Może głupie pytanie, ale możemy tworzyć jednostki na dowolnej naszej prowincji? W sensie na jednej stworzyć sobie trzech żołnierzy, a na drugiej dwóch?

Rose
W sumie to nie znała za bardzo cennika łowców nagród, nie orientując się ile takiemu powinno się zapłacić za schwytanie żywego.
- A na ile się cenisz? - Odparła, zakładając nogę na nogę, jeśli jej obecna pozycja jej na to pozwoliła i przybliżyła się nieco zaciekawiona.

Dej mie państwo kościelne

Hans
Słuchał rozmowy starszych, bardziej doświadczonych i lepiej obytych znajomych. W sumie to nie miałby nic do dodania, gdyby nie zadane mu pytanie. Utknięcie w tym okopie mu nie przeszkadzało, pod warunkiem że wróg nie zaatakuje przed otrzymaniem przez nich wsparcia.
- Przybyłem raczej późno, widziałem tylko tę akcję w okopie z kaemistą. Po tym przeszliśmy do ofensywy i chyba tyle - wzruszył ramionami. Nie wiedział w sumie co jeszcze ważnego mógłby dodać.

Zamierzasz zmienić ten stan rzeczy? :v

Hans
Młodzieniec zląkł się nieco na słowa żołnierza, czując że było to skierowane bezpośrednio do niego. Z jednej strony tamten żołdak miał rację, z drugiej, należało jej się. No ale cóż, stało się, nie mają jak zbadać jego prawdomówności, dali mu spokój. Mógł więc skupić się na czymkolwiek innym, byle nie zabijaniu, strzelaniu czy czymkolwiek innym. Odpoczynek wydaje się tu najlepszą opcją, tak zresztą podpowiadał mu organizm, zmęczony się tym, zdawałoby się krótkim odpieraniem ataku. Zabawne, że aż tak mocno go to wykończyło. Znalazł więc sobie jakieś wygodne i osamotnione miejsce i usiadł sobie tam beztrosko, obserwując okolicę, ciesząc się chwilą spokoju. Po tym ataku przeczuwał, że w przyszłości może nastąpić ich więcej i mogą okazać się dla niego gorsze w skutkach, w końcu szansa że zostanie uratowany przez nieznany mu oddział była niska i przed chwilą wykorzystana.
Po dosłyszeniu słów, sądząc po odznaczeniach podoficera, utwierdził się w przekonaniu, że następne ataki Imperialnych psów nastąpią za niedługo.
Pomachał do znajomych na powitanie.
- Wbiłem tam dopiero pod koniec, i skończyłbym tak samo jak tamci przede mną, gdyby ktoś nie wbił mu noża w głowę. W zasadzie to uratowali nas Ci z tamtego oddziału - wskazał głową dziwnie ubranych żołnierzy.

Hans
Ano, odebranie komuś życia faktycznie nie należy do zbyt trudnych czynności, nie licząc oczywiście zdrowia psychicznego, w końcu to zwykłe pociągnięcie za spust. Śmieszne, że za to ocalenie komuś życia wiąże się z o wiele trudniejszą robotą… Nie mniej, postał tak chwilę, nabierając ochoty na filozoficzne rozmyślania i w końcu wyszedł, wypadałoby to kiedyś uczynić, prawda?
Mocno zdziwił go zastany spokój, jeśli można takiego określenia oczywiście użyć. Spodziewał się bardziej jakiegoś kontrnatarcia albo większego przejęcia się tym co przed chwilą zaszło. No cóż, nie pozostało mu chyba nic innego, oprócz zaadaptowania się to zastanej sytuacji.
Już miał sobie gdzieś usiąść, kiedy ujrzał swych starych znajomych. Chciał im pomachać, nawet już prawie uniósł rękę, kiedy to spostrzegł, że ci go nie widzą. Cóż, za bardzo zaangażowali się w pracę, nie zamierza więc im przeszkadzać.
Z upływem czasu coraz bardziej zaczęło docierać do niego okropieństwo, którego się dopuścił. Tego typu myśli zostały tylko spotęgowane przez tych dziwnych żołnierzy, formację, czy jak ich tam nazwać, bo zapytali się go o ten czyn wprost. Dało się ujrzeć jak się momentalnie spiął i zaczął błądzić wzrokiem gdzieś w bok, wyraźnie zestresowany. No właśnie, cóż to on z nią zrobił? Zwlekał nieco z odpowiedzią, zastanawiając się nad wybrnięciem z sytuacji… Jak mówił kodeks? Dobić można tych, którzy nie mieli szans na przeżycie? Tak, chyba to właśnie powie. Podszedł do nich chwiejnie i powoli, z gotowym w głowie planie, z gotową odpowiedzią, która na pewno nie zabrzmi naturalnie.
- Nie… Nie miała szans na przeżycie - głos się załamał. - Strzeliłem. - Przyznał się do popełnionego czynu, nadając mu tylko usprawiedliwienie, chcąc bardzo w nie uwierzyć. I kto wie, może jeśli ci się go posłuchają, to faktycznie uda mu się zakłamać rzeczywistość?

