Kanada

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Właściwie to od zawsze jesteś taki religijny?

//nie jestem pewna czy już o to nie pytałam ;_;

[Kubeł1001]

Kuba1001

//No popatrz, to tak jak ja ;‐;//
Pokiwał głową.
‐ Od dziecka.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Zazdroszczę ci.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ A to czemu?

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ No bo masz kogoś, kto sprawia, że twoje życie ma zasady. I sens. Chyba.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Jeśli tak na to patrzeć, to rzeczywiście, właśnie tak jest.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Yyyy… no. To tyle.
Spojrzała w niebo i zmrużyła lekko oczy. Odetchnęła.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Taaak… Chyba wypada, żeby ustalić pierwszą wartę, nie?

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Czujesz się na siłach? Mi to obojętne.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ W takim razie miłych snów. ‐ powiedział i usadowił się wygodniej. ‐ To będzie dłuuuga noc.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Z przyzwyczajenia po prostu ułożyła się w mchu na boku, przysunęła zgięte kolana blisko brzucha i zamknęła oczy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Poza tym, że leżałaś w namiocie, a nie na mchu, wszystko się zgadzało. Obudziłaś się, lecz dopiero rano, a nie gdzieś w nocy, jak mogłabyś sądzić.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Podniosła się i przeciągnęła, po czym wyszła na zewnątrz.

[Kubeł1001]

Kuba1001

O ile Twój pies spał obok, to kaznodziei nigdzie nie było widać.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Debil. Na stówę coś go zeżarło. I mówić takiemu, że ja mogę zostać na straży, to nie. Jakby którykolwiek był skłonny to zrozumieć.
Trudno powiedzieć, czy Roxi rzeczywiście spotkała tylu przychylnych jej mężczyzn, by mówić w ten sposób, ale chrzanić to. Rozejrzała się za jakimiś świeżymi śladami wkoło.

[Kubeł1001]

Kuba1001

“Wokoło” jest tutaj nader dobrym określeniem, gdyż tylko takie ślady znalazła, jakby zszedł on ze swego posterunku i zaczął krążyć wokół. Ale po co?

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Może jest wilkolakiem? Byłoby ciekawe.
‐ Rico, pilnuj. ‐ Powiedziała to na tyle cicho, że pies pewnie nawet nie słyszał.
Poszukała dalszych śladów.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Owszem, nie usłyszał, bo nawet się nie obudził. Ty po chwili znalazłaś zaś kolejne ślady, tym razem świeższe i prowadzące wgłąb lasu. Niczym nie różniły się od tych z obozu.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Cofnęła się po torbę, z której wyrzuciła część najmniej aktualnoe potrzebnych rzeczy, a następnie zaciskając palce na rączce od siekiery poszła za śladami.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Prowadziły one coraz bardziej w głąb lasu, z czasem prowadząc Cię na małą polankę przy strumyku.