- Ojć…- Klejnot spróbował wyciągnąć ręce z dziur

V:
Jeju, co to za korytarz? Głupie kamulce są widocznie beznadziejne również w wystroju wnętrz

A:
No, to jest… bardzo biały korytarz. Aż oczy trochę bolą. Po co im coś takiego? I dojadę ten korytarz prowadzi?

Czaroit podekscytowana i trochę zniecierpliwiona spróbowała zajrzeć do dziury, nadal trzymając ręce na drzwiach, ale przyciskając je znacznie mocniej

Uda się! Czaroit uśmiechneła się szeroko i kontynuowała niszczenie drzwi, patrząc na swije dzieło z zachwytem

V:
Za każdym razem jak widzę te głupie kamulce mam ochotę rozwalić to akwarium. Ale te wyglądają na silne i jeszcze mogłyby skrzywdzić siostrę. Więc chyba muszę opanować słuszną chęć zniszczenia tego czegoś

A:
Czyli już koniec… Boję się. Co oni zamierzają z nami zrobić? Na szczęście brat nie zaczął atakować akwarium. Chociaż wygląd na zdenerwowanego to jakoś się opanował.

- Uuu… - Czaroit, widząc efekt swoich działań podekscytowała się i zaczeła z uwagą obserwować “zwadniające” się drzwi, jednocześnie nadal trzymając na nich dłoń

Czaroit warkneła jeszcze raz, po czym obejrzała falujące “coś”. Chyba to bardziej psuje drzwi… Klejnot zamachnął się i postarał uderzyć mocniej. Postanowił też przytrzymać rękę na drzwiach by zobaczyć jak działa dziwne ciepłe coś na drzwi.

Eh, czemu nie… No to do parku…
Piaskowiec wstała, przeszła przez zabałaganiony pokój po czym wyszła na dwór i rozejrzała się

V:
Co te pseudożywe puste ukruszone kamulce znowu gadają? Ugh… Kiedy to się wreszcie skończy!?

A:
Co się znowu dzieje? Nie rozumiem nic z tego co słyszę. Może podróż się kończy?

- Eh… Co jest nie tak z tym złomem!? - Piaskowiec westchneła zrezygnowana. No to co by teraz porobić… Sprzątać mi się nie chce… Może się gdzieś przejdę? Ale gdzie możnaby pójść…