Kanada

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Tego już się domyśliłam. ‐ Westchnęła cicho. ‐ A czego od ciebie chcą?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Pomocy, jak mówiłem… Przez jakiś czas będziemy podróżować razem.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Zmarszczyła nos, czekając na wzmiankę o tym, że nie jest już mile widziana. Gdy ta jednak nie nadeszła, jedynie westchnęła pod nosem.
‐ Musisz być jakoś spokrewniony z nim, ode mnie nikt nie bierze pomocy. ‐ mruknęła.

[Kubeł1001]

tadeusz999

No to idziemy razem z grupą do tego budynku.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Abby:
‐ Z nim? Czyli z kim mam być spokrewniony?
Tadeusz:
Drewniany na zewnątrz, drewniany też w środku. Jako iż podczas szabrowania trafiają się różne fanty, a Bandyci przede wszystkim szabrowaniem się trudnią, to ściany zdobiły nieliczne obrazy lub płaskorzeźby wyciągnięte z czyichś domów. Na tym dekoracji kończyłyby się, gdyby nie otaczająca las puszcza, toteż gdzieniegdzie znajdowały się drewniane figurki, posążki i rzeźby, a także nieco ciekawsze upiększenia wnętrza: Wypchane zwierzęta, łby, futra, skóry, poroża i kości. Poza tym bar był zaopatrzony w kilka stolików oraz ustawionych przy nich krzesłach różnej jakości: Kilka mebli wyszło niedawno spod ręki stolarza, zaś reszta została ukradziona komuś, gdyż widziałeś tu zarówno proste, drewniane krzesła, jak i masywne meble z eleganckich jadalni lub salonów. Poza tym naprzeciwko drzwi stał długi kontuar, a za nim barman i szafka pełna alkoholi, a także małe okienko, przez które ten podawał i odbierał zamówienie kucharzom. Uzupełniała to muzyka sącząca się ze starego radia w rogu oraz kilka, zapewne przymusowo, pracujących tu kelnerek.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ No wiesz, z Bogiem.

[Kubeł1001]

tadeusz999

Ach, świeże piwko w panoramie Kordylierów, zawsze chciałem tutaj trafić, ale oczywiście nie w takich okolicznościach, analizowałem zostanie kierowcą Tira w USA. Ech, dobre i to, że przynajmniej żyję, hehe ‐ pomyślał Vladislav.

‐ Ktoś z Rosji? ‐ spytał na forum tejże karczmy, oczywiście w języku rosyjskim.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Abby:
‐ To chyba tak nie działa.
Tadeusz:
Kilku mężczyzn odwróciło się w Twoim kierunku, ale nic nie powiedziało, ani też nie dało jakiegokolwiek innego znaku, że wie o czym do nich mówisz. Reszta miała to zwyczajnie w dupie.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Spuściła wzrok na moment, ale w przypływie natchnienia uśmiechnęła się nie do końca naturalnie i znów na niego spojrzała.
‐ Nie zabronisz mi wierzyć!

[Kubeł1001]

tadeusz999

‐ Spytaj tych tu ‐ zwrócił się do szwagra wskazując jednocześnie mu mężczyzn siedzących w okolicy ‐ czy widzieli jakieś dobre miejsce do rabunku. Nudzi mi się.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Tadeusz:
‐ Przecież to są bandyci… Jeśli znaleźli jakieś miejsce tego typu to albo już je obrabowali, albo zaraz to zrobią, a z nami żadną wartościową informacją się nie podzielą.
Abby:
‐ Nie. ‐ powiedział i również się uśmiechnął, aby po chwili spoważnieć. ‐ Nie zabronię…

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Zmarszczyła nos.
‐ Miłego pomagania.

[Kubeł1001]

tadeusz999

‐ To co ja tu mam zrobić? Nie mam nawet czegoś porządnego do żarcia, nie mówiąc już o alkoholu i narkotykach, hehe.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Abby:
‐ A Ty?
Tadeusz:
‐ Handel wymienny to handel wymienny, na pewno masz coś, za co można tutaj coś kupić.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Ludzie nie chcą pomocy od takich jak ja.

[Kubeł1001]

tadeusz999

‐ Cennego nic raczej nie mam, ewentualnie moje strzykaweczki. Ale ich nie oddam, choćby mnie, ku*wa, pozabijali.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Abby:
‐ A czemu tak uważasz?
Tadeusz:
‐ Domyślam się… Niech będzie, mogę spróbować. ‐ powiedział, dając za wygraną i podchodząc do najbliższej ze wskazanych grupek bandytów.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Z doświadczenia. Zawsze albo jestem brana za zarażoną albo za chorą na wściekliznę albo za obłąkaną. Klasyk.

[Kubeł1001]

tadeusz999

No to czekał, to ten szwagier tam wyhandluje.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Tadeusz:
Wrócił po prawie że kwadransie, ale za to nie z pustymi rękoma, gdyż dysponował czymś, co mogłoby uchodzić za mapę, bo było nabazgrolone na starej gazecie za pomocą markera. Ale nie ma co oczekiwać czegoś lepszego od prostych Bandytów.
Abby:
‐ A powiesz czemu? Bo sam bym nigdy Cię za taką nie uznał, więc nieco mnie to dziwi.