Kanada

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Wobec tego szła dalej. Jaka była mniej więcej pora dnia?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wczesne popołudnie.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Świętoszku, mów coś.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Cisza aż tak bardzo Ci doskwiera?

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Ludzie zazwyczaj gadają.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Niby tak, ale ja jakoś nauczyłem się bez tego obchodzić. No dobrze, o czym chcesz porozmawiać?

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Nie wiem. Jesteś ciekawy. ‐ Wyszczerzyła się. ‐ Lubię twój głos.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Kiedyś występowałem w teatrze. I chórze. Nic wielkiego, ale to może dlatego?

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Mrrr… Zapamiętam to sobie. ‐ Zaśmiała się pod nosem. ‐ A zaśpiewasz mi coś?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Znam same pieśni religijne i to z reguły nie na jeden głos.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Okej. Ja w ogóle nie znam żadnych pieśni. ‐ Powstrzymała się przed kolejną, od dawna durną uwagą na temat tego, że Świętoszek chyba nie zamierza przed nią uciekać w popłochu. W sumie nie wiedziała o czym dalej gadać. Kiedy gadała z Rico mogła gadać nic nie mówiąc, a przynajmniej takie odnosiła wrażenie. Rozejrzała się za czymś ciekawym.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Przez chwilę między drzewami mignęły Ci kontury czegoś, co przypominało staromodną chatę z drewnianych bali. Kolejne rzucenie tam okiem uświadomiło Cię, że to rzeczywiście chatka z bali, a nie jakieś majaki.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Widziałeś? Dom.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Hm? ‐ mruknął i rozejrzał się uważnie wokół, dopóki jego wzrok nie spoczął na chacie. ‐ Och, faktycznie. Uważasz, że powinniśmy tam pójść czy ominąć go szerokim łukiem?

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ To ty jesteś ten inteligentny, sam powinieneś wiedzieć. Mi to wisi, najwyżej znów spotkam wypchanego krokodyla.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Jakiego znowu wypchanego krokodyla? ‐ zapytał zbity z tropu, na chwilę zapominając o domku i ewentualnej chęci odwiedzenia go.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Właściwie to to był dywan, który taki dziwak miał w domku. Miałam tam zostać na noc, ale jak się przewróciłam o to bydle i wydarłam, to mnie pogonił. ‐ Machała rękami, nadal poruszona dawnym już wspomnieniem. ‐ Ale… nie mów nikomu, że się darłam, dobrze?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Będę milczał jak zaklęta księga, moja droga.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Dobrze. To teraz, mój milczku, decyduj. Chcesz tam iść, czy nie?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ W swoim życiu widziałem wystarczająco wiele horrorów klasy B, żeby wiedzieć, że zaglądanie do samotnej chaty pośrodku lasu to zły pomysł. ‐ wyznał wreszcie z uśmiechem i wznowił przerwany marsz.