Kanada

[Kubeł1001]

Kuba1001

Pies chyba też, bo został z Tobą. Niemniej, po nieco ponad kwadransie, Świętoszek wrócił do Ciebie.

[Kubeł1001]

tadeusz999

‐ Udawaj martwego! ‐ zagadał do szwagra.

To wychodzimy zza drzew, znowu bieg zygzakiem i tak żeby CKM‐ista miał mniejsze szanse ostrzelania i szarża na tych dwóch pajaców, co próbowali najść od prawej i lewej. Jak najbliższa odległość i kula z pistoletu celowana w łeb jednemu, drugą ręką wyciągamy strzykawkę i rzut cel drugiemu w szyję po podejściu do niego (jako że Vladislav świetnie rzuca nożykami i i tym podobnymi).

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Miło się gadało? ‐ Właściwie nie za bardzo interesowała ją odpowiedź, więc pomyślała od razu o następnym pytaniu. ‐ Co teraz?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Abby:
‐ Wychodzi na to, że zostaniemy tu na dłużej, chociaż nie jestem pewien, na ile.
Tadeusz:
Wszystko szło sprawnie, jednego chyba nawet zabiłeś, ale drugi postrzelił Cię w prawą nogę, kończąc Twój tryumfalny pochód.

[Kubeł1001]

tadeusz999

Podejmujemy ostatnią, desperacką próbę strzelenia gościowi który nas postrzelił. Strzelenia w łeb. Głęboki oddech i strzał, muszka pistoletu troszeczkę nad głową przeciwnika. Vladislav przygotował się i spróbował oddać strzał wedle wcześniejszego planu. Oczywiście w ułamku sekundy, czy coś. W przypadku niecelnego uderzenia zamknął oczy i porwał się spokojnie w objęcia śmierci… Albo szwagra, jak da radę, z tamtym.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Ludzie naprawdę lubią cię wykorzystywać.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Abby:
‐ A nie chodzi o to, że ja lubię ludziom pomagać?
Tadeusz:
O dziwo, udało się, a Bandyta zwalił się na ziemię, zaś Ty poczułeś, jak ktoś Cię złapał i zaczął szaleńczy bieg w las, byleby jak najdalej od karabina maszynowego, który dopiero co zaczął ujadać.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Machnęła ręką, nie mając ochoty na sprzeczkę.
‐ Jedliśmy coś?

[Kubeł1001]

tadeusz999

Celujemy i strzelamy jeszcze w cekaemistę, już szaleńczo i nabojami wokół niego, byle dostał, na tyle ile nam pozwala ten dziwny ktoś, kto nas podniósł.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Abby:
‐ Wczoraj. ‐ przyznał. ‐ Głodna?
Tadeusz:
Otóż nie tym razem, bo skończyła Ci się amunicja podczas szaleńczej wymiany ognia. Niemniej, po jakimś czasie ogień broni maszynowej ustał, ponieważ oddaliliście się odpowiednio daleko, żeby być poza jej zasięgiem, tudzież celowniczy przerwał ogień, nie widząc sensu siekania serią między drzewami.

[Kubeł1001]

tadeusz999

Pora sprawdzić kto był tym ratującym życie naszemu bohaterowi. Zakładał, że to szwagier.

[Kubeł1001]

Kuba1001

A i owszem, szwagier, choć i on nie wyszedł ze starcia cało, bo konkretnie krwawił z rany postrzałowej w ramieniu.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Taaa, trochę.

[Kubeł1001]

tadeusz999

Hehe, no to czekał gdzie ten szwagier go zaniesie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Tadeusz:
Jak na razie nigdzie.
‐ Masz jakieś bandaże albo coś?
Abby:
Pokiwał głową i po jakimś czasie przyniósł Ci jakąś konserwę, chleb i nieco smażonego mięsa, to samo biorąc dla siebie i rzucając kilka kości dla psa.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Zaczęła zjadać, spodziewając się, że Świętoszek pewnie zacznie od modlitwy.

[Kubeł1001]

tadeusz999

‐ Za ch*ja. Ani jednego. Możemy co najwyżej się wysrać i zatamować krwawienie własnym gównem.

‐ Musimy tam wrócić. Masz amunicję?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Tadeusz:
‐ Wrócić tam? Popie**oliło Cię do reszty? ‐ spytał autentycznie zdziwiony szwagier, drąc w międzyczasie ubranie na paski, z których chciał zrobić prowizoryczne opaski uciskowe .
Abby:
A i owszem, więc gdy Ty byłaś w połowie, on dopiero zaczynał.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ A czy Bóg ma brodę?

[Kubeł1001]

tadeusz999

‐ Urządźmy się tutaj, a jak mi się uda, to tam wrócę, a Ty poczekasz. Jak nie wrócę…

‐ Jak nie wrócę, to powiedz moim bakteriom w jamie ustnej, że ich kochałem ‐ Vladislavowi najwyraźniej trochę odpi***alało bo tym szprycowaniu się.