Wielki Wódz Ragnheidr
- Gówno, a nie niebezpieczny. Był uzbrojony, na swoim terytorium, a i tak musiał przed wami uciekać. Nie zbiera informacji, nie patrzy kogo porywa. Jego sługusy są fanatycznie oddane, ale przez to chcą przyjmować za niego ciosy. To zwykły szczur z dobrym poziomem szczęścia, sprytu i charyzmy. Wynajmijcie maga iluzji wytrenowanego w walce bez broni i skrytobójstwie, gdy znajdziecie ich kryjówkę, wyślijcie go prosto w pułapkę pod postacią zwierzoczłeka o grubych ramionach. Dostosują kajdany do iluzji, a on po prostu się wywinie, kiedy zostawią go samego i wyrżnie z zaskoczenia cele. A nawet jeśli nie to to mogliście po prostu wysadzić to miejsce w pizdu i zagruzować je. O mojej śmierci i innych intratnych person tu się znajdujących nikt by się nie dowiedział, zatuszowalibyście sprawę, on by najpewniej zdechł. Ale pewnie szkoda wam, bo kilka syren by umarło, nie? - Spytał retorycznie, uśmiechając się jak gdyby nigdy nic. Nie każda rasa miała taką zdolność do porzucania własnych ludzi jak zwierzoludzie czy skaveni. Zwierzoludzie robili to w wyrachowania, skaveni z tchórzostwa, ale efekt był ten sam. - Apropo, wiesz może gdzie składują rzeczy porwanych? Już pal licho broń, ale biżuteria i ubrania jakie miałem na sobie są warte więcej niż średniej wielkości miasteczko. No i wypadałoby pozwiedzać, a przede wszystkim złożyć wizytację Wiecznie Młodej Boskiej Regentce, inaczej możnaby to podpiąć pod inwazję z mojej strony, a waleni Zakonnicy zajęli mi już terminarz na najbliższe kilka miesięcy, a może nawet lat jeśli chodzi o wojny. Jest zabawnie, ale wstyd trochę prowadzić wojnę, którą ktoś zaczął w twoim imieniu, bez twojej wiedzy, zgody czy nawet świadomości. - Zaczął pierdolić, jak to miał w zwyczaju, by rozładować napięcie, przy okazji przeszukując szafki w pomieszczeniu, by zabezpieczyć rany, obandażować się i może jeszcze bardziej schłodzić lodowe ramię.

Wielki Wódz Ragnheidr
- Uznałem, że udam się na poszukiwanie jakiegoś ciekawego klubu i zacząłem szukać miejsca, o którym na mojej ziemi krążą tylko legendy… No i skończyłem tutaj, nie wiedząc gdzie jestem, na jakiej szerokości geograficznej, przypięty do metalowego łoża kajdanami grubszymi niż te jakich używa się nawet w moim kraju. Nawet wpadając w berserk nie mogłem się wyrwać, zostało mi spiłowanie ręki. Choć nie powiem, dawno nie czułem takiego dreszczyku emocji. A teraz panienka wybaczy, bo wiem, że u was nie zwykło się widywać mężów nago. - Zupełnie nie krył się ze swoją seksualnością, zrywając szaty z trupa jednej z wampirzyc i owijając je sobie wokół pasa. - Zabiłem jedną, pędrak jest ranny, krwawi, więc powinien zostawiać ślady. - Wyrzekł dodatkowo podchodząc do ściany i odpychając syrenów, spróbował zgodnie z pamięcią otworzyć tajemne przejście, a jeśli to nie wyszło, to je wyważyć. - Dostanę jakieś informacje na temat mojego położenia? Chcę wiedzieć komu spuścić sromotny wpierdol po tym wszystkim, a kogo obsypać złotem. -

Wielki Wódz Ragnheidr
Wykonał rozkaz z wyraźnie rozbawiony i rozluźniony. - Ryba uciekł przez tajne przejście, Wciskasz ten lekko wystający kamień i powinno się otworzyć. - Powiedział w pełni rozluźniony. - No i lepiej opuśćcie te kijki jeśli nie chcecie skończyć na stryczku i przy okazji wywołać wojny z Kurdilatem. “Zwierzoczłowiek z lodową ręką o masywnej budowie ciała i dziwnie powykręcanych rogach, pokryty niezliczonymi bliznami, z jednym okiem, które nigdy się nie zamyka”, nic wam nie mówi? - Spojrzał na nich drwiąco, szczerząc się pokracznie, nie zważając na to, że krwawi z łydki. Nie pokazuj słabości poza walką, nigdy.

