Białystok

[Kubeł1001]

Kuba1001

W takich klimatach minęła Wam droga aż do przymusowego postoju, który był wymuszony niczym innym, jak brygadą z gruzów, kawałków asfaltu, wraków samochodów i tym podobnych. Z obu barykad szczerzyły się lufy CKM’ów, po jednej na barykadę, zaś pomiędzy konstrukcjami widniało małe wejście, w sam raz dla samochodu osobowego, choć chyba teoretycznie można byłoby ją poszerzyć. Przed Wami stał jakiś samochód cywilny, który kontrolowało dwóch żołnierzy. Po niebieskich mundurach, hełmach i beretach, a także naszywkach oraz najlepszym dostępnym uzbrojeniu rozpoznałaś w nich żołnierzy Z‐Com.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Nareszcie, tyle czasu minęło od początku tej pie**olonej apokalipsy, a ona wreszcie ma szansę połączyć się z Milicją! Polina uśmiechnęła się na tą myśl i prędko popoprawiała swoje włosy oraz ubiór.
‐ Na to chyba dojechaliśmy. ‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Na to wychodzi. ‐ mruknął Ryba, a Wy podjechaliście do kontroli, która trwała nadspodziewanie krótko, mundury, radiowóz i w ogóle policyjny styl bycia sprawił, że przepuszczono Was bez zbędnych ceregieli. Jadąc dalej ulicą widzieliście liczne namioty, w których mieszkali ocaleni, nieco budynków zamienionych w punkty oporu, magazyny, kwatery żołnierzy i tak dalej, oraz same lotnisko, gdzie już stało kilka helikopterów.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Trzeba byłoby się zgłosić do jakiejś centrali, czy tam zarządztwa, nie? ‐ Zauważyła, rozglądając się po obozie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ To pewnie tam. ‐ powiedział Walczyk, wskazując na jeden z budynków, na którym powiewały różne flagi, między innymi Polski, RPA, Kanady, USA i Z‐Com, który musiał mieć własną, bo jakże by inaczej? Niemniej, radiowóz, zgodnie ze wskazówkami żołnierzy, zaparkował w odpowiednim miejscu, tak więc resztę drogi przyjdzie Wam pokonać piechotą.

[Kubeł1001]

Reichtangle

//Jak wygląda flaga Z‐Comu?//

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Niebieska, czarne koło w środku, a w kole czerwona czaszka ze skrzyżowanym karabinem i strzykawką.//

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Pola chyba pierwsza wyskoczyła z busa, zasuwając drzwi z hukiem, po czym jak najprędzej pobiegła niczym Usain Bolt do oflagowanego budynku.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Twój zapał zgasł równie szybko, jak chwila, którą zabrało dwóm strażnikom dobycie strzelby i karabinka szturmowego oraz wycelowanie ich w Ciebie. Wypadałoby się wytłumaczyć, jeśli nie ma to być rekordowo krótka współpraca.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Zasalutowała policyjnym gestem.
‐ Młodszy Przodownik Polina Ziemniak, chciałabym zgłosić się do zarządztwa Milicji bądź Z‐Comu. ‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ To tak nie działa, młoda. ‐ odparł jeden, opuszczając broń i nakazując swemu kompani zrobić to samo.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Westchnęła. Jeszcze chwila cierpliwości nie zaszkodzi
‐ To jak to działa? ‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Jeszcze dziś zabieramy się z tego pie**olnika, kilkutysięczna horda Zombie idzie w naszym kierunku, więc nabór to nie jest nasz priorytet, jasne? Zapakujesz się razem z resztą, a po wylądowaniu na wybrzeżu lub Grenlandii zapiszesz się do Milicji. Zrozumiano?

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

I tutaj serce Poliny nieco się rozerwało.
Miała się rozdzielić z jej ziemią ojczystą, po której tyle czasu się tułała? Niestety, strażnicy mają rację. Tutaj nic nie zdziała. Trzeba lecieć.
‐ Zrozumiano. ‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zaśmiał się i odprawił Cię ruchem dłoni.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Smętnym krokiem wróciła do wozu.
“Ku*wa, pie**olona, Z‐Comu mać…” myślała, pokopując kamyk.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ryba skorzystał z chwili wolnego i poszedł zapalić, natomiast do Ciebie podszedł drugi funkcjonariusz.
‐ Co się stało?

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Ani Milicja ani Z‐Com nie zostają w Polsce. Wszyscy się zabierają na Grenlandię. ‐ Odpowiedziała smętnie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Z tego co mówili to też nad morze, pewnie do Gdańska, więc może tam nas wyekwipują i zostawią? A jeśli nie to czego się niby spodziewałaś? Spisali ten kraj na straty.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Nie odpowiedziała. Czuła się mocno związana z swą małą ojczyzną, nie chciała jej opuszczać.

Ominęła go i wróciła do samochodu, szukając jakiejś puszki z jedzeniem.