Kanada

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Zmarszczyła nos i dla pewności znów zaczęła nasłuchiwać.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nic, poza skomleniem psa i szybki oraz urywanym oddechem Świętoszka.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Warknęła pod nosem i przeciągnęła się. Następnie poszła sprawdzić, czy Rico jest cały.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Jak najbardziej, bo profilaktycznie nie brał udziału w walce. Jedynie jego nos cierpiał, gdyż był o wiele czulszy, niż Twój, a skoro Tobie zapach trupów tak bardzo przeszkadzał, to co dopiero jemu?

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Już idziemy.
Rozejrzała się szybko, patrząc czy na pobojowisku znajdzie się coś przydatnego.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Mogłabyś zająć się tym niewdzięcznym zajęciem, jakim było przeszukanie trupów, ale sądząc po ich wyglądzie, to raczej daremny trud.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Spojrzała więc na Świętoszka, który pewnie wiedział lepiej, co teraz.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Opierał się o drzewo, wyraźnie zmęczony, ale nie tyle fizycznie, co psychicznie. Gdy tylko zauważył, że na niego patrzysz, natychmiast opanował się i ruszył dalej spiesznym krokiem, zapewne w słusznej obawie, że Zombie może być w pobliżu więcej.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Heh, Świętoszek. Ostatni krzyżowiec. Roxi poszła za nim, wołając Rico półgłosem. Przetarła dłonie i uśmiechnęła się do siebie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Mogłabyś przysiąc, że oddałaś sobie samej uśmiech. Poza tym pies szedł żwawo i o wiele weselej, niż wcześniej, czemu nie ma się co dziwić, w końcu uciekł z tego cuchnącego piekła. Jedynie Świętoszek był jakiś osowiały…

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Cóż, wyrównała krok ze Świętoszkiem i spojrzała na niego jeszcze raz, rzucając spojrzenia godne Rico widzącego coś dziwnego.
‐ Co się stało, Świętoszku?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Zawsze tak reaguję, gdy staję z nimi twarzą w twarz… Nie chodzi tu o ich zabijanie, ale bardziej przerażenie, jakie wywołują we mnie tym, że kiedyś byli ludźmi. I że ja, lub Ty, Rico czy ktokolwiek inny, przez chwilę nieuwagi, staniemy się tacy sami, jak oni…

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Już myślałam, że ‐ urwała, nie chcąc go bardziej martwić. Objęła go jedynie ramieniem, nie wiedząc, co do cholery w takim momencie można powiedzieć.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Chyba słowa były zbędne lub nieodpowiednie w takiej sytuacji, gest wystarczył, a przynajmniej tak Ci się wydaje, bo wygląda, jakby mu się poprawiło.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Jeszcze chwilę go podtrzymała, po czym puściła. Popatrzyła uważniej, co mijają.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Drzewa i tym podobne elementy leśnego krajobrazu, jak to zresztą w lesie.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Wobec tego szła dalej. Jaka była mniej więcej pora dnia?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wczesne popołudnie.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Świętoszku, mów coś.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Cisza aż tak bardzo Ci doskwiera?