Bezwiednie parsknął po usłyszeniu całej historii. Pewnie jego śmierć też miała coś wspólnego z Właścicielem. - A ja zdechłem. A ten kogo nazywasz Ojcem wyciągnął mnie zza drugiej strony i kazał dla siebie zapierdalać do końca nieżycia

- Nie, nie myślałem tak. Upadłym zostałem nie z własnej woli, a potem byłem trzymany jako uległy piesek na smyczy uroku. No i w teorii zdradziłem ją dopiero po zdjęciu Paktu i zarazem ów uroku, wcześniej miałem po prostu inne rozumienie wierności i zrobiłem to dla niej.

Poszukał w barierze jakiegoś zaklęcia przekazującego obraz do witch i niedotykając jej, po prostu stanął i czekał aż go zauważy

Kalad przechadzał się po tej części miasta, szukając magazynu o którym wspomniała recepcjonistka.

- Dzięki wielkie. - No i ruszył w kierunku magazynów

- Można powiedzieć, że jesteśmy podobni. Mnie też wychowały ostrza, krew i wilki. A co z amuletami? Wiesz o nich coś więcej?

- Nie mam logicznego powodu do zdrady. Większość Wielkich Lordów albo już tu siedzi z wielkim wianuszkiem wokół siebie, ale przyjdzie z własnym. Pozwolę sobie powiedzieć, że szansa jaką j otrzymałem jest jedną na cały świat, jakbym był pierdolonym wybrańcem losu. Pomogę Lordowi dotrzeć na sam szczyt, a sam zyskam możliwości o jakich nawet demony mogą marzyć. Zdrada byłaby dobra tylko krótkoterminowo. Nikt nie przyjmie na własność kogoś kto dał radę zdradzić i przeżyć mimo Paktu.

- Ni cholery.

- Ta. Po drodze opowiesz mi o tym. - Pokazał na wisiorek, wskakując na konia. - No i o sobie. Z której wiochy cię przywiało, koniokradów? -

- Informacje jakie posiadał. Groził mi czymś gdy umierał, wolałbym na wypadek gdyby to nie było czcze gadanie to wiedzieć. Zaraz po przemówieniu pójdę sprawdzić kogo możemy zaatakować od zaraz.