Miasto Gilgasz.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Czemu? Bo sam sprawdzałem i mogę Ci go dać, żebyś się przekonał, że to prawda.

‐ Nadal go śledzi. Jak coś to mogę o ruinach opowiedzieć.

[Kubeł1001]

FD_God

Lorenzo:
‐No to mów pan, najwidoczniej i tak trochę poczekamy aż wróci ten pański szpieg.

Jin:
‐Na pewno nie użyję go na tobie… Może zaprezentujesz jak działa on jakimś przypadkowym przechodniu?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Nie. ‐ zaprzeczył. ‐ Ja Ci dam wisiorek i sam go wykorzystasz na kimś. Będziesz miał pewność, że nie kłamię.

‐ No ruiny, na wzgórzu, jakieś pięć kilometrów od miasta. Żył tam raz taki zły szlachcic co ludzi napadał ze swoją bandą, ale dostało mu się i teraz nawiedza zamek, w środku słychać krzyki jego żołnierzy, szczęk oręża i inne takie odgłosy.

[Kubeł1001]

FD_God

Lorenzo:
‐Bardzo straszne jak to opowiadasz, boją się jakichś pseudo upiorów. To co ja widziałem potrafiłoby zmrozić krew w żyłach każdego w tym mieście.

Jin:
‐No dobra… No to daj ten rubin, zobaczymy jak to działa.

[Kubeł1001]

Zeromus

Pie**olę … Nie będę się z takimi zadawał … Już wystarczy mu towarzystwo jednego ciemnego typa … Wychodzi z karczmy i kieruje się w jakieś bardziej ustronne miejsce (znaczy się bez świadków)

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zero:
Najbardziej ustronna będzie ciemna uliczka.
FD_God:
‐ Ja tam w te bajdy nie wierzę, ale Ci co u mnie chleją to już tak.

Po chwili z mroku rozmówca wyciągnął dłoń w czarnej rękawiczce i podał Ci duży rubin o krwistoczerwonej barwie, na złotym łańcuszku, akurat by nosić na szyi.

[Kubeł1001]

FD_God

Lorenzo:
‐Z pewnością ciężko wierzyć w duchy, gdy mamy nieumarłych, demony i pełno magii.

Jin:
‐Czy możliwe jest ogłupienie tym rubinem samego siebie?‐ Zapytał nie patrząc na rubin by go odebrać i przywdziać na szyję.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ To przecie przesądni ludzie. I głupi. Jakbyś im pan dobrze naopowiadał do by nawet gówno w papierku kupili.

‐ Jeśli jest się wystarczająco głupim by próbować i ma się słabą wolę, to teoretycznie tak.

[Kubeł1001]

Zeromus

Tak więc udaje się w jedną z takich uliczek

[Kubeł1001]

Kuba1001

Udałeś się do niej, choć nie wiem po co.

[Kubeł1001]

Zeromus

Sprawdza, czy nikogo nie ma

[Kubeł1001]

FD_God

Lorenzo:
‐Może i tak, ale pewnie grasują tam jacyś nieumarli z nekromantą na czele, tego jednak nie wiemy, a korci mnie by sprawdzić.

Jin:
‐Ciekawi mnie co by się wtedy stało… Nieważne, chodźmy zobaczyć jak zadziała ten rubin na jakichś przechodniach.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zero:
Wygląda na to, że nie.
FD_God:
Gdy skończyłeś to mówić do karczmy wszedł jakiś podrostek i od razu podszedł do karczmarza, po czym zamienili kilka słów.

‐ Idź sam, ja… Powiedzmy, że wolę się nie wychylać.

[Kubeł1001]

Zeromus

Pojawia się jego brat
Golbez: ‐ Gdybym to ja załatwiał wszystko … Już pewnie byśmy wracali do tamtego gościa …
Cecil: ‐ Tak … Bo ty od zawsze byłeś lepszy w pogróżkach
Golbez: ‐ Jednak i tak przynajmniej wiemy, gdzie oni są … Ale dobrze byłoby załatwić to szybko, bo jeszcze zwieją …
Cecil: ‐ Dobrze o tym wiem i nie musisz mi tego mówić …
I w tej chwili mroczny rycerz ponownie zlał się z cieniem zostawiając brata samego, a on udał się do karczmy, w której był początkowo (tej, gdzie miał bardzo ciekawą rozmowę z barmanem)

[Kubeł1001]

Kuba1001

Udałeś się więc do “Mordowni.”

[Kubeł1001]

Zeromus

Ponownie szybko obserwuje, czy może nie doszli jacyś nowi “goście”

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ktoś przy ladzie z pewnością nie był stałym bywalcem.

[Kubeł1001]

Zeromus

Chwile się przygląda osobie

[Kubeł1001]

FD_God

Lorenzo:
‐Czy to pański szpieg? Gdzie ten paladyn?

Jin:
‐No dobra, dobra…‐ Rzekł odchodząc w stronę targowiska by znaleźć jakąś ofiarę swojego amuletu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zero:
Czekasz.
FD_God:
W odpowiedzi wskazał głową na kogoś kto dopiero wszedł do karczmy.

Targowisko nadal było pełne ludzi i innych ras, więc możesz wybierać do woli.