Hans
“Kodeks Prowadzenia Wojny” to chyba ostatnia rzecz o jakiej pomyślałby Hans, zwłaszcza w obecnej sytuacji, kiedy przepełniony był tymi prymitywnymi emocjami, wciąż wściekły na żołnierzy Imperium za tę sztuczkę. Tak się pechowo jednak złożyło, że swój gniew mógł wyładować tylko na tej biednej kobiecie. Kiedy już zacznie trzeźwo myśleć i w końcu pomyśli o “Kodeksie”, to zapewne wtedy zacznie się tego bać. Może nawet będzie się pocieszać tym, że nikt tegoż czynu nie widział. Ale to dopiero w odległej przyszłości.
Jej krzyk przepełnił jego ciało dumą i satysfakcją, niech pocierpi jeszcze chwilę przed swą marną śmiercią, niech popieści jego uszy, dumę i żądzę mordu jeszcze chwilę.
Na chwilę chciał się od strzału wstrzymać, szybko jednak przypomniał sobie czemu właściwie chce się tej zbrodni dopuścić i strzelił. Co go powstrzymało? Chyba to błaganie o litość, jednak czy ona by posłuchała, gdyby ktoś błagał ją? Szczerze w to zwątpił.
Po udanej i satysfakcjonującej akcji ruszył dalej do przodu, jak gdyby nigdy nic. No, może nie ruszył tak od razu, stojąc jeszcze chwilę nad ciałem. Wolał obecnie nie myśleć o tym, czego się dopuścił.

Rose
- Bardzo bym nie chciała, by ktokolwiek dowiedział się o tym kogo masz dla mnie odnaleźć, liczę więc, nie, wymagam byś działał cicho. Oczywiście, jeśli to nie jest dla Ciebie żaden problem. Chyba, że zależy to od Twojego celu. - Odparła z uśmiechem, przysiadając się do niego. - Ale dobra, przejdźmy do rzeczy. Szukam człowieka znanego jako Liwiusz Tracett, blisko czterdziestki, czarne włosy, czarny zarost, często chodzi w jakichś szatach, do tego bardzo religijny. Z tego co się orientuję, powinien być właśnie w tej okolicy. - Odparła, zastanawiając się co jeszcze mogłaby dodać. Nie wiedziała w sumie czego tacy łowcy konkretnie potrzebują do znajdowania swych celów, w końcu nie leżało to nigdy w kręgu jej zainteresowań. - Coś jeszcze jest Ci potrzebne? I pamiętaj, sprowadź go żywego i najlepiej bez obrażeń

Hans
Nie odpowiedział, ani nijak nie zareagował na reprymendę od tego nieznajomego. W końcu miał rację, niepotrzebnie się pchali wprost na nich, w dodatku jeszcze dali się złapać w pułapkę, gdzie do wyboru mieli śmierć od granatu lub od kul. Oj, już on pokaże tym podłym imperialistom, że nie warto stosować tego typu sztuczki.
Gry tylko został utwierdzony w przekonaniu, że droga jest czysta, ruszył nią bez wahania, skupiając całą swą uwagę na czołgającym się imperialiście. Widząc jego stan postanowił się ponapawać tym, że to on wyszedł z tego starcia zwycięsko.
Odkrycie płci oponenta nieco zbiło go z tropu, szybko jednak wziął się w garść, przypominając sobie, że to równie dobrze ta babka mogła zadać mu śmiertelny cios. Podszedł do niej, nadeptując jej na dłoń, mocno wgniatając ją w ziemię. Wycelował karabinem prosto w twarz i strzelił, jeśli oczywiście nikt i nic by mu nie przeszkodziło. Dokona zemsty i poczuje się lepiej, w takim zresztą żył w przekonaniu, nabuzowany jeszcze tymi pierwotnymi emocjami i uczuciami. Chwila robi swoje jeśli chodzi o postrzeganie rzeczywistości, dobra i zła. Poznęcałby się jeszcze na niej, gdyby chciał czemuś takiemu poświęcać swój czas.

Rose
Wiedziała, że skądś go kojarzy. I sądząc po jego historii, wątpi że mógłby wykonać to zadanie w miarę cicho, zwłaszcza, że jeszcze mu o tym warunku nie wspomniała. Uśmiechnęła się tylko do niego.
- Oczywiście dyskrecja wliczona w cenę, prawda? - Wolała się upewnić, nawet jeśli jest to banał.
//Powiedzialbym teraz o Liwiuszu, ale jestem ździebko zmęczony, to zrobię to później :v