Wieloświat

Czaroit, bardzo zdziwiona postanowiła spróbować jeszcze raz, tym razem wręcz atakując latającego “cosia”

- UUUUU - Czaroit była zachwycona mnóstwem nowych rzeczy. Wszystkie były takie fajne! Postanowiła, że dotknie i sprawdzi każdą z nich, i właśnie postanowiła tak zrobić. rzuciła się na pierwszą ciekawą rzecz w zasięgu wzroku

Czaroit, bardzo podekscytowana tym, że wreszcie udało jej się sforsować tajemnicze drzwi, i jednocześnie nieznająca słowa “lekkie”, wbiegła w drzwi z całej siły, byle tylko szybciej dostać się do środka

No więc Czaroit postanowiła zaatakować drzwi od dołu, by sprawdzić czy w ten sposób da radę je sforsować.

//Ee… um…, kurczę muszę trochę pokopać. Ventricosus i Aculeatus//
V:
Głupi korytarz, glupie kamulce, głupie… (bardzo długie narzekanie na wszystko)
Nudno tu, pusto, chce wiedzieć czego oni chcą!

A:
Winda… Ciekawe dokąd prowadzi. Jak tam dojedziemy oby brat nie zachowywał się jak dzikus. Może pogorszyć naszą sytuację

-Ups - No ale nie ważne, chce do środka. Muszę psuć to dalej! Może jak zepsuje na dole to drzwi się upadną?

- Ojć…- Klejnot spróbował wyciągnąć ręce z dziur

V:
Jeju, co to za korytarz? Głupie kamulce są widocznie beznadziejne również w wystroju wnętrz

A:
No, to jest… bardzo biały korytarz. Aż oczy trochę bolą. Po co im coś takiego? I dojadę ten korytarz prowadzi?

Czaroit podekscytowana i trochę zniecierpliwiona spróbowała zajrzeć do dziury, nadal trzymając ręce na drzwiach, ale przyciskając je znacznie mocniej

Uda się! Czaroit uśmiechneła się szeroko i kontynuowała niszczenie drzwi, patrząc na swije dzieło z zachwytem

V:
Za każdym razem jak widzę te głupie kamulce mam ochotę rozwalić to akwarium. Ale te wyglądają na silne i jeszcze mogłyby skrzywdzić siostrę. Więc chyba muszę opanować słuszną chęć zniszczenia tego czegoś

A:
Czyli już koniec… Boję się. Co oni zamierzają z nami zrobić? Na szczęście brat nie zaczął atakować akwarium. Chociaż wygląd na zdenerwowanego to jakoś się opanował.

- Uuu… - Czaroit, widząc efekt swoich działań podekscytowała się i zaczeła z uwagą obserwować “zwadniające” się drzwi, jednocześnie nadal trzymając na nich dłoń

Czaroit warkneła jeszcze raz, po czym obejrzała falujące “coś”. Chyba to bardziej psuje drzwi… Klejnot zamachnął się i postarał uderzyć mocniej. Postanowił też przytrzymać rękę na drzwiach by zobaczyć jak działa dziwne ciepłe coś na drzwi.

Eh, czemu nie… No to do parku…
Piaskowiec wstała, przeszła przez zabałaganiony pokój po czym wyszła na dwór i rozejrzała się

V:
Co te pseudożywe puste ukruszone kamulce znowu gadają? Ugh… Kiedy to się wreszcie skończy!?

A:
Co się znowu dzieje? Nie rozumiem nic z tego co słyszę. Może podróż się kończy?

- Eh… Co jest nie tak z tym złomem!? - Piaskowiec westchneła zrezygnowana. No to co by teraz porobić… Sprzątać mi się nie chce… Może się gdzieś przejdę? Ale gdzie możnaby pójść…

//.

Niebieski Piaskowiec zeszła do swojego salonu. Jak zwykle był cały zabałaganiony. Niebieski Klejnot siadła na kanapie i wzieła do ręki najbliższą kartkę. Był na niej do połowy zrobiony rysunek kota, jednego z tych które włóczą się dookoła jej domu.
- Mogłabym to dokończyć… Ale może później…
Klejnot rzucił kartką przez pokój. Leniwie sięgneła po pilota i uruchomiła telewizor, jednocześnie rozglądając się po pokoju

// ej, nie pamiętam gdzie nią skończyłam,mogę zacząć nią spowrotem tutaj?

To napewno ktoś związany z krzesłami… Tak czy siak, co ja mam z nią zrobić?