Wielki Wódz Vilhajajmur
Wódz starał się jeszcze bardziej, teraz, kiedy ma już magię na wyciągnięcie ręki, nie podda się.
/
- Po pierwsze, nienawidzę, jak ktoś kogo uważam za równego mówi do mnie Wodzu. Mów mi albo pełnym imieniem, albo Vilh, wiem że dla mieszkańców północy moje imię to łamaniec językowy, do tego to nie jest jego najpopularniejsza wersja, a ta zaczerpnięta z dzikiego dialektu, czyli jednego z naszych najstarszych języków. Pytanie brzmi, jak mam się zwracać do ciebie? - Rzekł dość spokojnie, lepiej już przejść na ty. - Po drugie, nie zdecydowałem jeszcze, czy w ogóle interesuje mnie służba u boga, którego nie znam. Mój Pan bywa surowy, ale jego zasady są zrozumiałe. Ty mówisz, że twoja Pani woli zawiłości, nie sądzisz, że powinienem chociaż dostać imię i podstawowe informacje o tej istocie? -
/
- Szamanie, sprawa jest następująca. Żeby nie okradać trupów, stworzymy własny artefakt, symbol władzy i zarazem skuteczną broń. Chciałbym coś co najmniej tak okazałego, jak broń twojego ulubionego historycznego przywódcy. Jakieś sugestie? Na pewno wolałbym dwa topory jednoręczne, niż jeden dwuręczny, czyli bliźniacze ostrza. Do tego chciałbym by jego moc była jakoś związana z naszym otoczeniem, coś co zamraża krew przeciwnika w żyłach po kontakcie z krwią byłoby na miejscu. Jednak taki efekt chciałbym na jednym z toporów. Drugi powinien być bardziej pod używanie magii… A i chciałbym by oba po wyrzuceniu wracały na odpowiednią komendę czy gest do ręki. Tylko do mojej, nikogo innego. Ile by to kosztowało, czego potrzebujesz i ile czasu ci to zajmie?