Wielki Wódz Ragnheidr
Skupił się więc na utrzymaniu przeciwnika w miejscu i zablokowaniu obu kobiet od ucieczki w kierunku tajnego przejścia. No i tak, by potencjalne wsparcie nie wzięło go za jednego z nich.

Wielki Wódz Ragnheidr
Poszedł za ciosem i wdał kobiecie kolejny cios, korzystając z jej zachwiania, zmieniając pozycję tak, by ta druga, nie mogła skorzystać z jego odsłonięcia i zaatakować.

Wielki Wódz Ragnheidr
Postanowił zagrać ryzykownie. Skoro są w stanie oddać za niego życie patrząc na to, że poprzednia z nich zdechła, a on się tym nawet nie przejął, to zrobią to za wszelką cenę. Rzucił w rybę z całej siły nożem, którym dotychczas parował. Skorzystał w powstałej w ten sposób okazji do albo zabicia tej, która rzuciła się an ratunek, albo tej która została z nim walczyć, zależy, co będzie wygodniejsze.

Wielki Wódz Ragnheidr
Nie potrzebował elementu zaskoczenia, kiedy jest uwolniony. Kopnął z całej siły łóżko na którym go trzymano w kierunku ryby, by ją przewrócić. Wyjął ostrze z kikuta, chwytając je w prawą rękę, w formie broni do parowania, walczył będzie głównie lewą. Poczekał na otwarcie w obronie jednej z kobiet, by wykonać cios z doskokiem lodową ręką, jednocześnie osłaniając się ostrzem. Jeśli taka się nie pojawiła, wywierał presję, stojąc tak by w każdej chwili móc zaatakować, wojownicy są najbardziej narażeni na atak podczas zmiany formacji. Miał też na oku rybę, by w razie czego móc zaatakować jego, w końcu to on jest tu zwierzchnikiem.

Wielki Wódz Ragnheidr
- Straty moralne czy jak to się mówi po waszemu. Gadanie z tobą, wkurw, przygwożdżenie, rozjebanie ręki, a potem męczenie się z tym insektem, który ze mną zostawiłeś. Chyba cię popierdoliło jeśli myślisz, że puszczę cię tak po prostu wolno. Wszystko mi kurwa dokładnie opowiesz, kiedy będę dupczył trupy twoich dwóch kurew. - Warknął jednocześnie wykonując pchnięcie lodową ręką ze szpikulcem prosto w klatkę piersiową kobiety najbliżej do niego. Następnie doskoczył, rzucając drugim ostrzem w tą drugą. Odpoczął już trochę, jakieś miernoty nie będą mu podskakiwać.

Wielki Wódz Ragnheidr
Wbił sobie stabilnie rękojeść jednego z noży w kikut, tak by nie nawalać nim jak młotem, a raczej szpadą, czy jak się ten rodzaj broni do dźgania nazywa. Drugi złapał w dłoń, tak by móc w razie czego poderżnąć komuś gardło i ustawił się obok drzwi, tak by od razu przy ich otwarciu mógł wykonać atak. Poczekał cierpliwie na swoją ofiarę. I kim, żeś jest, by przeżyć móc. Zwykły śmieć, śmieć, śmieć, śmieć, śmieć. Lecz kim, jest on, by przeżyć móc. Na rzeź, na rzeź, na rzeź… Nucił starą pieśń bojową.

Wielki Wódz Ragnheidr
Wziął śmieszne nożyki i oddzielił nogi kobiety od korpusu, by po czym zdarł z kości udowych całe mięso. Kości udowe, szczególnie u kogoś kto jako tako umie walczyć, to najpewniej najtwardsze w organiźmie, więc nadadzą się do walki. Po zrobieniu sobie z ów kości dwóch pałek, naciął bok ubrań kobiety tak by móc użyć ich chociaż jako przepasko biodrowej albo osłony na ramię i przyczepił do niej dwa noże. Sprawdził też, czy któryś z kluczy pasuje do szafki ryby, cały czas uważny, oczekując gości. Sprawdził stan swojej lodowej ręki. Odrastała powoli?