-Nie, Mój Agacie. -odparł, będąc wewnętrznie kapkę ciekawy co do kursu szkoleniowego. Aczkolwiek, te dziwne uczucie pustki nadal nie znikało…

-Skoro wasza mość wie o mnie, to jest to właściwie zbędne bym się przedstawiał. -odparł robot na pytanie krótko, zwięźle i na temat.

-Specjalizacja to technik międzyplanetarnego lotniska Homeworld, a przeznaczenie w społeczeństwie to…klejnot techniczny. A przynajmniej tak wynika z mojej bazy danych. -odparł Benitoid, zachowując neutralny do bólu głos. Skoro w bazie danych ma takie info…no…to raczej chyba nie ma mowy o błędzie, nie?

-Słyszę cię głośno i wyraźnie. Kim ty do diabła jesteś i gdzie sam jestem? -odparł XBOT-4000, niezbyt będąc skorym do przyjmowania rozkazów od kogoś, kto nie jest…cóż…Tonym Starkiem.

Ten jedynie nieco się skrzywił i cicho mruknął, lekko…zirytowany? Zniesmaczony? Kurde jak nazwać to uczucie…no, uznajmy że te “echo” nie przypadło mu do gustu.
-Tak, tak…witam was, moje drogie Heliotropy. Przybyłem tu ez zapowiedzi by prawdzić waszą dyscyplinę …postępy. Chcę się zobaczyć z Przewodniczącą Heliotrop B-325, jestem ciekaw nad czym ostatnio…pracujecie. -rzekł Czerwony z rękoma za plecami, “skanując” wzrokiem Heliotropy.

X-BOT cierpliwie zaczekał, aż wszystko co miało się ładnie aktywować aktywuje, siedząc cicho mimo możliwości komunikacji werbalnej. Lepiej zaczekać i zobaczyć co tu się takiego dzieje i gdzie on jest…

No, więc czekał na to, wyłączony na podłodze jak zabawka przedszkolaka który stracił ochotę na zabawę i cisnął ją gdzieś w siną dal.

CzekajNIE-
XBOT prędko spróbował wyłączyć płytę, po czym wyjąć (a nawet wyrwać, biorąc fakt że ten był przestraszony) ją z napędu i cisnąć na drugi koniec laboratorium jak shurikenem tak mocno jak potrafił. Nie śniła mu się aktualnie drzemka.

Ten Klejnot na ręce Perły wewnętrznie nieco…cóż, jakby to rzec, zdziwił Benitoida, gdyż według jego informacji w data-bazie Perły powinny mieć Klejnoty w symetrycznych miejscach - na klatce, brzuchach, czole i tak dalej…ale nie na rękach. Defektywna Perła? Prawdopodobnie, ale nie on tu jest od osądów.
Nie chcąc zbytnio podpaść Agatowi, podszedł prędkim kroczkiem do niej i po dotarciu na swoje miejsce stanął i wykonał Homeworld’owy salut.
-Benitoid 000A-0001, gotów do służby Mój Agacie. -rzekł Benitoid spokojnym, ale stanowczym i lekko żołnierskim tonem, patrząc jej centralnie w oczy (a raczej miejsce gdzie powinny być pod jej fryzurą) przez jego kompletnie czarny wizor. Benitoid właściwie to nie był przerażony Agatem…a pod wrażeniem i delikatnie wewnątrz nawet jej współczuł. Na pewno biedna musi być zaharowana, skoro ma tu AŻ TAKĄ ilość “papierkowej roboty”.

Hm…
Dno Rowu Mariańskiego?