Miasto Ur

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Wyszedł wraz z tobolkiem patrząc na niebo określając godzinę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Bóbr:
Przed południem. Dziesiąta, dziesiąta trzydzieści.
Vader:
Musisz przeszukać sporo pomieszczeń, żeby je znaleźć.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Przeszukiwał nadal.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Postanowił czekać do południa w domu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Bóbr:
W końcu, z pozycji Słońca, wywnioskowałeś, że jest już południe.
Vader:
Trafiłeś w końcu na małą sypialnię.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Wziął tobolek i ruszył tam gdzie wcześniej spotkal Kas’ima.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Powoli otwiera drzwi, rozgląda się.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Bóbr:
Trafiłeś tam w ciągu kilku minut. Wszystko wyglądało tak samo. Były nawet trzy wielbłądy.
Vader:
Stolik, świecznik, szafa i wielkie łóżko z baldachimem.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Czekał na Kas’ima.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Sprawdził, który z jego celów leży w łóżku.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Vader:
Młoda kobieta, na oko 16 lat, z długimi, czarnymi włosami. Miała na sobie kilka naszyjników, bransoletek i pierścionków ze złota, srebra i kamieni szlachetnych.
Bóbr:
Pojawił się tak jak ostatnio.
‐ Gotów? ‐ zapytał strzepując piach ze swoich szat.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Skradał się w jej kierunku.
Badał pomieszczenie.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

‐Tak. ‐ Odpowiedział krótko.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Vader:
Spała w najlepsze. Badanie pokoju nie wykazało nic poza tym, że dywan jest bardzo miękki.
Bóbr:
‐ Wsiadaj. ‐ odrzekł krótko rzucając kilka worków i bukłaków na jednego z wielbłądów. Wsiadł na drugiego i czekał, aż Ty zrobisz to samo.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Wsiadł na drugiego wielbłąda.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Bóbr:
Kas’im popędził swojego wielbłąda i drugiego, który był do niego uwiązany. Pędzili przez piaski na południowy zachód.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Czekał aż dojada

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Podróż będzie trwała około tygodnia. ‐ Kas’im odpowiedział na Twoje nieme pytanie.

[Kubeł1001]

Vader0PL

///Miło
Potrząsnął jej ramieniem, jak się obudziła to od razu zasłonił jej usta i palcem nakazał ciszę.
‐Spokojnie, jestem przyjacielem.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Vader:
Po ostatnim zamachu pewnie każdy nieznajomy włamujący się w środku nocy jest przyjacielem.
Jakoś nie wzięła sobie tej uwagi do serca i próbowała krzyczeć i szarpać się, żeby uciec i wezwać pomoc.