Energia w statku nie jest przekazywana za pomocą kabli. Właściwie, wydaje się, jakby w ogóle nie była przekazywana. A jednak, wszystko działa sprawnie.

Na całe szczęście na jego ciele nie było żadnych obrażeń. Jedyne obrażenia jakie otrzymał to takie psychiczne, gdyż trudno mu będzie zapomnieć smród i wygląd stęchłego “masła”.
Już po chwili się przekonał, że Xezus przewidział, co Rohan spróbuje zrobić z jego “dziełem”.
Pierwszym problemem stało się to, że piła jest, owszem, lecz z rękojeścią przewierconą gwoździami z jednej strony i ostrzem podtopionym, by nie nadawało się do żadnego użytku.

-Och… Rozumiem. - odpowiedziała tracąc słodkość w głosie, razem z uśmiechem. Rzekła już poważniejszym i trochę obojętnym tonem głosu, wgapiając się w ziemię jak wcześniej - Rozumiem. Poradzi sobie. Radziła sobie z gorszymi rzeczami. Bywało gorzej. Coś jeszcze chciałeś mi powiedzieć, Vergis? - a następnie odwróciła od niego głowę, bardziej jakby nie chciała by na nią patrzył, niż jakby nie chciała na niego patrzeć.

Tym razem nie odpowiedziała. Jakieś pół minuty później wyszła z głowy jej taty, po czym ten jak zwłoki lub jakaś lalka opadł na kanapę.
"No, zrobione. Nie dziękuj, kochana. "

Tak jak poprosiła Czarna Diament, tak zrobił Tesserakt. Gorzej, że nie sprecyzowała jak bardzo te osłony mają zostać przeciążone, więc dosłownie eksplodowały. Czarna ma szczęście, że jest Klejnotem, bo to by na pewno nieźle usmażyło większość organicznych. Z jej celi oraz kilku okolicznych został tylko wrzący, metaliczny krater, na którego środku jest ona, z Tesseraktem w dłoni. Trzeba się szybko wynosić, zanim Kang pogorszy sprawę.

Oby to była tylko złośliwość Red… Oby. I oby ona wiedziała co robi, bo odgłosy z tego co ona robi we wnętrzu głowy taty nie należą do przyjemnych.

Niezbadane są ścieżki kosmicznej pani imperator. Być może tak bardzo poczuła potrzebę usadowienia się gdzieś, że nawet nie pomyślała o mniej szkodliwych dla piękności otoczenia alternatywach dla pniaka. Przynajmniej łatwiej będzie zebrać jabłka…
Przez chwilę spojrzała się na Vergisa tym zadumanym spojrzeniem z nutą przygnębienia i już chciała coś powiedzieć, lecz nagle w mgnieniu oka uśmiechnęła się szeroko. Nie jest to jednakże zbyt przyjemny uśmiech. Bardziej jakby ktoś sobie naciągnął usta dwoma spinaczami do prania, żeby wyglądać na szczęśliwego.
-Och, witaj Vergis! Zacznij od tej, która wydaje ci się najważniejsza. - odpowiedziała wręcz podejrzanie przesłodzonym głosem, nie zmieniając swojej dość poważnej postury.

Nie musiał długo czekać, aż zwierzyna wpadnie w jego misternie zastawione sidła, nawet nie podejrzewając, że ktoś ich cały czas obserwuje. Już po chwili przyleciał statek jednej ze stron. Jest to najprawdopodobniej statek należący do szmuglerów, gdyż wygląda na pojazd ładunkowy zmodyfikowany do walki. Na oko można by oszacować, że mieści się w nim jakieś maksymalnie 30 osób + ładunek. Ledwo wylądowali, a zjawił się statek należący do sług Szalonego Tytana. Ten budzi zdecydowanie większe wrażenie. Jest większy od statku szmuglerów i uzbrojony na tyle, że gdyby załoga chciała, mogliby odstrzelić całą drugą stronę transakcji i przejąć ładunek za darmo z minimalnymi stratami własnymi. Wygląda na olbrzymią obręcz z napędem umożliwiającym zgrabne pomieszczanie się we wszystkie strony. Ma też pewne cechy wskazujące, że w sytuacji awaryjnej może zostać użyta jako gąsienicowy pojazd naziemny. Oba pojazdy wylądowały na głównym lotnisku Kolonii, na pewno nie mając pojęcia o obecności Kantora.
Ze statku szmuglerów wyszło jedno, całkiem spore bydle. Mierzy co najmniej 2,5 metra, a całe poza głową jest pokryte pancerzem wspomaganym, dzierżąc w jednej dłoni opierany na ramieniu młot z wbudowanym napędem rakietowym dla mocniejszego uderzenia. Głowa ta, swoją drogą, wygląda trochę jakby ktoś z wielkiego kawałka mięsnej, beżowej gliny uformował bryłę w kształcie kopuły, a następnie umieścił na niej małe oczka z przodu w połączeniu z groteskowo małym, okrągłym otworem gębowym. Dokonał specyficznego gestu dłoniami, co było sygnałem do wyjścia jeszcze dwóch członków załogi. Jeden jest Kree, a drugi to Gamorreanin. Oboje ubrani w lekkie pancerze i z laserowymi blasterami pół-automatycznymi w dłoniami.
Załoga Tytana nie zwlekała. Oni przypominają bardziej jednolite wojsko, aniżeli zbitek szumowin. Tfu. Chitauri. Cholerne pasożyty. Po wyjściu ustawiły się w równoległe rzędy naprzeciwko siebie, tworząc korytarz dla ich dowódcy. Również jest Chitauri, lecz najwidoczniej wyższej rangi. Zamiast uniwersalnego pancerza dopełniającego naturalne chitynowe części ciała, okrywa się cały karmazynową szatą z kapturem, spod którego można dojrzeć, że różni się również styl jego maski. Dowódca Chitauri i ten wielkolud, będący jak widać kapitanem, stanęli naprzeciwko siebie. Kapitan szmuglerów natychmiast zaczął się bulwersować, agresywnie gestykulując w kierunku statku pojazdu sług Thanosa, nie poruszając w żaden sposób Chitauri, jakby ten tylko myślał “Kiedy wreszcie ten idiota się zamknie?”.

Jest to nawet gorsze niż zwyczajne ciało. Xezuz najwidoczniej miał naprawdę specyficzny humorek. Aż można się złapać za głowę myśląc o tym, skąd on to wszystko bierze. Z łóżka Rohana została zrobiona “stęchła piętrowa kanapka”. Pomiędzy materacem, a prześcieradłem, a także między prześcieradłem i kołdrą niczym dżem truskawkowy zostały rozsmarowane zwłoki. Dosłownie rozsmarowane. Jakby ktoś wziął trupa, przejechał go kilka razy walcem drogowym, a następnie użył jak marmolady do łóżka stanowiącego substytut chleba.

W środku znajduje się mały “upominek”… Taki upominek, że trudno sobie przypomnieć, kiedy Biała ostatnio tak zaszalała ze szczodrością względem swojej siostry.