Kanada

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Proponuję wypuścić psa, jeśli zesra mi się w środku, będzie spał na zewnątrz. ‐ odparł, wskazując na Ricko drapiącego w drzwi.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Zamordowałaby go wzrokiem, ale nie chciała go jeszcze zabijać, więc bez słowa wypuściła Rico. Wymknęła się na zewnątrz razem z nim. Czuła się cholernie dziwnie.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

//dej odpis, bo Rico się naprawdę zesra

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Wops, nie zauważyłem.//
Pies poszedł ulżyć sobie w pobliskie krzaki, zostawiając Cię samą ze swymi myślami i obawami.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Usiadła po turecku w trawie i poczekała na niego. Zapaliłaby, gdyby paliła i miała papierosa. Teraz mogła jedynie gryźć wargę i próbować rozgryźć świętoszka.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Z pewnością był to niezwykle religijny mężczyzna, który na apokalipsę przygotowywał się od wielu lat, choć nie zakładał, że będzie nią inwazja żywych trupów. Ilość jedzenia, wody, medykamentów i łóżek sugerowała, że przyjmował on do siebie każdego, kto potrzebował pomocy.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Czuła się obco w takim miejscu. Wolała, gdy wszystko było prostsze, gdy ludzie nie udawali, że ją lubią. Wciąż czekała na Rico. On był prosty ‐ lubił ją, gdy dawała mu jeść, nie lubił, gdy mu jedzenie zabierała.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Pytanie tylko, czy na pewno? Czy na pewno udawał?
Tymczasem dalsze kontemplacje przerwał Ci powrót psa, niezwykle zadowolonego, najpewniej ze swego dzieła pozostawionego w krzakach.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Poczochrała go po kudłach, od razu pozbywając się negatywnych myśli i wszelkich przemyśleń. Od razu poprawił się jej humor, nie zastanawiała się już nad tymi wszystkimi ludźmi. Jakby ich nie było.
‐ Masz ochotę na aportowanie? ‐ zapytała psa.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wydał pojedyncze szczeknięcie, które było zapewne potwierdzeniem.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Poszła więc rozejrzeć się za jakimś porządnym kijem.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Znalazłaś gałąź, powinna wystarczyć.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Wobec tego porządnie rzuciła ją przed siebie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Pies szczeknął i chwilę śledził go wzrokiem, a później pobiegł w miejsce, gdzie upadła gałąź i wziął ją w zęby, aby dostarczyć Ci z powrotem.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Poczekała na niego. Zaśmiała się, patrząc na Rico. On zawsze potrafił tą swoją mordą poprawić humor.

[Kubeł1001]

Kuba1001

On zaś upuścił gałąź u Twych stóp, chcąc się jeszcze pobawić.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Rzuciła nią jeszcze raz. Pieprzyć cały świat,pies jest najważniejszy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

On zaś powtórzył cały proces, abyś mogła zacząć od nowa.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Więc rzucała mu tę gałąź jeszcze kilkukrotnie, a gdy się jej znudziło, usiadła na ziemi i poczekała, aż pies wróci.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wrócił, kładąc się obok Ciebie, aby zacząć tak “mądrze patrzeć,” jak to pies.