Wieloświat

“Trzepnąć młodego, Jeremi?” Stonko spojrzał na kolegę pytająco. Jego podejście do dydaktyki było raczej nieskomplikowane. “Jakoś go trzeba ocucić żeby się w ogóle dało rozmawiać.”

“Kaptanie, zgłaszamy się z Jeremim na ochotników. Dobry wizerunek straży to obowiązek każdego z nas.” wychrypiał Stonko i zasalutował niechlujnie. “Weźmiemy młodego na rześki spacer, ocucimy, urządzimy pogadankę umoralniającą i weźmiemy z nami na patrol coby się nie pałętał.” Stonko co prawda nie wiedział w jakim wieku jest Filip, rozpoznawanie oznak wieku u innych gatunków zawsze sprawiało mu problem, ale był on na pewno młodszy od Jeremiego, a poza tym miał krótszy staż

Stonko zmarszczył twarz w zamyśleniu, co nadało jej jeszcze bardziej groteskowy wyraz.
“Jak chce ci się silić na kreatywność to możemy na dobrego strażnika i złego strażnika. Ty powiesz to co tam chciałeś, a ja zasugeruję że młodego otrzeźwimy i jeszcze na patrol z nami weźmiemy celem edukacji. Można lekko zasugerować że mu wpierdol spuszczę, wiesz że kapitan lubi sposoby proste i fizyczne. Tak czy owak, już nie jego problem, a to przecież o to mu chodzi.”

“Nic konkretnego. Tak ogólnie że tak powiem.” Stonkowi, zdecydowanie nie wybitnemu konwersjonaliście, skończyły się rzeczy do powiedzenia więc dodał: “Idziemy do karczmy po warcie?”

“Jeszcze nie na służbie a już się rządzi.” mruknął Stonko i golnął sobie dla otuchy z maniery, po czym zaczął obserwować trening. “Widać twoją fachową instruktorską rękę, faktycznie. Czasem nawet trafiają w cel a nie w dupę kolegi. Ja nie mam planów. Skupiam się na kompteplacji. Czasem tak sobie leżę w liściach i sobie przemyśliwuję różne rzeczy. Możesz ze mną następnym razem ale w innych liściach bo w tych samych było by dziwnie.”

Stonko widząc że jego przyjaciel stoi w tym samym miejscu co zawsze i odpala jednego papierosa od kolejnego wygrzebał się ze sterty liści w której leżał bez ruchu ostatnie parę godzin (jako ambush predator/padlinożerca z natury dość dużo czasu spędza siedząc bez ruchu) i omijając coraz mniej liczne plamy światła podszedł do Jerry’ego.
“Czołem, Jeremi. Znowu nie masz co robić przed zmianą?” wycharczał, po czym gestem poprosił kolegę o bucha.

Imię: Stonko
Nazwisko: McZlatko
Pseudonim: Brak
Rasa: Ghul
Płeć: Męska
Wiek: W okolicach 47, trochę się pogubił w liczeniu w pewnym momencie.
Cechy rasowe: Jako ghul Stonko ma biologiczny przymus regularnego żywienia się ciałami myślących istot. Natura obdarzyła go kilkoma cechami pomagającymi w spełnieniu tego apetytu. Siła jego zgryzu odpowiada dorosłemu aligatorowi, jest w stanie tymczasowo odłączyć swoją dolną szczękę, tak aby połknąć kęsy większe od jego głowy. Ghuli metabolizm znacząco przyspiesza po posiłku i jest w stanie przetrawić ofiarę wielkości dorosłego człowieka w przeciągu mniej więcej jednej nocy, choć kawałki kości utrzymują się w żołądku przez kolejne tygodnie zanim w końcu zostaną strawione. Stonko jest je w stanie wypluć jak sowa jeśli zajdzie potrzeba, ale jak każdy niespecjalnie lubi wymiotować.
Niestety skóra ghula jest naturalnie bladoszara i boleśnie parzy ją światło słoneczne. Poza tym jest dość przygarbiony i pokraczny z wyglądu, nie żeby to jemu osobiście przeszkadzało.
Umiejętności: Komplet kompetencji strażnika zmiany nocnej - stanie w sposób na tyle podobny do baczności by nie zwrócić uwagi sierżanta, ale na tyle swobodny żeby wytrzymać całą noc, podstawy walki wręcz ćwiczone na słomianym manekinie. Potrafi pływać, co przydaje mu się głównie do wyławiania zwłok z portowych wód. Dobrze gra w karty, szachy i go.
Wady: Przez niezbilansowaną dietę w przeszłości w ciele Stonka zakumulowała się toksyczna ilość metali ciężkich. W efekcie jest łysy i okazjonalnie szcza krwią. Inne symptomy pojawiają się i znikają bez zapowiedzi.
Jest funkcjonującym alkoholikiem, zawsze nosi przy sobie manierkę i bez niej robi się nerwowy, choć może oczywiście przestać kiedy chce.
Ekwipunek: Poobijana zbroja i reszta ekwipunku strażnika nocnego, siekiera ręczna, dzwonek, zestaw łachmanów i szeroki kapelusz na wypadek gdyby kiedyś musiał wyjść na zewnątrz w czasie dnia, manierka wypełniona podłym bimbrem
Towarzysze: Jerry, kolega z pracy, przyjaciel, i w sensie gatunkowym “kuzyn”. Inni strażnicy którym jego dziwactwo zbyt nie przeszkadza, lub też wynagradza je to jak często wyręcza ich w likwidowaniu zwłok. Raz na rok wysyła list lub kartkę reszcie klanu McZlatko, relacje są raczej pokojowe.
Specjalne uwagi: Stonko został odpowiednio namaszczony przez kapłana kultu Śmierci Jako Przejścia, frakcji uznającej że ciało musi zostać całkowicie zniszczone, najlepiej przez błogosławionego padlinożercę, inaczej dusza zostaje w nim uwięziona i nabiera dziwactw i wypaczeń dopóki naturalne procesy rozkładu nie pozwolą jej powrócić do cyklu. W kwestiach duchowo-mistycznych Stonko oficjalnie jest hieną i ma na lewym przedramieniu tatuaż to symbolizujący.
Wygląd: Niższy niż przeciętna mężczyzna, łysy, o bladoszarej skórze. Jego nietypowe uzębienie skłania go do częste uśmiechania się, choć efekt najczęściej przywołuje obraz uśmiechniętej czaszki. Zazwyczaj przygarbiony i niezadbany, z brudnymi paznokciami i tłusto wyglądającą skórą. Bardzo rzadko zdarza mu się zdejmować mundur straży nocnej.