Your browser does not seem to support JavaScript. As a result, your viewing experience will be diminished, and you have been placed in read-only mode.
Please download a browser that supports JavaScript, or enable it if it's disabled (i.e. NoScript).
O ile te ślady urywały się właśnie przy strumyku, to kawałek dalej właśnie od niego wychodziły inne, tym razem już minimum kilku osób.
*Nie mówił, że był w ciąży. * Spróbowała łyka wody ze strumyka.
Dobra, czysta, górska, źródlana woda, normalnie skarb w takich czasach.
Spojrzała w torbę, czy nie ma przy sobie pustej butelki.
Akurat jedną miałaś.
Tak więc nalała sobie wody.
// :c
//Wops.// Wykonała to jakże arcytrudne zadanie, przed którym ugięło się wcześniej wielu.
‐ Świętoszku? ‐ Postanowiła zawołać tylko raz i wrócić do obozu, zmęczony ciążą Świetoszek kiedyś przyjdzie.
No i tutaj miała cholerną rację, bowiem gdy wróciła do obozowiska spotkała go siedzącego przed namiotem i głaszczącego psa.
Uśmiechnęła się pod nosem ze swego geniuszu. Postanowiła na razie się nie odzywać, kto wie, może ta ciąża zaszkodziła Świętoszkowi i okaże się być opętany?
Wręcz przeciwnie, wydawał się w pełni sił i humoru, acz chyba jeszcze Cię nie zauważył.
Może się rypła jej diagnoza i Świętoszek rozmnożył się mitotycznie, a nie poprzez ciążę. Sprawdziła jak tam się trzyma pogoda.
Miło, ciepło i słonecznie, acz na niebie powoli zbierają się chmury. Ale że to białe i puszyste obłoki, to raczej nie ma co się martwić o deszcz.
‐ Te chmury wyglądają na smakowite. Ciekawe, czy bardziej smakują jak bita śmietana, czy wata cukrowa.
Słysząc to pytanie natury egzystencjalnej, zdał sobie sprawę, że nie jest już tu sam, więc odwrócił się do Ciebie. ‐ Och… Już jesteś?
‐ Zadałabym to samo pytanie, wydawało mi się, że coś cię zjadło.
‐ Uhm… A to niby czemu? Przecież nadal tu jestem, cały i zdrowy.
‐ Czasem miewam wątpliwości. Dobrze ci się spało?
‐ Niezbyt. ‐ odparł i westchnął, robiąc dłuższą przerwę. ‐ W ogóle.
