Izrael

[Kubeł1001]

MrCC4

Wyjął pistolet, złapał za lufę i je**ął każdego zdrowo po głowie. Tego od pistoletu najmocniej
Verdammt! Jak ja coś mówię to ma być wykonane! Verstanden?

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Tam gdzieś była wypowiedź czy niekoniecznie?//

[Kubeł1001]

MrCC4

//Była, zaczyna się od Verdammt!

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Myślniki.//
Obudziłeś ich w ten sposób, ale nie masz co liczyć na to, że będą mieli dziś dobre humory, a i gdyby coś się jebło masz nieco mniejsze szanse, że przyjdą Ci z pomocą… W końcu nieszczęśliwe wypadki mogą przydarzyć się każdemu, prawda?

[Kubeł1001]

MrCC4

//Heh. Należało im się
“Scheiße, nie powinienem tak ostro. A może jednak?” Pomyślał.
‐ Zjeść śniadanie i szturmujemy Betę. Bez szemrania, dziś było tam zbyt za cicho!

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Po kiego? ‐ spytał jeden z żołnierzy, mając najpewniej na myśli szturmowanie Bety, bo doskonale wiedział, że śniadanie to najważniejszy posiłek dnia, bo nawet zabrał się za takowy.

[Kubeł1001]

MrCC4

‐ Po gówna psiego, mówiłem bez szemrania. Nie zabijamy, więc pistolety wyjmujemy w ostateczności.
Też zabrał się za śniadanie

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Po co szturmujemy, skoro nie zabijemy? ‐ zapytał dla odmiany inny wojak, między jednym kęsem smażonej kiełbasy, a drugim.

[Kubeł1001]

MrCC4

‐Dla ostrzeżenia. Traktujcie to jako moją specjalną pobudkę dla nich
Zacisnął palce na lufie pistoletu

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wszyscy właściwie mieli to w dupie, więc wrócili do śniadania, a po zakończeniu posiłku zaczęli zbierać się do drogi.

[Kubeł1001]

MrCC4

‐Gotowi? Wziąć maski i najcięższe buty, będzie zabawnie.
Sam już był w owe przyodziany.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Chyba inaczej definiowali zabawę, ale przyodziali się wedle rozkazu.

[Kubeł1001]

MrCC4

Przeszedł ten kawałek z powrotem, tym razem nie pod okno, ale pod drzwi i zasadził P O T Ę Ż N E G O kopa.
‐Co kombinujecie ch*je?! Otwierać!

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nie odniosłeś tym nic poza napadem bólu w kostce, najwidoczniej film i rzeczywistość to dwie różne rzeczywistości, skoro głównym bohaterom z reguły się udawało… Ale to może kwestia techniki?
Ze środka odpowiedzi brak.

[Kubeł1001]

MrCC4

‐W takim razie wojna
Wyjął swój klucz do kół
‐Fehlzündung! Wspomagaj mnie siekierą!
Zaczął napieprzać w drzwi. Oczywiście mocno, nie szybko.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Uderzenia w same drzwi niewiele dawały, nie to co w zawiasy lub zamek, ale nikt nie powiedział tego na głos, w końcu to Ty tu jesteś szefem, prawda?

[Kubeł1001]

MrCC4

‐Dobra, daj mi tą siekierę i się odsuń
Połączył powstałe pęknięcia (jeśli takowe były) żeby zrobić przejście
A jeśli nie było, to napieprzał żeby były

[Kubeł1001]

Kuba1001

Hans wręczył Ci ją, dzięki czemu wyrąbałeś sobie eleganckie przejście do środka.

[Kubeł1001]

MrCC4

Oddał
‐Dziękuję
Następnie wrzasnął do środka
‐ Jeśli nie będzie odezwu przez następne 5 minut, wchodzimy głębiej!

[Kubeł1001]

Kuba1001

Minuty mijały i rzeczywiście, brak jakiegokolwiek odzewu, cisza wręcz taka, że było słychać, jak ktoś się po jajach drapie.