki spowrotem, Eric wziął jeszcze jednego łyka i schował ją do kieszeni.
‐ No, to kiedy jakaś kolacja?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Regulaminowo, za godzinę. Chyba pójdę do szefa kuchni i powiem mu, żeby dał Ci tę cholerną rybę.

[Kubeł1001]

BudowniczyMakaronu

‐Spokojnie, godzinę jakoś przeżyje. Tylko co do tego czasu robić?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Na Twoim miejscu bym się nie wychylał, lepiej odpoczywać, niż zapi***alać, bo tutaj dla każdego robotę znajdą, gwarantuję.

[Kubeł1001]

BudowniczyMakaronu

Tak więc spojrzał na swoje rzeczy, zastanawiając się, co może przez tą godzinę robić

[Kubeł1001]

Kuba1001

To jest w sumie dobre pytanie, po raz pierwszy masz właściwie godzinę tylko dla siebie, co Samuel postanowił wykorzystać na krótką dawkę snu.

[Kubeł1001]

BudowniczyMakaronu

Eric nie byl co prawda fanem takich rzeczy, ale kladac sie na gornej pryczy rowniez pograzyl sie w krainie snow, majac nadzieje, ze nie zaspi na swoja wymarzona rybke

[Kubeł1001]

Kuba1001

Kraina snów była tym razem wyjątkowo pusta, ale na szczęście na rybkę nie zaspałeś, bo donośny dźwięk czegoś, co przypominało Ci gong, obwieszczało, że już zasłużona pora na jakiś owoc morza.

[Kubeł1001]

BudowniczyMakaronu

Prawie wybiegając na zewnątrz, pozostawił Samuela w tyle. Ruszył w kierunku budynku wyglądającego jak stółwka

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nie było to trudne, ciągnęły tam dziesiątki ludzi. W środku było dość przestronnie, znajdowało się tam kilkanaście stołów wraz z kompletem krzeseł, a także długi kontuar, do którego trzeba było ustawić się w kolejce, aby otrzymać od kucharza tacę, sztućce i posiłek główny, gdyż dodatki mogłeś dobrać sobie, wedle upodobania, sam.

[Kubeł1001]

BudowniczyMakaronu

Zajął miejsce w kolejce i czekał na Samuela, żeby i ten mógł przy nim stanąć i odebrać posiłek w tym samym czasie